Psycho Killer

Uit een tas haalde Kira een klein, mooi rood flesje. "En daarom heb ik dit, altijd bij me." Zei hij en draaide de dop eraf. het rook sterk, waarschijnlijk was het bloed met een of andere drug. "Hier word ik rustig van." Zei hij en nam een klein slokje.

Yumiko keek naar het flesje en trok haar neus op, ''Ik heb het niet zo op bloed drinken'' ze keek rond. ''En waar is godverredomme me malibu gebleven'' zei ze chago. Ze had nu echt behoefte aan een sterk drankje.

Kira deed het dopje weer op de fles. "Ik word hier echt moordlustig van weet je." Zei hij en snoof. hij keek om zich heen. in de verte zag hij wat hij altijd achterliet bij een moord, Enorm groot in bloed geschreven; BB. gellukkig was zijn codenaam onbekend, dus niemand wist dat hij dat had gedaan.

Yumiko trok haar wenkbrouw op. ''Zolang je mij maar niet probeerd te vermoorden vind ik het best, want ik vermoord jouw eerder dan jij mij'' zei ze scherp. Ze gromde wat binnensmonds. ''Graf ik moet echt wat drinken''

Kira keek Yumiko aan. Dat kon hij niet beloven. "Oke, ik vermoord toch niemand.. ik ben heus geen moordenaar" Zei hij spottend en schudde zijn hoofd.

Yumiko snoof. ''Vertrouw niemand tot het tegendeel is bewezen'' zei ze scherp. ''Zelfs mijn vriendje is een moordenaar dus waarom zou jij dat niet kunnen zijn'' zei ze bespottend.

(Je personage is gepost.)

Kira snoof. Dat was waar. Hij vertrouwde ook niemand. hij keek weer naar zijn handen en maakte er vuisten van. Agressie. Het kwam er maar niet uit.

[ I know.... Ik heb ook met haar gepost op het schoolplein >.< ]

Yumiko keek even naar de lucht en daarna naar Kira. ''Zit je ook op AH?'' vroeg ze zachtjes terwijl ze haar haren los deed zodat haar nek werd bedekt met haar zilverachtige haar.

Kira knikte. Hij had niet zo veel te zeggen. "Maar ik heb nog geen vrienden." Zei hij en zuchtte. Nee, vond je het gek als je je als een creep gedroeg, en je afsloot van de rest. nee, dan maakte je niet veel vrienden nee.

Yumiko knikte kort. ''Ik ook niet echt, alleen ryan. Ik praat afentoe wel met mensen maar niet vaak ze behandelen me toch maar als een nieuweling... of een klein meisje'' ze zuchtte even waarna ze voorzich uit staarde.

"Ryan.. RYan.. die naam, Ryan.. Volgensmij ken ik jouw vriend" Zei Kira en keek Yumiko aan met zijn rode ogen. Hij had samengewerkt met die gast, en nu zou hij in de gevangenis zitten. Tenminste, dat dacht hij.

Yumiko keek hem aan, ''Ken jij Ryan Uzuki?'' vroeg ze aan hem. Iedereen kende hem zowat hij was populair vooral bij de meisjes. Maar daar trok Yumiko zich niets van aan, Ryan hield van haar dat had hij gezegt en zij geloofde hem. Zij was ook dan de enige die hem rustig kon krijgen.

Kira knikte. "Verleifd zijn. nog steeds snap ik het niet. ik vind het impulsief. jezelf aan iemand binden, alsof je aan je zelf nog niet genoeg hebt" Zei Kira bot en keek wazig voor zich uit.

Yumiko snoof. ''Je sluit je niet buiten van andere en je deelt samen een geweldig gevoel. De ene ziet het als een zwakte om er iemand mee te pakken maar dat is het niet. Het is moeilijk te om schrijven maar het geeft je kracht. Een kus kan zoveel betekenen. Je krijgt er nooit genoeg van...'' ''Je snapt me wel als je ooit een echte kus krijgt...'' zei ze rustig. Ze keek hem niet aan en staarde voor zich uit. Ergens vond ze hem raar, maar hij beangstigende haar niet, aangezien ze zelf had met een killer. Maar als dat niet zo was, ja dan was ze bang geweest net als iedereen.

Kira staarde voor zich uit. Hij begreep het niet.. hij begreep het gewoon niet.. was hij anders? Anders dan de rest? Misschien wel ja. Raar, of gewoon anders. hij zuchtte. "Niemand zal mij ooit kussen. het is gevaarlijk. Mij aanraken is als een hand in een berg spelden steken" Zei hij, Kira werd haast nooit aangeraakt, hij werd dan bijna altijd aggressief. Hij snoof. "Liefde is onbegrijpelijk."Zei hij en balde zijn vuisten.

