poof, there it is ~

Chriss hoorde Ryan maar half. Ze was te intensief bezig met zichzelf 'rustig' te houden. Ze legde haar hand op haar hoofd en had haar ogen nog steeds gesloten. Weer een kramp. ''kan dat later..'' kreunde Chriss.

((Lol ryan gaat flauwvallen xD))

Ryan knikte. "Tuurlijk" Zei hij wat zenuwachtig. Zijn nagelafdrukken stonden al in de stoel xD

((AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAHAHAHAHAHAHAHAHA!!! XD))

Chriss' ademhaling werd steeds sneller. Weer een kramp. Ze kwamen nu heel snel achter elkaar. Het deed zo'n pijn, ze kon wel janken. De dokter wierp een ernstige blik op Chriss en haalde daarna zijn portofoon uit zijn borstzak. Hij riep een aantal collega's op.

"Eh.." Was het Enige dat Ryan uit kon brengen. Hij keek gespannen naar de situatie xD

Niet veel later kwamen er 4 andere mensen de deur binnen stormen. Waaronder één vrouw. De vrouw liep naar Chriss toe en bekeek haar toestand even. De 2 andere mannen liepen naar een grote kast en begonnen er wat spullen uit te halen. De dokter liep ook even naar achter en trok alvast zijn handschoenen aan.

Ryan bekeke Chriss met echt zo'n 'D:' face. "Hallo ze ligt hier dood te gaan jullie meoten haar helpen D:" Jammerde hij niet zo stoe rmeer.

De vrouw keek Ryan gerustellend aan. ''Maak je geen zorgen, dit is volkome normaal..'' verzekerde ze Ryan. Chriss opende haar ogen even. ''nou dat denk ik niet!'' gromde ze maar ze kromp alweer ineen na een andere kramp.

Ryan keek De vrouw ongelovig aan. "Ja tuurlijk.." Zei hij een beetje bezprgd. hij keek Chriss aan, hij pakte haar hand vast en kneep er zachtjes in. "Als je pijn hebt, mag je zo hard als je kan knijpen.."

((Dat zeggen ze altijd, totdat ze out gaan xD))

((AHAHA IDD!!!!! XD))

Chriss ademde even langzaam uit. Heel even voelde zich rustig. Heel even.. maar al gauw kwam er weer een wee. Ze kneep best wel hard in Ryan's hand. Ze voelde even hoe de baby zich ruw bewoog.

Ryan liet Chriss in zijn hand knijpen, Echt pijn deed het niet. Hij keek Chriss aan. "Chriss, je kunt het heus wel." Zei hij en keek haar aan.

Chriss schudde haar hoofd. ''nee...'' zei ze zacht. Het was moeilijk. De vrouw wenkte de dokter. De dokter knikte vluchtig en gaf daarbij het 'teken' dat het zover was. De 2 andere assistenten kwamen ook aanglopen. De vrouw bleef naast Chriss staan. ''Chriss.. je moet zo gaan persen..'' zei de vrouw en ze keek Chriss bijna bezorgd aan. Chriss keek een beetje verwarrend op. ''wat..?'' vroeg ze en ze keek Ryan even aan. Persen?! Daar was ze echt nog niet klaar voor..

"Kom toe nou Chriss.." Smeekte Ryan haast. Het moest snel gebeuren vond hij xd

''Chriss!'' zei de vrouw weer dringend. ''het moet nu!'' De assistenten kwamen aangelopen met een soort steuntje waar Chriss haar voeten op kon zetten, wat ze ook deed. Ze nam een hap lucht en perste zo hard als ze kon. Hierbij kneep ze Ryan's hand bijna fijn xd ''goedzo Chriss.. je doet het heel goed..'' zei de vrouw.

(dat zeggen ze ook altijd bij bevallingen.. en dan denk je echt van; MENS HOU JE BEK..! IK MOET HIER EEN KIND UIT MN KUT PERSEN JAH!!!)

"Eh.. ik denk dat ik.." Ryan voelde zich wat duizelig door de druk van de situatie. Nog even en hij ging out..

Een assistent kwam naar Ryan toe. Hij legde een hand op zijn schouder. ''Eh, jongenman.. gaat alles wel goed..?'' vroeg hij bezorgd.
Chriss perste weer zo hard als ze kon. ''zeg me alsjeblieft dat je al iets ziet..'' zei ze bijna hoopvol tegen de vrouw. ''nog niet..'' antwoorde de dokter.

"Jaja het gaat goed.." zei Ryan wat geirriteerd. Hijw as nog bleker dan dat hij al was..

Chriss stopte even. ''ik kan het niet..'' jammerde ze en ze begon te huilen. De vrouw keek bijna smeekend naar Chriss. ''Chriss, je móét wel..'' zei ze.

Ryan probeerde op te staan, hij ging naast Chriss d'r bed staan. "Chriss.. Kijk naar me.. Je Word moeder.. Je kunt het, geloof me oke?" Zei hij en keek Chriss aan.

Chriss keek Ryan met betraande ogen aan. Zijn woorden raakte haar, ze werd al wat rustiger. Wat afwezig knikte Chriss op wat Ryan had gezegt. Ze voelde zich een beetje duizelig. Ze ademde even diep in en perste daarna zo hard als ze kon. Dit herhaalde ze een paar keer. ''Zie ik daar een hoofdje..?'' zei de dokter met een kleine grijns.

Ryan keek ongelovig naar de Vrouw. "Eh.." Hij trok een sorot van wit weg, zijn ogen draaide naar achteren en daar lag hij xd

De assistent vloog op Ryan af. Hij hees 'm omhoog en probeerde hem in de stoel te zetten wat nogal moeilijk ging xd.

Chriss had niet eens door dat Ryan was flauw gevallen. ''Chriss, je bent er bijna!'' verzekerde de vrouw haar. Chriss gaf het laatste beetje wat ze had. De dokter fronste zijn wenkbrauwen even. Het kindje lag in een rare houding. Toen het kindje wat verder was, kon hij zien dat het zijn handje op zijn hoofd had. De assistent zag het ook. Het hoofdje was helemaal paars/blauw aangelopen..

Ryan lag helemaal wezeloos in de stoel, hij kreeg niet echt wat mee. Zelf de geluiden hoorde hij niet..

Chriss voelde dat ze écht niet meer kon. Terwijl haar ogen langzaam dichtvielen, hoorde ze in de verte het scherpe gehuil van een kindje. De dokter liep razend snel met het kindje de deur uit. Gevolgd door 2 bijna paniekerige assistenten. De vrouw fermde zich even over Chriss die langzaam aan het wegzakken was.

Ryan werd gewekt door he tgehuil van een kindje. Hij keek op, ene vrouw hing iets te dichtbij over hem heen. "OKE TE DICHTBIJ" Riep Ryan en sprong op, maar wankelde even. Hij ging zitten en schudde even zijn hoofd.

De vrouw begon Chriss aan een soort hartmonitor aan te sluiten. Ze merkte dat haar hartslag erg laag was. Maar erg zorgen maakte de vrouw zich niet. Ze zou zo wel weer bijkomen..