Overhoring 1: Daniël

Alisa snoof. Ze wist niet zo goed wat ze van Ryan moest denken. Hij viel nooit op ofzo, misschien was dat zijn dekmantel. Of misschien gebruikte hij dat om iemand anders in te dekken, zoals Danny of Tom. Alisa's gedachtes werden even verstoord door Clerence die op haar schouder tikte. Alisa draaide zich om en keek haar vragend aan. ''Alisa, dit is Caitlynn, jullie soort van nieuwe assistente..'' begon Clerence. Alisa bekeek het jonge meisje dat naast haar stond. Ze stak vriendelijk haar hand uit naar Alisa en glimlachte. ''Hay, Caitlynn Cooper, nice to meet you..'' zei ze. ''ehm, eens gelijks..'' antwoorde Alisa terug. ''Caitlynn doet een beetje de administratie. Maar ze houdt ook alle informatie bij en schrijft deze op. Ik dacht; jullie kunnen vast wel wat hulp gebruiken bij deze zaak.'' zei Clerence. ''dat is erg aardig van je, Clerence.'' zei Alisa. ''We gaan zo iemand overhoren in kamer 3 dus als je nu al aan de slag wilt..'' zei Alisa tegen Caitlynn. ''Ja graag!'' zei Caitlynn iets té enthousiast volgens Alisia en samen liepen ze naar overhoorkamer 3.

Eve keek naar het nieuwe meisje. " Hoi, ik ben Evaline.. Noem me astjeblieft Eve" Zei Eve en stak een hand uit. Meeste mensen ontweken haar omdat ze er anders uit zag, en ze hoopte dat Caitlynn niet zo was. Eve liep achter haar aan de kamer in en nam plaats aan de tafel. "Met ze vijven in een overhoringskamer.. knus" Zei Eve en startte de computer weer op. "Goed.. Ryan.. Ik haat het om zo serieus te doen tegen je, maar het meot wel even. Eerste vraag.. waar was je gisteren tussen 23:30 en 00:30" Ryan keek Eve aan. " Ik zat bij een vriend van me thuis" Zei hij zonder erover na te denken en kraakte zijn vingers. Ryan was inderdaad Bij een vriend thuis, maar voordat de moord was gepleegd. dus liegen deed hij niet.

Caitlynn schudde Eve's hand en glimlachte vriendelijk. ''hay, ik ben Caitlynn. Nice to meet you'' zei ze weer. Alisa begon zich lichtelijk te irriteren aan Caitlynn, alleen maar om het feit dat ze gewoon té vrolijk was. Caitlynn schudde zelfs de hand van Ryan. ''Hay, Caitlynn..'' stelde ze zich zelf voor. Alisa nam plaats aan het bureau tegen over Ryan en Caitlynn kwam naast haar zitten. ''Dus.. je was bij een vriend thuis? En wat deden jullie daar?'' begon Alisa en ze merkte dat Caitlynn gelijk begon te schrijven, dat scheelde Alisa zelf teminste al wat werk..

Ryan keek Eve weer aan. "Let nou maar op Ryan.." Zei ze geirriteerd en knakte haar vigners een keer. " We deden een soort drankspel.." Zei Ryan en keek nu Alisa aan. "Met dobbelstenen rollen enzo. wie 6 gooide moest drinken" Zei hij, dat was wel een van de simpelste drankspellen die je kon spelen. "Oh, er was ook een meisje bij, maar die was ouder dan mij.." Zei Ryan en pakte het bekertje vast waar hij uit had gedronken.

''En waren jullie alleen thuis?'' vroeg Alisa. Ze hoorde hoe Caitlynn druk bezig was met pen en papier.

"Alisana, Damian en nog twee mensen, en ik dan" Zei Ryan en kneep het Bekertje plat. Eve knikte. "Oke.. En.. waar was je daarvoor?" Vroeg ze, en keek hem serieus aan. "Thuis, ik zat een programma te kijken over sport" Zei Ryan, hij moest moeite doen om het op z'n japans te zeggen.

''Waren jullie bij jou thuis of bij andere?'' vroeg Alisa weer.

"Bij Alisana" Eve keek op. "Alisana Dawson?" Ryan knikte. "Die ene.." Ryan knikte weer. "Waar je mee naar Bring me the horizon bent geweest ja." Maakte Ryan haar zin af, en keek Caitlynn aan, ze was druk in de weer.

Snel gritste Alisa haar kladblok uit haar kontzak en schreef op; overhoren; Alisana Dawson Dit soort belangrijke dingen liet ze liever neit over aan een assistente. ''goed, dus jij wil zeggen dat jullie, met zn 5en, 2uur lang dat spelletje met die drank hebben gespeeld?'' vroeg Alisa terwijl ze Ryan van onder haar haarlok aan keek.

"uurtje. daarna hebben we singstar gedaan"Zei Ryan en slaakte een diepe zucht.

''en je ouders? waren die aan het werk of gewoon thuis op de bank?''

"Thuis" Antwoordde Ryan en bekeek even zijn telefoon. "Sms.." Mompelde hij en begon te typen.

((IK MOET NU NAAR IEMAND TOE FIETSEN OM ER OP TE PASSE, ONGEVEER 5 MINUTJES HIER VANDAAN.. ALS HET GOED IS STAAT DE LAPTOP DAAR AAN EN KOM IK ZO WEER ONLINE.. ANDERS STUUR IK JE WEL EEN SMSJE ^^))

''Ow, dus je vader is niet dag en nacht bezig met dat mafia gedoe?'' vroeg Alisa scherp toen ze zag dat Ryan een beetje ongeintereseert zat de smsen.

