Practise

[Whaha xd]

Ayano zuchtte, ''Best raar ja'' ''In welke buurt gebeurd het? En wie zijn de slachtoffers?''

"Criminelen zijn de slachtoffers. maar het blijkt niet in japan te gebeuren, dus binnenkort ga ik naar het buitenland.. misschien kom ik dan niet meer terug" Zei hij en bekeek haar even. "Meer informatie geef ik je niet.. je weet maar nooit" Zei hij en keek even voor zich uit.

Ayano beet op haar onderlip, fijn was ze mischien verliefd op iemand vertrok hij nar het buitenland en gaat hij dood aan een hartaanval. ''Maar hoe moet het dan hier? Ik bedoel die zaak is nog stteds niet opgelost hier en je zei dat er iets groots ging gebeuren...'' ze beet op haar onderlip.

"Er gaat inderdaad iets groots gebeuren, iemand gaat worden opgepakt die al lang schuldig is" Zei hij en keek nog even naar het pas geschoten hartje met de pijl. Hij was er niet bewust van dat dit veel voor Ayano betekende.

Ayano trok haar benen op en sloeg haar armen er omheen. ''En dan ga je zeker weg als die gene is opgepakt'' vroeg ze maar. Eerlijk zegt vond ze het jammer dat hij dan weg zou gaan maar toch... Hij was beroemd en hij wou zeker weten die zaak oplossen net zoals zij altijd deed als ze een zaak had, maar die had ze niet helaas, was er maar iemand die haar een opdracht gaf een missie of zoiets.

L knikte. "Ja.. Maar dat kan nog lang gaan duren" Zei hij terwijl hij voor zich uitstaarde. Hij zuchtte. En je wist wat dat betekende. Hij keek haar even aan, Ze was jong, maar toch heel slim vond L.

Ayano knikte, ''Vermaak je in de tussen tijd een beetje?'' vroeg ze maar om van onderwerp te veranderen. ''Al wat vrienden ofzo gemaakt?'' vroeg ze vervolgens.

L knikte. "ja hoor. het is alleen.. Mensen vinden mij.. 'apart' en raar" Zei hij en beet zachtjes op de top van zijn wijsvinger. hij keek nog eens naar het hartje. "En jij?" Vroeg hij tenslotte.

Ayano knikte, ''Achja niemand is normaal, zeker niet op onze school, sommige vallen erg op, andere zijn bekakt en weer andere zoals ik willen die school zo snel mogelijk afmaken, goede cijfers halen en dan weer verder met het leven van een spion/agent maar dan met een diploma. En hopelijk dan niet met camara's op je smoel'' ze glimlachtte eventjes. ''Ik heb geen vrienden'' zei ze serieus. ''Vrienden houden je alleen maar op meestal of doen de stomste dingen, met geweer waar ik mee kan oefenen of missie's ben ik veel gelukkiger'' zei ze kalmpjes. ''Ik hoef dus niet lazers te worden in een café, dat doe ik wel als ik met pensioen ga''

L keek voor zich uit terwijl hij luisterde naar Ayano. "geen vrienden he.. Dan.. als jij geen vrienden hebt, heb ik ook geen vrienden denk ik" Zei hij en beet nog steeds zachtjes op zijn vinger.

Ayano hield haar hoofd schuin, ''Jij geen vrienden?'' vroeg ze ongeloofwaardig. Ze geloofde het ook niet echt, ''Wie zou er nou geen vrienden willen zijn met jouw, ik bedoel je bent grappig, houd van je werk...'' ''Heb een snoepverslaving welk normaal mens heeft er nou geen trek in snoep, ik wel nouja ik heb veel liever jam'' ''heb je eigelijk jam?'' vroeg ze hoopvol. ''En trouwens jij kan de camara man knuffelen ik moet het doen met mijn geweer'' zei ze droogjes.

"Ik heb geen jam" Zei L en staarde voor zich uit. "Ik weet wie je kan knuffelen" Zei hij en stond op, hij trok haar omhoog aan haar hand en gaf haar een knuffel. ZIjn hoofd rustte hij op haar schouder en hij sloot z'n ogen. "Misschien zijn wij wel vrienden" Zei hij en glimlachtte, wat zeldzaam was voor L.

Ayano keek raar op toen hij zei wie ze kon knuffelen, ''Wie dan?'' vroeg ze maar voor ze het wist werd ze zelf geknuffeld door L. Ze legde haar handen voorzichtig op zijn knuffel en knuffelde hem terug. ''Mischien wel'' zei ze hoopvol. Ze liet hem na een tijdje los en keek hem met een brede glimlach aan. ''Nou meneertje vriend, wil je me nog 1 keer helpen met ogen dicht schieten want ik mis de roos steeds.''

