Bijles :')

Eva kwam op haar hakjes en in haar mooie roze jurkje dat bij haar haar matchte het Restaurant binnenlopen. Dit was neit alleen een Café, maar ook een restaurant. Je kon hier dus komen met je vrienden om egzellig een glaasje te drinken, maar ook als je een romantisch diner wou kon je evrderlopen en zag je twee deuren naar het romantisch ingerichtte restaurant. Haar Jurkje was zo kort, dat je bijna haar onderbroek kon zien als ze een stap deed, maar dat kon haar werkelijkwaar neits schelen. Ze had overal scheit aan. Ze was opgemaakt als een barbiepop, maar dat had ze zelf niet gedaan, Alisana was de dader van haar poppenuiterlijk. Eigenlijk was het bestw el schattig, ze had een rechte gesteilde pony en de rest van haar haar was gedraaid in pijpekrullen. Eva zag eruit als een japanse pop, kostbaar, mooi en breekbaar. Ze stond met haar tasje in allebei haar handen te wachten op haar Anonieme 'Date': Akio, haar 'lievelingsleraar', die haar 'bijles' zou geven. No way dat er iets van die bijles zou komen, dat voorspelde ze nu al. Ze had een goed gevoel in haar buik, een verliefd gevoel, een gevoel dat je had als je van iemand zielsveel hield. Iedere keer als de deur open ging schoten haar ogen richting de deur, maar blies haar adem weer uit nadat ze zag dat het andere mensen waren. Ze zuchtte. Wanneer kwam hij nou?

Akio zuchtte geirriteerd toen hij op school voor de spiegel stond. Zijn haar wou maar niet blijven zitten. 2 plukjes stonden omhoog, wat hij ook deed met de kam het bleef niet zitten. Geirriteerd drukte hij het plat en spoot er haarlak op. Maar toen hij het los liet stond er weer één plukje overeind. Akio begon te vloeken. Er kwam zelfs een lerares binnen om te kijken of het wel goed met hem ging. Maar die ging snel weer weg als hij hun dodelijk aan keek. Maar meestal lieten ze hun blik op zij sixpack hangen voordat ze eindelijk weg gingen. Eindelijk toen zijn haar een beetje stak hij zijn armen in het blousje en knoopte hem netjes dicht. Vervolgens deed hij ook nog een zwart jasje erover heen aan. Geen stropdas voor hem. Nooit dat was weer iets te voor hem. Toen hij op de klok keek, schrok hij van de tijd zelf. Zo snel als Akio kon trok hij zijn schoenen aan en rende hij naar buiten.

Eenmaal aangekomen bij het cafe met zijn leuke wagen. Parkeerde hij deze en liep het café binnen. Hij snoof lichtjes. Had hij hiervoor een pak aan? Geirriteerd keek hij omzich heen. ''Dude, het restaurant is daar'' hoorde hij iemand zeggen. Akio keek de persoon dreigend aan. ''Noem me nog een keer dude en je zou willen dat je nooit geboren was!'' siste hij kwaad. De jongen keek snel weer weg en Akio liep door de grote deuren heen. Een romantisch vertrek was te zien. Hij keek goedkeurend rond, maar waar was Eve nou? Eindelijk zag hij haar zitten, tenminste dat dacht hij. Het kon ook een andere student zijn. Rustig liep hij erop af. En ja hij zag dat Eve het was. ''Sorry dat ik laat ben, schoonheid'' zei hij met een charmante glimlach en ging zitten. ''Ik hoop dat je niet lang heb moeten wachten'' zei hij vriendelijk. ''Ik moet zeggen dat ik dit niet van je had verwacht Eve... Maar je ziet er prachtig uit'' Zei Akio gemeend.

Eve glimlachtte liefjes en drukte een kus net naast zijn mond, ze moest op haar tenen staan om er bij te kunnen. "Nee, nietw aar.. ik zie er uit als een.. mislukte emo, een emo barbie" Zei ze en bolde haar wangen. Ze gleed met haar vingers naar de hand van Akio. "Euhm.. Zullen we maar gaan?" Zei ze glimlachend en keke Akio aan. Het gevoel om bij hem te zijn, ze wist het niet, het voelde fijn, maar toch ook spannend. Met een leraar naar een restaurant, voor haar was het speciaal. Voor haar was hij geen leraar, misschien.. Een hele goede vriend? Ze wist niet hoe Akio er over dacht. Misschien waren ze wel meer, maar Eve kon ook gewoon een scharrel zijn, net zoals al die andere meisjes die helemaal gek werden als ze hem zagen.

