Life is just a game.

Rusine hield haar hoofd schuin. ''Beloofte gebroken?'' vroeg ze rustig, zijn gezicht was grappig om te zien maar minder dan een brede grijns kwam er niet af. Rusine had nooit gelachen, nooit. Ze had het wel eens geprobeerd, maar dat mislukte gewoon. Minder dan een haha kwam er niet uit haar mond. Ze keek hem serieus aan, ''Wat zou er gebeuren als ik wel wat voor je voelde?'' vroeg ze zachtjes, maar zeker niet onzeker. Want dat was ze niet en als ze dat wel was liet ze het niet merken. Ze was koudbloedig. Dat wist iedereen, ze trok zich van niets of niemand iets aan. En als die gene haar irriteerde vermoorden ze die gene. Simpel zat. Rusine had nooit iets gevoeld voor een jongen en ze had al helemaal nooit ''vlinders'' gehad in haar buik. Wie bedacht er nou zo iets als ''Vlinders''. Als ze die stelletjes volgde waren ze zo klef. Zo dom. Zo nutteloos. Waarom zou je met iemand nemen alleen maar om met die gene in bed te kruipen. Of te trouwen met die gene waar je later toch spijt van kreeg. Je kreeg uiteindelijk kinderen en vervolgens ging je scheiden. Gewoon niet logisch. Zo stom dat mensen in ''ware'' liefde geloofde. Hoe wist je nou weer wie de ware was. Mischien woonde de waren wel in timboektoe en was het een of andere rimboe mannetje. Nee absoluut niet. Nooit van haar hele leven. Met een onmerkbare zucht keek ze even naar de grond. Even later kwamen ze bij zijn huis aan. Ze greens breed. ''Ziet er goed uit, van de buitenkant'' zei ze eerlijk. Rustig deed Kira de deur openen en stapte naar binnen. Rusine bleef eerst even staan en keek naar binnen, het zag er netjes uit. ''Is dit pand echt van jouw'' vroeg ze met een grijns van oor tot oor. Met een eleganten pas kwam ze binnen. Haar vingers gleden over de muur en ze sloot de deur achter zich. ''Uhm ja, ik wil die kleding echt wassen dus uhm, heb je iets van een bad en wasmiddel? Of een wasmachine ofzo?'' vroeg ze rustig. Rusine had dus echter geen probleem om in haar ondergoed te lopen. Niemand zei er toch iets over. Ze liep verder naar binnen en deed haar over jurk uit. Ze had nu alleen een wit jurkje aan. Maar ook deze was doorweekt door het bloed. Ze had de overjurk iets te lang aangehouden waardoor het door was gelekt. Laten we het daar maar op houden.

Kira keek voor zich uit toen ze die vraag stelde. "Ik weet het niet. ik heb ooit een vriendin gehad, en nooit meer." De deur werd gesloten. Die vriendin.. het was fataal afgelopen met haar. ze had het uit gemaakt met Kira, waar ze spijt van zou hebben gekregen als ze niet dood was. Kira had haar vermoord, met de gedachte dat hij liefdes gevoelens uit zijn lichaam zou verbannen als er ooit nog eens zoiets van toepassing kwam. Nee, nooit. Hij knikte op de andere vraag die Rusine stelde. "Uhm, ja, tuurlijk, er staat een wasmachine in de badkamer. je kan je daar ook gelijk omkleden.. Ik heb nog wel wat in de kast liggen, als je dat wilt aantrekken natuurlijk.." Opeens bleek Kira heel spraakzaam te zijn, ja, in zijn eigen huis voelde hij zich op zijn gemak en hoefde hij niet voorzichtig te zijn. "Ik moet mezelf ook nog aankleden.." Zei hij, zonder iets te zeggen trok hij zijn shirt uit, waar een sixpack onder schuilde. (:'3) Wat niet was opgevallen was dat hij een tattoo op zijn borst had: Een hartje, maar daar zat een litteken overheen, alsof het hart 'gebroken' was. Dat litteken had hij zelf veroorzaakt. Hij had nog meerdere littekens over zijn buik lopen, maar die kwamen van een ongelukje met een kettingzaag. Kira was nooit voorzichtig geweest, al helemaal niet als het om moord ging. maar als het om bewijs materiaal ging, dan wel. Dan was hij op de hoede, op de hoede voor van die politieagenten die dachten dat ze hun werk goed deden. Nou, mooi niet, anders was Kira nu al lang al opgepakt geweest en een executie aan zijn hoofd hangen. Hij wreef even over zijn borstkas, En zuchtte moedeloos. Zodadelijk zou een uitbarsting van emoties komen, hij voelde het gewoon.