Ryan keek op. Hij dacht dat hij busted was. "Wie heeft jou verteld over dat Mafia gebeuren? Danny zeker.." Zei hij en stond op. Hij zette zijn handen neer op het bureau. "Luister. dat mijn moeder dood is weet ik zelf ook wel ja.. daar hoef je me niet aan te herinneren" Zei hij en ging daarna weer zitten. "De reden dat Mijn moeder is neergeschoten.. Is omdat hij mafia is" Zei hij en zuchtte. "Ik weet niet wat hem bezielt, maar als mensen doodschieten is wat hem gelukkig maakt.."

''wauw.. jij vertrouwt je vrienden ook niet.. dat van die mafia was puur een gokje maar bedankt voor je verdere informatie.'' zei Alisa op een zeer geloofwaardige toon. ''Heb je dat genoteerd Caitlynn?'' vroeg Alisa terwijl ze nog steeds Ryan aan keek. Caitlynn knikte heftig van ja en begon weer druk te schrijven.

((Danny had het verteld weetjenog xD))

Ryan draaide met zijn ogen. "Wathever" Hij bekeek Caitlynn. "En nu? Ga je Alisana overhoren?" Vroeg hij en vouwde zijn handen in elkaar.

(( ja duh, maar dat hoeft Ryan niet te weten.. vertel nooit je informatie aan de eventuele daders :'3 xd las ik ooit in een boek ^^))

''hm, nee hoezo? vind je dat dat nodig is?'' kaatste Alisa de vraag terug. Soms was overhoren net een spelletje. Wie het slimst speelde, was de winnaar. En uit ervaring wist Alisa dat je soms expres moest verliezen om het spel te winnen.

[omg, volgens mij is dat wel even een hele slimme zin die ik daaro even neer zet xD]

Ryan knikte. "En.. euhm.. hoe kwam je aan dat bewijs materiaal" Vroeg Eve en keek hem weer net zo serieus aan. "Gevonden toen ik Lady vanmorgen uitliet" Zei hij en keek haar ook serieus aan.

''het park is groot.. dus het is wel erg toevallig dat je je hond precies uit liet bij de plaats delict, vind je niet. Of kwam je gewoon even controleren of ''de daders'' niets hadden achter gelaten?'' probeerde Alisa weer. Ze zocht naar iets. Iets waardoor Ryan iets los zou laten. Iets aan informatie. Iets, wat heel goed van pas zou kunnen komen bij de zaak..

"Mijn hond zat niet aan de lijn, en zoals je weet, sommige honden worden gek als ze bloed ruiken. Ze rende af op een paar bosjes en ik ging kijken waarom ze zo gek deed, toen vond ik dat mes, ik ging naar huis om het bewijs materiaal niet te beschadigen, als ik het had aangeraakt waren mijn vingerafdrukken erop gekomen.. dus nam ik een plastic zak mee en een paar handschoenen, en kwam bijna direct naar het politie bureau om het af te leveren" Zei Ryan, hij had hier goed over nagedacht.

Alisa wist even niets meer te zeggen en nam dus een slok van haar koffie. Ze zette de beker rustig weer op tafel en dacht na. Zijn verhaal klonk erg geloofwaardig. Ze moest het op een andere toer gooien. ''Wat is jou connectie met Tomas Skinner?'' vroeg ze toen.

"Ik werk met hem in een winkel." Eve knikte. "Wat voor winkel?" Ryan keek haar aan en gaf keurig antwoord. "Comicstore" Eve ging rechtopzitten, eigenlijk wou ze vragen of ze de nieuwe deathnote serie al had, maar ze moest serieus blijven. "Goed.. een comicstore.. En waarom moeten twee mafia's een comicstore overvallen?" Ryan keek Alisa nu aan, "Toen de winkel nog van me vader was.. als mafia heeft mijn vader concurrenten, en die mensen kwamen er dus achter.. ze vermoordde mijn moeder om hem te waarschuwen" Eve knikte. "Alisa.. We kunnen hier echt niks mee" Zei ze en zuchtte diep.

Alisa dacht na. Wat ze nu zou doen was haar laatste red middel. Ze ging rechtop zitten en vouwde haar handen samen. Ze bleef Ryan aankijken voor ongeveer 2 minuten lang. ''Ryan, heb jij Medeline Monture, het meisje van 15 jaar dat gevonden was in het park om 00.17 uur 's nachts, precies op de plek waar jij je hond uitlaatte, vermoord?'' vroeg Alisa daarna met hoop dat ze iets in zijn blik, gezichts uitdrukking of lichaamstaal kon lezen waardoor ze ook maar een klein stukje verder zou kunnen met de zaak.

Ryan keek haar net zo strak aan. Toen ze het vroeg, was er niets te zien aan hem. Niks in zijn blik, in zijn beweging, zelfs in zijn stem was niks te horen. "Nee." Zei hij standvast en overtuigend zonder zijn blik af te wenden. Eve zuchtte opgelucht. Maar.. moest ze hem geloven?

''waarom kan jij het niet geweest zijn?'' hield Alisa vol en ze bleef Ryan op precies dezelfde blik aan kijken.