Akio lachtte eventjes. ''Je ziet er echt leuk uit, Eve'' zei hij met een charmante blik. ''Ik moet dadelijk nog de jongens van je afslaan'' zei hij met een grijns. De kus die naast zijn mond werd gedrukt betekende veel voor hem. Het voelde goed. ''Krijg ik niet beter dan dat'' zei hij plagend. Hij tilde rustig haar kin op en drukte een korte kus op haar mond. ''Ik ben vanavond geen leraar Eve... Ik ben vandaag van jouw'' zei hij met een charmante blik. Hij stak zijn arm uit. ''Dames gaan voor'' zei hij liefhebbend. Akio was een chamanten man, vooral als hij uit school was. Het was dan een heel ander persoon. Vriendelijker,romatischer en charmant. ''Dit keer wil ik je niet dronken naar huis brengen, mijn lief. Dus doe rustig aan met de wijn'' zei hij poeslief. De meeste meisjes smolten van zijn glimlach. Maar hoe hij deed bij Eve, de meeste meisjes zouden flauwvallen.

[inspriloos >.>]

Eve sloot haar ogen toen Akio haar kuste. zijn lippen waren zo teder. Het leek wel of ze een tinteling achterlieten. Ze dacht dat ze smolt bij zijn woorden en zijn glimlach, maar dit kon ze nog net verdragen of ze zou moeten worden opgeveegd. Ze liep elegant op haar hakken voor Akio uit, en draaide zich even om, om op Akio te wachten. Ze glimlachtte liefjes, Het soort lachen dat een meisje deed als ze je echt leuk vond, en haar best voor je deed.

((Hetzelfde T__T))

Akio greens lichtjes en volgde haar. Eenmaal bij het tafeltje schoof hij de stoel naar achtere. Als een echte gentelman schoof hij de stoel aan en ging toen zitten. De ober kwam naar hun toe gelopen. ''Willen jullie iets drinken?'' vroeg de man beleefd. Akio knikte kort. ''Doe de duurste wijn die op de kaart staat maar'' ''Wild u de fles of willen jullie een karaaf?'' ''De fles graag'' De ober knikte, ''Willen jullie hier iets eten'' Akio knikte. ''Oke, ik kom zo terug. Een prettige avond gewenst'' ''Dank u'' zei akio netjes terug en keek met een chamante glimlach naar Eve. Even haalde Akio iets uit zijn broekzak. Rustig stond hij op om achter Eve te kunnen staan. Voorzichtig deed hij haren opzij. Een zilvere ketting met een roze steen die bij haar haren kleurde werd bij haar om gedaan. ''Ik hoop dat je hem mooi vind'' zei hij liefjes.

Eve's ogen werden groot van blijdschap Ze sprong op van haar stoel en omhelsde Akio gelukkig. "Oh Akio, ik vind hem prachtig!" Riep ze, ze drukte haar hoofd op haar borst, een blos was verschenen op haar gezicht. "Echt.. Akio.. je bent zo.. zo." Ze kon niet uit haar woorden komen. Akio was alles, Romantisch, beleefd, lief, eerlijk, hij was gewoon.. Alles. Ze lachtte gelukkig en drukte een kus op zijn lippen die ze lang aanhield.

Akio glimlachtte, ''Daar ben ik blij om, maar ik geef hem niet zonder reden Eve'' zei hij met een zwoele blik in zijn ogen. Teder pakte hij haar handen vast. ''Ik wil het leven met je delen Eve... maar de vraag is of jij dat met mij wil?'' een charmante blik weerspiegelde in zijn ogen. Hij was verliefd op Eve een simpele student. Het was raar hoe alles kon lopen. Maar toch was het gebeurd. ''Ik hou van je Eve..'' zei hij liefjes. Hij drukte een langdurige kus op haar lippen en keek haar daarna vragend aan, ''Dus, eve... Wil je...'' Akio kreeg een rode kop, de eerste keer in zijn leven dat hij dat kreeg. ''Met me'' zei hij met moeite.