Rusine keek hem aan en trok haar wenkbrouw op. ''Vriendin'' herhaalde ze. ''Wauw, dan weet jij daar meer van dan ik...'' zei ze eerlijk. ''Ik heb nooit iemand gehad laat staan gezoent, tenminste tot vandaag dan'' zei ze met een waterig glimlachje. ''Dus ontmaagd en ontgroent ben ik dus echter niet, maar daar ben ik niet voor gemaakt...'' ''Ik ben de mythe's godin voor de godden, dat betekend ik vermoord iedereen die mij niet aanstaat'' zei ze met een brede grijns. Ze liep naar Kira toe en bekeek zijn borst. Normale meisjes zouden gaan kwijlen of blozen maar het enige wat Rusine deed was haar vinger op zijn litteken leggen en die er langs glijden. Haar vingers waren teder, zo zacht maar toch koud. Rusine had het nooit warm gehad ze was koudbloedig. Haar ogen gleden over zijn buik heen en keken hem daarna aan. Ze knipperde amper met haar ogen. Ze liet haar vingers langs zijn buik glijden en stopte bij zijn navel waar ze haar hand van zijn buik afhaalde. Met een vaag glimlachje bleef ze hem aan kijken. '' Its Hidin in the dark, Its teeth are razor sharp, There's no escape for me,It wants your soul it wants your heart'' zei ze met een russische accent. Ze blee hem even aan kijken, ze knipperde amper met haar ogen. De meeste vonden dit eng, maar zij niet. Alsof ze geen traanvocht nodig had voor haar ogen. Het maakte haar niet uit of ze nou veel knipperde of niet. Ze knikte even en liep de trap op. Op naar de badkamer waar ze haar jurk uit deed en samen met haar over jurk in de wasmachine gooide. Daar stond ze dan in de badkamer met haar zwarte ondergoed. Haar huid was even wit als de witte jurk maar dan zonder de bloed vlekken. Ze ging even voor de wastafel staan en bekeek zich zelf in de spiegel. Heel rustig bleef ze naar zich zelf kijken. Er kwam een scheur in de spiegel, dit gebeurde altijd als Rusine te lang naar zich zelf keek in de spiegel dan scheurde hij een stukje net zoals nu. Ze draaide de kraan openen en hield haar handen onder het water. Ze boog een beetje en gooide wat water in haar gezicht.

[kut post >.>, moet namelijk eten]

"If you want my soul.. Take it already If you want my heart, cut it out of my chest" Fluisterde Kira in haar oor terwijl Rusine met haar tedere vingers over Kira's borst gleed. Het deed hem niet echt iets, maar dat kon je wel verwachten van een koudbloedige. Hij werd hierdoor herrinerd aan zijn 'vriendin', Die hij zelf had vermoord. 'ik hou van je', waren de woorden die ooit tegen hem waren gefluisterd. Hij had het geloofd, tot de dag dat zij het uitmaakte. Hij werd aggresief, en had haar vermoord. Het was een bloedreige moord, Nog nooit had Kira ooit zo veel bloed gezien als toen. De eerste keer dat hij vol afschuw naar een dood lichaam, of wat er van over bleef, daar naar keek. Maar spijt, had hij nooit gehad tot de dag van nu. Nog steeds niet. Hij was zelfs trots dat hij het had gedaan, Moest ze maar niet op zijn gevoelens in spelen. 'eigen schuld, dikke bult.' had hij gezegd nadat ze dood lag op de grond. Kira zuchtte. "begin er nooit aan Rusine.. Begin er nooit aan." Had hij gezegd, terwijl hij wist dat ze het toch niet meer kon horen omdat ze al in de badkamer was.