Yumiko keek hem aan, ''Waarom zou niemand dat?'' vroeg ze. Ergens begreep ze het wel, want iedereen was bang voor hem. Maar er moest toch iemand zijn buiten hem om die niet bang voor hem was? Dat moest gewoon... Dat kon niet anders. ''Er zal heus wel iemand zijn die niet bang is om je te kussen'' zei ze bemoedigd. ''En zo gevaarlijk zal je wel niet zijn, je steld je aan...'' ''Liefde is iets moois maar ook onbegrijpelijk dat is wel waar ja'' Yumiko zuchtte even en legde opnieuw een hand op zijn schouder.

Kira keek naar de hand. Hij bleef er naar kijken en beet zijn tanden op elkaar. Elke aanraking maakte hem aggresief, alsof er een of ander vergif in zijn aderen werd gespoten die hem zo maakte. Hij slikte. "Ik zou het niet doen." Zei hij, en sloot zijn ogen. Hij ademde diep in en probeerde rustig te worden.

Yumiko haalde haar hand terug. ''Mij best hoor'' zei ze rustig. Ze zuchtte even, ''Uhmm wat voor opleiding doe je?'' vroeg ze om maar iets te kunnen vragen. Iets zei haar dat dit gesprek mischien dadelijk stil zou vallen als zij niets zei.

"Agent." Zei hij kortaf. "Dankje." Zei hij en keek weer voor zich uit. hij keek naar het flesje dat hij had kapotgegooid op de grond. "Weet je.." Begon Kira. "Heb je wel eens dat mensen bang voor je zijn?" Vroeg hij, en keek Yumiko vragend aan.

Yumiko schudde haar hoofd op zijn vraag. ''Nee, niet als ik er zo uitzie als nu, dan zien mensen me alleen aan als een klein schattig meisje erg irritant dat wel, ze zijn alleen bang als ik boos ben en in mijn demonengedaante ben, dan rennen ze gillend weg maar anders, nee...'' ze zuchte even. ''Jij heb dat wel toch... Hoe komt dat?''

"Ik denk mijn uitstraling" Zei Kira en keek dodelijk voor zich uit. Ja, wie was er nou niet bang voor zo'n enge griezel als hij. Ja, Yumiko was niet bang. maar die had hem ook geslagen, die stond oog in oog met een bloeddorstige killer. Yumiko was voor niets en niemand bang had hij wel gemerkt.

Yumiko haalde haar schouders op, ''Er zal vast wel iemand zijn die daarvoor niet terug deinst of er mischien nog enger uitziet'' zei ze vastbesloten. ''Maak je maar geen zorgen, je vind wel iemand net als ik'' zei ze liefjes.

[Kut post sorry >.>]

Kira keek Yumi verbaast aan. "Nee.. ik denk het niet" hij dacht na. ALhoewel, Rusine was niet bang voor hem, en iedereen vreesde haar. als zij iets had gedaan, durfde niemand haar erop aan te spreken. Hij was wel geinteresseerd in haar. maar verliefd? nee, nooit.

Yumiko glimlachtte, ''Het kan raar lopen, kijk maar naar mij'' zei ze met een licht glimlachje. Yumiko was een aardig persoon daar stond ze wel om bekend. Ze was ook erg koppig, sarcaistisch en nergens bang voor. En iedereen op de hele school wist wel waar zij verslaafd aan was. Malibu. Populiar was ze echter niet ookal kende veel mensen haar wel, zeker bij naam. Ze stond bekend als het meisje die viel voor de moodenaar die spoorloos verdwenen was. Alleen zij wist hoe dit kwam, want niemand wou maar vertellen en zeker niet van de politie dat ze er in geluist waren. Het zo Génant zijn, en ze konden hun baantje wel gedag zeggen. Het dossier was echter nog niet gesloten en ze waren nog opzoek naar hem maar dat zou niet lang meer duren. Ryan zou namelijk zijn uiterlijk veranderen. Niemand zou hem nog maar kunnen herkennen. Iedereen zou langs hem lopen. Mischien zelfs Yumiko als het echt goed gelukt was. Ze hoopte hem ooit nog te zien, maar dat was natuurlijk niet zeker. ''Je vind wel iemand geloof me maar, ookal zou je niet verwachten dat je uiteindelijk verliefd zou worden op die gene'' zei ze met een glimlachje.

[Jeaah eindelijk een goede post :'3, heb gesloten langer en beter te posten, noob is out Jeaahh ^w^ welkom nieuwe posten ^^]

Kira zuchtte. Gevoelens waren zo moeilijk, so ingewikkeld. Maar voor hem was het simpel:Haten, of gehaat worden. Zo stak het leven in elkaar. Houden van, dat bestond niet voor Kira, nee. Je zou maar vermoord kunnen worden door van iemand te houden. Het was al zo vaak gebeurd, en hem moest het niet voerkomen, ookal was hij onsterfelijk en niet bang voor de dood. Stiekem, ergens, heel erg diep van binnen,was hij bang, bang om alles los te laten. Maar dat gevoel was miniscuul.