((Omg ik dacht hij gaat huwelijksaanzoek doen ofzo xD Omg.. wacht.. dat kunnen we ook doen >8D -evil smile-))

Eve kreeg een kleur. ze ging, ze ging flauwvallen. ze wist het zeker. Zonder na te denken gaf ze antwoord. "Ja, Tuurlijk.. ik zou niet anders willen" Zei ze met een gelukkige blik in haar ogen. ze kon niet blijer kijken, haar kaken zouden dadelijk springen xD Ze omhelsde Akio, ze hadden een relatie.. Eve had een relatie met een Leraar. Nee, zo mocht ze niet denken. Akio was geen leraar. Tenminste, nu niet meer. hij was haar vriend. Hij was wel een stuk ouder, maar ze hield van hem. Zielsveel. De ober stond er met traanogen bij. "Meneer.. kan ik uw keuze opschrijven" Zei hij met waterige ogen. Eve grinnikte. Vanaf nu was het menens.

Akio legde zijn armen om Eve heen. ''We houden deze relatie wel onder ons'' zei hij zachtjes in haar oor. ''ik wil niet ontslagen worden''. Hij keek naar de ober en daarna naar Eve, ''Deze dame mag kiezen.'' zei hij liefjes. De ober keek naar Eve. ''Wat wild u bestellen?'' vroeg hij vriendelijk aan haar. Akio glimlachtte, hij had nooit gedacht dat deze dag zou komen maar hij was er erg blij mee.

[Inspriloos >.>]

"beloofd" Zei Eve glimlachend. ze keek de ober aan. "Euhm. ik weet het niet" Ze was verbijsterd, hoe kon ze nou iets kiezen als Akio juist zoiets had gevraagd? Ze kon wel een gat in de lucht springen. "Menu van de dag denk ik" Zei ze uiteindelijk. Ze bekeek haar ketting gelukkig. Oh wat was ze hier blij mee, ze zou hem nooit meer afdoen.

De ober knikte en schreef iets op. Hij glimlachtte. ''Ik kom zo weer terug, maar het zal iets langer kunnen duren, het is erg druk.'' ''Wild u een mandje met brood?'' ''Heel graag'' De ober knikte en schreef weer wat op het kladblokje. Akio ging weer zitten en schonk 2 glassen met wat wijn,in die net was neergezet. ''Proost. Op ons'' zei hij met een brede grijns. Hij was gelukkig, hij hoopte dat Eve dat ook was.

"Uberproost!" Grapte Eve en nipte wat aan de wijn. Ze was van plan dit keer niet dronken te worden, dan kon ze zich tenminste nog herrineren wat er was gebeurd vandaag. Nadat het mandje brood op tafe was gezet glimlachtte ze dankbaar naar de ober. "Wat als ze er wel achterkomen?" Vroeg Eve voorzichtig, dan zou hij ontslagen worden.. en waarschijnlijk werd Eve dan van de school af getrapt. nee, dat mocht niet gebeuren, ze wou deze studie af kosten wat het kost.

''Maak je geen zorgen eve'' ''Dat gebeurd niet,als ze er achterkomeen worden ze ontslagen maar er zijn altijd wel mensen waarbij ik te recht kan om iemand iets te laten vergeten'' zei hij geruststellend. ''Niemand komt er achter, oké'' Hij legde zijn hand op de hare. ''Zodra je geslaagd ben zullen ze het pas te weten komen...'' zei hij liefjes. Hij nipte wat aan zijn wijn en smeerde daarna een broodje en gaf die aan Eve en smeerde er nog één voor zich zelf en stak die in zijn mond.

Eve glimlachtte. "Dus nog 2 jaar.." Zei ze. Eve at het broodje op met een schattig gezicht en keek Akio aan. "Best wel vreemd eigenlijk.." Zei ze en dacht eventjes na.

Akio glimlachtte lichtjes. ''Tenzij je wild dat ze het aan je zien dat je bij mij hoort?'' zei hij met twinkel ogen. Hij keek hoe de ober bij hun kwam staan met 2 borden met soep. ''Soep van de dag'' Akio knikte dankbaar en keek hoe de tomatensoep werd neer gezet.