((Klote post. Maar ik ben moe en had geen zin om lang te posten xd))

[Zwaar en dan ook echt zwaar inspriloos >.>]

Rusine had het laatste wat Kira had gezegt niet gehoord. Met een diepe zucht keek ze naar zichzelf. Ze liet haar natte hand langs de spiegel glijden. Het water wat op de spiegel zat werd zwart. De donkere kant van een engel. Ze pakte een handdoek en wreef haar handen droog en daarna de spiegel om geen sporen achter te laten. De handdoek gooide ze bij de rest in de wasmachine. ''Kira, moet je nog wat mee wassen?'' vroeg ze rustig. Ze ging boven aan de trap staan. Het boeide haar niet dat ze in haar ondergoed stond. Net een bikini dus waarom zou het haar iets boeien. Rustig wachtte ze op antwoord. Nadat ze deze had gekregen vroeg ze, ''Uhm waar zei je nou ookal weer waar ik wat kleding kon vinden?''.

Kira gleed met zijn hand langs de reling terwijl hij omhoog de trap op liep. Toen hij bovenaanstond liep hij de badkamer binnen. Het deed hem echter niets dat Rusine in haar ondergoed stond, maarja, dat was wel duidelijk nu. Hij rustte zijn hand op de rand van de wasbak, en keek Rusine schuin aan. Hij gooide zijn shirt in de hoek bij de rest. "Deze kast.." Hij trok Rusine aan haar hand mee. Hij liep een stukje verder en kwamen aan bij zijn kamerdeur, hij opende de deur, dit was zijn kamer, het leek wel een kamer van een dorosnee student. Overal troep, maar leuk ingericht. Op de muur hingen foto's met kruizen erdoorheen. En in de hoek, een hockemasker, en natuurlijk een kettingzaag die nog besmeurd was met bloed, opgedroogd. Kira kon echt werkelijkwaar zomaar een kettingzaag en een masker vandaan halen, maar dit was degene die hij het meest gebruikte. Op zijn bureau, stond een zwarte, verdorde roos. Kira trok de kast open terwijl zijn hand nog steeds om die van rusine was gesloten. " Kies maar" Zei hij en keek Rusine aan.

Rusine zuchtte even. Koud had ze het niet, ookal stond ze in haar ondergoed. Ze was allang blij dat Kira niet vaag deed omdat ze hier in haar ondergoed stond. Ze leunde tegen de muur aan en bekeek Kira eens goed. Hij was rustig,kalm,romantisch,vriendelijk,vaag, kill,koudbloedig, sarcaistisch en nergens bang voor. Kira zag er mischien creepy uit maar wie zag dat nou niet van hun ''soort''. Met een brede grijns keek ze naar zijn buik. Goddelijk. Toen Kira terug liep naar haar toe pakte hij haar hand vast. Een klein glimlachje sierde haar lippen. Maar deze glimlach kon net zo goed fake zijn. Hij nam haar mee naar zijn kamer. Een typische kamer voor een student als Kira. De roos viel haar echter wel op. Een verdorde zwarte roos. Even keek ze naar Kira. ''Van wie heb je die roos?'' vroeg ze rustig. Ze hield haar hand net bover haar boezem. Haar hand begon lichtjes rood te kleuren, toen ze deze er van af haalde kwam er een zwarte roos in een rode bol tevoorschijn. Als je het zou zien zou je het heel erg vaag vinden dat dit kon. Maar dit was de magie die Rusine bezat. Het was simpel. Maar zo zorgde ze wel voor alle rozen bij de slachtoffers. De roos die nu omringt was door een rode gloed gleed de vaas in waar de andere roos stond. Ze keek naar Kira met een licht glimlachje. ''Aandenken,'' zei ze rustig. De kastdeuren gingen openen en Rusine keek er rustig in. Ze koos een zwarte trui en trok die aan. De zwarte trui was te groot voor Rusine dus het viel over haar ondergoed heen. ''Bedankt.'' zei ze tegen Kira.

Terwijl Rusine tegen de muur aanstond ging Kira voor haar staan. Hij rustte zij handen naast haar tegen de muur aan. "Valt er wat te zien?" Zei hij met een grijnsje. Zijn gezicht was dicht bij dat van Rusine. Iets in hem liet dit hem doen, maar wat, hij was het niet zelf. Was dit de Kira, die al heel zijn leven schuil hield achter zijn duistere kant? Hij keek eventjes naar de roos. "Aandenken.. mijn aandenken heb je al" Hij gled met twee vingers over de plek waar hij gebeten had. "En dat verdort nooit" zei hij nu haast fluisterend.