L knikte en ging weer achter haar staan. Terwijl hij achter haar stond, Hief hij haar armen omhoog. "Concentreer je." Fluisterde hij in haar oor. Hij liet haar staan, en keek toe hoe ze het zou gaan doen.

Ayano beet zachtjes op haar onderlip en haalde de ruimte voor ogen, ze haalde de trekker over. Een harde klap en rook uit het geweer ontstond. Ze durfde haar ogen niet open te doen. ''Istie raak?'' vroeg ze.

Een grijns verscheen op L's gezicht. "Kijk zelf maar" Zei hij en wees naar het rooster, precies, in de roos. "En uiteindelijk is het je toch gelukt" Zei hij alsof hij net de wereld had gered. Hij was blij dat ze het nu kon, dan was hij toch nog ergens goed voor behalve mensen opsluiten en overhoren.

Ayano deed eerst haar ene oog half open, alsof ze een horrorfilm keek waar ze bang voor was maar het toch wou zien. Toen ze zag dat het in de roos was werden beide ogen groot en begon ze te juichen. ''Jeaah'' ''Het is me gelukt, het is me gelukt'' zei ze terwijl ze een vreugdesdansje maakte, ze was echt blij dat het haar was gelukt. Ze keek L aan, ''Hoe kan ik je bedanken?'' vroeg ze met een ':3' face.

"Je hoeft me niet te bedandek :'3" Zei hij, en keek haar aan. "Of.. toch wel" Zei hij en spreidde zijn armen. L was een persoon die niet vaak geknuffeld werd, aangezien hij 90 procent van zijn leven achter een beeldscherm zat. Hij wachtte even, en liep toen naar haar toe om haar te knuffelen.

Ayano haalde haar schouders op, ''Well whatever'' Ja dat was haar slagzin. Ze legde haar armen om hem heen en knuffelde hem. Hij was ongeveer even groot als haar als hij inelkaar gedoken liep maar als hij zijn rug rechtte was hij duidelijk groter dan haar. Ze keek omhoog, ''Was dat alles hoe ik je kan bedanken of moet ik je computerscherm nog poesten'' zei ze met een lichte grijns.

Even was L stil. "Ik weet wat" Hij drukte een zacht kusje op haar wang. "Zo." Zei hij en glimlachtte eventjes. Nee, hij was niet aan het flirten, hij deed gewoon zo zonder dat hij het doorhad, zo was L gewoon. Dingen doen zonder erbij na te denken.

Ayano keek L verward aan, aar wangen werden lichtjes rood maar ze bleef hem aan kijken. Een klein glimlachje sierde uiteindelijk haar gezicht. Ayano was niet echt een type die kleffe dingen deed, ze had eerlijk gezegt nooit iemand gehad, zelfs geen vriend of vriendin ze was altijd te druk bezig of kinderen waren bang voor haar omdat ze met een revolver liep. Ze wist trouwens niet eens hoe je klef moest doen. Het was geen vak op school die je moest leren. Ookal had ze dat in deze situaties wel handig gevonden. Ze ging langszaam op haar tenen staan en drukte heel langszaam een vlug kusje op zijn wang. Ze wist echt niet wat je moest doen en trouwens, hij was 24 en zij 19, er zat 4,5 jaar tussen. Aangezien ze al iets van een half jaartje 19 was.

L keek eventjes naar Ayano, en ging rechtop staan. Hij was nu een stuk groter dan haar, zeekr wel een kop of anderhalf.

((Ik weet niks..))

Ayano glimlachtte lichtjes en kuchtte daarna maar wat. ''Uhmm'' zei ze, ze wist niet wat ze moest zeggen dus het zal er wel heel droog uit komen dat was zeker. ''Nou... ooit een vriendin gehad?'' ze wist gewoon totaal niets te verzinnen en dit was het eerste wat haar te binnen was geschoten.

L schudde zijn hoofd. "Nee, maar wat wil je als je heel de dag achter een beeldscherm zit." Zei hij en keek haar schuin aan. "Ooit een vriend gehad?" Vroeg hij tenslotte, Hij wist niet wat hij anders zou moeten vragen, en dit was wel een goed moment om te vragen.

Ayano schudde haar hoofd lichtjes, ''Nee nooit gehad'' zei ze. ''Ik wou er ook geen eerlijk gezegt...'' ''Dan moet ik ten eerste liegen over mijn baan...'' ''Ten tweede ze houden je alleen maar op van je zaak'' ''Maar dat je niet openlijk kan zijn over alles wat je doet is wel het eerste, als ik een vriend heb wil ik die gene 100% vertrouwen... maar zo'n jongen of man is moeilijk te vinden'' zei ze serieus.