Eve keek Akio niet begrijpend aan. "Hoe.. hoe bedoel je?" Zei ze, en keek naar de soep. Tomatensoep, daar was ze dol op. Ze blies in haar soep en nam er een lepel van.

Akio greens. ''O niets hoor, ik dacht alleen. Bij een ketting hoort mischien ook een ring?'' zei hij liefjes. Akio had alles uitgepland. Maar het was aan Eve of zijn plan door ging.

Eve's gezicht vertrok. "E-een.. ring? Wat voor een, uhm, ring?" Zei Eve en slikte. Ze friemelde wat zenuwachtig met haar haren. Wat was Akio van plan?

Akio greens, hij frommelde in zijn zakken en haalde een wit kleurig doosje te voorschijn, die hij openen deed. ''Deze ring, Eve...'' ''De laatste paar jaren, is onze band sterk gegroeit, ik zag al iets in je in de eerste les dat je bij me was. Ik dacht dat het wel over ging. Maar nu weet ik het zeker'' ''Ik wil mijn leven met je delen Eve Morgan'' zei hij liefdevol. Hij zakte op zijn knieeën. ''Dus...'' ''Wil je met me trouwen, Eve Morgan?'' vroeg hij met glimoogjes.

Eve dacht dat ze flauwviel. "A...A-akio.." Zei ze met traanogen. "Je.. je maakt een grap zeker.. Ik.." Ze slikte, ze kreeg een brok in d'r keel. Wat moest ze zeggen? Ze wist het niet. e was nog jong, hoe.. hoe kon ze zich nu al zo snel aan iemand binden? Ze dacht na. "Ik.." Ze was sprakeloos. Wat moest ze nou zeggen? Akio was zo lief.. en deed alles voor haar.. Opeens omhelsde ze Akio. "Ja!" Riep ze en verborg haar hoofd in zijn nek. "Dat wil ik" Fluisterde ze en begon haast te huilen.

Akio wankelde even toen Eve hem omhelsde maar viel niet om. Ze begon zo wat te huilen toen ze ja had gezegt hij had er goed aan gedaan vond hij. Met een liefdevolle blik pakte hij haar hand vast die op zijn schouder lag. Hij schoof de gouden ring om haar vinger. De ring had een patroon van water golven en het diamanten steentje op de ring was een hartje. Zo'n ring als deze vond je niet zo snel, hij was dan ook uniek. Akio had hem speciaal laten maken, hij was uitermate duur. Maar Akio verdiende genoeg met zijn ''zaakjes'' van hem. ''ik hou van je Eve morgan'' zei hij liefdevol. ''Ik hoop dat je hem mooi vind'' zei hij met een zwoele blik in zijn ogen. Hij gaf haar een korte kus op haar hand en vervolgens een lang durige kus op haar mond. De ober waren allemaal aan het klappen en zelfs de mensen er om heen pinkte een traantje weg. Er waren ook vrouwen jaloers en je hoorde er ook een paar tegen hun man zeggen. ''kijk zo hoort dat!'' en weer andere, ''Weet je onze verloving nog'' Akio vond deze dag de mooiste uit zijn hele leven en hij hoopte dat Eve er ook zo over dacht.

Eve knikte hevig maar haar hoofd werd al gauw tegen gehouden door een kus die op haar lippen werd gedrukt. "ik vind hem prahtig" Zei ze, teder drukte ze een kusje naast zijn mond. "maar, ons eten staat koud te worden" Zei eve en schoot in de lach van blijdschap.

Akio glimlachtte, ''Laten we dan maar gaan eten,'' zei hij duidelijk vrolijk. Met een brede glimlach ging hij zitten en roerde wat in de soep. ''Nouja we verbranden onze mond te minste niet meer,'' grapte hij en begon te eten.

Eve was helemaal weg van de ring die Akio haar had gegeven. Ze kon zich niet meer concentreren op haar soep, plots had ze geen honger. ze nam een hap van haar soep. "Het is koud" Zei Eve toch met een grijns. maar toch at ze het op ookal was het koud en had ze geen honger.