((Inspiloos.))

Rusine greens lichtjes. ''Er valt heel veel te zien, maar ik kijk liever naar een bloedrige moordenaar'' siste ze zachtjes. Rusine was een koudbloedje, je moest er maar van houden maar de meeste meden haar uit angst voor haar koudbloederigheid. Rusine keek Kira recht aan, iets knakte in haar. Maar wat het was? Haar ogen twinkelde lichtjes. Zijn gezicht was zo dicht bij, ze kon zijn warme adem voelen op haar huid. De 2 vingers lieten een warme gloed op haar nek na. Ze wist niet wat dit was. Wat betekende dit? Rusine voelde nooit iets voor andere, ze vermoorden je met liefde. Dat was de enige liefde die ze toonde naar de andere mensen toe. Alleen die mensen konden het nooit na vertellen. ''Mijn rozen gaan dood als ik dood ben, het zijn levensrozen. Tenminste die van jouw...'' zei ze kalmpjes. Heel langszaam bracht ze haar gezicht dichter naar die van hem totdat ze op 1 centimeter afstand was. Een licht grijnsje sierde haar gezicht. ''Maar je hebt nog steeds niet gezegt waar je die andere roos van heb'' zei ze kalmpjes. ''Of wil je dat niet vertellen... je heb toch niets beters te doen so tell me''

[je bent niet de enige >.>]

Kira keek Rusine verlangend aan. Verlangen, die hij nooit eerder had gevoeld. "Hij is van degene van wie jij wilt" Zei hij, teder drukte hij zijn lippen op de hare. Het was hem niet, gedachtens galmden door zijn hoofd. waarom doe je dit? Je bent zwak. je bent zwak Kira..klaar voor de dood. Maar hij negeerde de stem. Dit voelde geweldig. om na zo lang, twee zachte lippen op je huid te voelen. Dus dit was liefde? Zijn belofte was gebroken. De belofte die hij had gemaakt nadat zijn hart was gevuld met haat, en aggresie. Kira sloot zijn ogen, zijn handen gleden naar haar handen, zodat ze samen warm konden worden.

Rusine luisterde naar zijn woorden. Het verbaaste haar. Dat was duidelijk te zien. De gene die zij wou... Het was raar, die woorden. Het ware lege woorden maar toch ook weer niet. 2 lippen waren te voelen. Haar lichaam werd warmer. Er stond stond zelfs een lichte kleur op haar wangen. Iets wat nooit was gebeurd. Wat was dit? Een zwakte? Liefde? Liefde was een zwakte maar toch wou ze meer. Heel langszaam sloot ze haar ogen. Even beet ze zachtjes op zijn onderlip maar ging daarna mee in de zoen. Kira's handen vouwde die om de hare. Ze stopte met de kus en keek hem diep in de ogen aan. ''Is dit wat je wild? Je liefde delen met een monster zoals ik?'' vroeg ze zachtjes. ''Of ben ik gewoon een scharrel?'' vroeg ze toonloos. De kille Rusine was er nog steeds maar minder kill en eng dan anders. Ze leek haast wel een aardig meisje.

De kus werd een zoen. Kira glimlachtte, een echte glimlach, en een kleur op zijn gezicht, wat opviel door zijn bleke huid. "Een scharrel, nooit.. Ik wil mijn liefde delen, delen met jou Rusine, de liefde die ik nooit eerder heb gevoeld of durfde de voelen" Zei Kira verlangend, hij keek Rusine diep in haar ogen aan en wierp haar een charmante glimlach toe, wat hij eigenlijk zelf niet eens doorhad. Hij drukte kort een kus op Rusine's lippen, Kort, maar veelbetekenend.

((INSPILOOS EN KORTE POST. DX wrm ben je niet op msn D:))

Rusine keek hem doordringend aan. Hij meende dit echt! Ongelofelijk, vond ze het. Ze kon het ook haast niet geloven. Wie wou nou zijn liefdesleven met HAAR delen? Kira was anders dan de andere jongens, ja dat had ze wel gemerkt. Maar wou zij dit. Het ware meisjes meisjes gilde nu diep van binnen en sprong vrolijk rondjes maar de andere kant van Rusine, de donkere kant waarschuwde haar voor een gebroken hart. Ze nam een besluit. Ze had geen hart dat kon breken. En wat was er zo verkeerd aan een relatie met een moordenaar als je er zelf ook één was. Rusine glimlachtte een stralende glimlach waardoor haar spierwitte tanden ontbloot werden. Iets wat ook niemand van haar gezien had. Ze knikte eventjes en pakte zijn handen vast. ''Als je het echt wild... zal ik je niet tegen houden, ik zal je liefde aannemen als jij dat ook van mij aanneemt''

[Hij doet het niet D: + korte post]

Als antwoord drukte hij zijn lippen op die Van Rusine. Ja..Alleen met jou.. Galmde het door haar hoofd, het was Kira die daar voor zorgde, aangezien hij mapier was kon hij dit doen. Hij stopte d ekus en gelukkig keek Kira Rusine aan. Nog steeds was hij in zijn blote bovenlichaam, maar eigenlijk boeide het hem niet. Hij was allang gelukkig. Gelukkig.. Kon je dat wel zijn?

(Ga op meebo xD + teringpost. Omg ik heb wat ontdekt 8D
IK KAN EEN KRUISJE MAKEN × Nee dit is geen x xD kijk maar: × v.s x

[Ken ik niet meebo >.> en ga zo eten en moet dan weg blijven >> *zucht*]

Rusine hoorde iets in haar hoofd galmen. Eerst was ze verbaast maar dacht toen aan het feit dat Kira dat ook kon aangezien hij een vampier was. Even keek ze naar de tatoeage van Kira. Een gebroken hart. De andere kant van zijn borst was leeg. Ze zetten haar nagel er op en kraste er een hartje in. Rusine had een rare manier om haar liefde te laten zien. Maar toch liet ze iets zien en dat was al heel wat voor haar. Heel lichtjes kwam er bloed uit de kras. Het zo een litteken worden in de vorm van een hart. Haar vingers gleden over het bloed. Het bloed wat aan haar vingers zat likte ze af.

[kut post]

Kira beet zijn tanden op elkaar. Dat.. deed pijn. Maar ondanks dat glimlachtte hij toch. Hij legde zijn hand op zijn borst en sloot zijn ogen. "Voor altijd." Zei hij en drukte een kus op haar wang.

((Nog klotiger. Meebo is handig 8D Ga gewoon.. Meebo.com xD))

Rusine knikte kort. Maar haar manier van liefde tonen was nog lang niet klaar. Met haar nagel kraste ze op de binnenkant van haar hand palm een pijl. Deze legde ze op het net gekraste hart. ''Voor altijd'' zei ze met een lieve glimlach. Toen ze haar hand er van afhaalde zag je een afdrukje van haar bloed recht door het hart gaan. Maar niet alleen op zijn borst was een afdruk te vinden. Op haar handpalm stond nu ook een lichte afdruk van het hart. ''Je kan nu niet meer terug Kira'' zei ze zachtjes. ''We zijn verbonden...'' zei ze plechtig. Ze drukte een langdurige kus op zijn mond. Maar dit keer bleef ze niet tegen de muur staan. Rustig leunde ze naar voren, als Kira niet stevig stond zouden ze nog vallen ook.

Kira sloeg zijn armen om Rusine heen. Nooit zou hij dit laten gaan. Nee, na zo veel jaren had hij een vriendin, na zo veel jaren kon hij weer voelen hoe dit was. Hij kustte teder terug, Geweldig om zo'n oud gevoel weer te hebben. De wond prikte, maar dat kon Kira niks schelen. als hij maar altijd aan haar kon blijven denken.

Rusine keek naar Kira. Ze sloeg haar armen voorzichtig om hem heen. Na een tijdje liet ze hem los en ging zitten op het bed van Kira. ''Why do you love me... everbody hate me...'' zei ze met een russisch accent. Het moest haar lichtjes denken aan vroeger. Iedereen haten haar voor het feit dat ze zwarte vleugels had. Haar familie keek niet naar haar om. Eigelijk heeft ze haar ouders nooit echt gezien. Het enige wat ze van hun herringerde was een fel wit licht en overal waar ze keek witte vleugels met beeldschone,lieve mensen. Maar zo lief waren ze niet. Ze hadden haar laten vallen. Ze werd opgevoed door vleugeloze mensen die streng handelde. De ouders waren dan ook beruchtte serie-moordenaars.

"Juist omdat iedereen je haat Rusine. Juist omdat je anders bent, dat je mensen de stuipen op het lijf jaagt" Zei Kira en ging naast haar op bed zitten. Hij keek naar de roos, daarna naar zijn borst. hij keek naar het andere hartje waar een kras doorheen stond. Hij had nu de neiging om zijn nagels in dat hart te zetten, zodat het niet meer zichtbaar was. alleen het hart van Rusine mocht zichtbaar zijn. iedereen mocht zien dat hij verliefd was.

((KOM OP MEEBO.COM Dx gewoon inloggen bij windows live ;D je msn en je ww van msn intypen en je kan gewoon op msn ;D))

Rusine keek Kira aan. Ze was anders dan de andere. Dat wist ze. Maar nooit had ze gedacht doordat ze anders was iemand verliefd op haar zou worden. Rusine legde haar hoofd op zijn borst. Ze liet zich samen met Kira achterover vallen. Ze drukte een kus op zijn mond en keek hem met grote fonkelende ogen aan. ''Dus je houd van me omdat ik een killer type ben'' zei ze met een grijns. ''Ik viel voor je masker'' zei ze plagend. Dit was namelijk niet waar, ze viel op zijn ogen. Zo bloedrood en anders zo blauw. Het was geweldig om te zien. Haar vingers gleden langs zijn borst.

Kira en Rusine vielen achterover op het bed. Hij ging mee in de kus, zijn handen gleden naar haar onderrug. Hier rustte hij zijn handen, Met zijn ijsblauwe ogen keek hij haar aan. "Mijn masker he.. Hij valt ook op jou hoor" Grapte Kira. hij drukte een kort kusje op haar mond. "Ik heb zin om iemand.. te doden" Kira ging rechtopzitten, Rusine zat in zijn schoot. Hij had een naar glimlachje op zijn gezicht, een glimlach van: 'ik ga zo iemand helemaal tot puree malen.' Zo'n lach dus.

((Kom pliiiiees op msn desnoods op Ebuddy Dx Ik wil die RPG van school doen xD))

Rusine begon lichtjes te lachen. ''Werkelijk...'' zei ze lachend. Toen ze het door had keek ze naar haar handen. Ze had gelachen. Voor het eerst had ze gelachen na 13 jaar. Ze beet zachtjes op haar onderlip. Die lach klonk echt dom, fijn... nu ben ik dat lieve meisje dacht ze. Onmerkbaar rolde ze met haar ogen. Rusine sloot even haar ogen toen ze werd gekust. Kira ging recht op zitten en Rusine bleef zitten op zijn schoot. Ze sloeg haar armen om zijn nek en legde haar hoofd op zijn schouder. Na een korte tijd keek ze hem aan. ''Je kan mij vermoorden of je kan op straat een moord plegen. Ze wees naar de trui die ze aan had. ''Ik ben mischien ben ik wat eng of creepy. Maar ik ben niet één of andere hoer'' ze grijnsde lichtjes.

"Zullen we dat tweede maar doen? Ik wil nog langer met jou leven dan vandaag" Zei Kira eerlijk. waar in godsnaam was hij mee bezig. een meisje versieren.. wat was dat eigenlijk? Was hij dat nu aan het doen? Hij had al gekust.. en nu.. hij was totaal weg van dit meisje. HIj had zich overgegeven. Hij stond op, hij liet Rusine haar benen om hem heen slaan zodat ze niet zou vallen. "Kom kom, nu moet je me toch echt loslaten" Zei hij serieus.

Rusine grinnikte kort. ''Een lang gelukkig leven zal je niet met mij leiden Kira'' zei ze eerlijk. ''Eerder een kort bloederig leven, van moorden en pijn maar ook wel gelukkig, maar lang zal dat niet zijn als ze er achterkomen wie die moorden pleegt'' zei ze serieus. Rusine was nooit gesnapt door iemand, alleen Kira had haar 1x gesnapt toen ze naar een kunstwerk keek maar dat was het dan ook wel. ''Maar die tijd zal mischien langer duren aangezien ze niets van mij weten, alleen dat de mensjes door veren en een speer worden gedood...'' ''Maar dat is alles.'' Toen Kira op stond liet ze haar handen van zijn nek afglijden en kwam met beide benen op de grond terecht. ''Good luck''