Yumi VS Jenna

[Wist geen titel, sorry >__>]

Het regende erg hard buiten. De regendruppels tikte tegen de ramen en vele mensen vluchtte naar binnen om droog te blijven. Ook Yumiko. Ze had het gehad met school, ze kon zich niet meer concentreren, haar gedachtens waren bij Ryan. Hoe konden ze. Hoe konden ze hem veroordelen. En waar was hij nu? Was hij gevonden? Ze hoopte zo van niet, want dat zou het einde betekenen voor hem. Levenslang was een lange tijd maar altijd beter dan de dood. Yumiko zuchtte diep en gooide de deur openen. Ze zag er uit als een verzopen kat. Haar lange zilver/lila achtige haar plakte aan haar gezicht. Met een geirriteerd gegrom kneep ze haar haren uit en ging ze zitten bij de bar. ''Het gebruiklijke'' zei ze kalmpjes tegen de barman. Yumiko was hier een vaste klant geworden. Elke dag zoop ze wel 2 flessen malibu leeg. Ze zoop zich nog eens in coma vonden de meeste. Maar dit was niet het geval. Ze leefde van Malibu, ze werd er alleen aangeschoten door. Dronken werd ze allen van de sterkste dranken. Maar niet van malibu.

Jenna stapte op haar Prada naaldhakjes het café binnen. Gelukkig was Jenna nog droog. Ze was dit keer zo slim geweest om een paraplu mee te nemen. Toen ze binnen was schudde ze dr paraplu nog even uit voordat ze 'm weer dichtklapte. Ze keek even rond. Het was er al best druk. Vele mensen zaten aan het bier of een andere drank gezellig met elkaar te kletsen. Jenna liep naar de kapstok en hing haar jas en paraplu op. Het was binnen best lekker warm. Vlug hees ze haar Gucci tas over haar schouder en liep naar de bar toe. Ze zag de 4 bar medewerkers druk in de weer met glazen. Jenna ging op de hoge barkruk zitten en keek even opzij. Ze zag een klein meisje aan de Malibu zitten. Zo te zien had zij géén paraplu bij zich want ze was helemaal doorweekt..

Yumiko hoorde het belletje van de deur weer gaan. Dat hoorde telkens als de deur openen ging. Yumiko keek vlug naar de deur en zag dat er een meisje binnen kwam. Met een diepe zucht keek ze weer naar haar glas. Ze miste Ryan vreselijk. Elke minuut zonder hem was een hel. Ze bedankte de man kort die haar het glas gaf. Ze sloeg hem in één keer achterover en zetten het glas op tafel met een harde klap. ''Nog één'' zei ze kalmpjes. De man kwam met de fles aangelopen en vulde het glas bij. ''Laat die fles maar hier staan..'' zei ze rustig. De man knikte, ze kende Yumiko nu wel, ze zou een grote fooi geven als ze klaar was, genoeg om 3 dure witte wijn flessen te betalen. Dus ze maakte zich geen zorgen om het geld wat ze kregen toch meer. Met een zucht nam ze een nieuwe slok. Het meisje die net binnen kwam kwam naast haar zitten. Ze voelde zich duidelijk bekeken. Yumiko keek fel Jenna's kant op. ''Kijk liever in je spiegeltje of je haar nog goed zit in plaats van naar mij'' zei ze geirriteerd en nam nog een slok van haar malibu. Sinds Ryan weg was, was Yumiko niet echt meer in een goede stemming geweest. De meeste ontweken haar maar omdat je altijd wat gesnauw terug gekaats kreeg.

Jenna trok haar wenkbrauw op. ''net gedaan en het zit nog prima.. dat kan ik van jou niet zeggen..'' zei ze met een bitchie face naar het meisje toe. Daarna wende ze zich tot de barman. Ze schatte hem een jaar of 21 in. ''Hey.. ehm.. doe maar een bacardi cola alsjeblieft.. met wat extra bacardi..'' zei ze op een beetje flirterige manier en ze schoof alvast een briefje van 5 naar hem toe.

Yumiko schudde haar hoofd. ''Die hoerentent is een stadje verder denk dat je daar beter op je plaats ben'' zei ze toonloos terug. Niemand daagde Yumiko uit, Yumiko was klein maar had een redelijke grote mond en op de vuist gaan was voor haar nooit een probleem geweest. Zeker niet als haar demonenhoorns tevoorschijn kwamen. Al had niemand dat ooit gezien. En dat was maar goed ook. Ze sloeg de malibu achterover en zetten het glas weer neer om het bij te vullen. Dit keer deed ze het rustig aan. De barman kwam even later terug en zetten het drankje voor het meisje neer. Daarna richtte de barman zich op Yumiko. ''Zuip je niet in coma, Yumi-chan'' ''Zal niet gebeuren, is nog nooit gebeurd dus waarom deze keer wel'' De barman knikte en ging weer verder. Yumiko nam weer een slokje van haar malibu.

''zo zo, dat zijn grote woorden voor zo'n klein meisje..'' kaatste Jenna terug zonder Yumiko aan te kijken. Ze hield haar blik gericht op de 'leuke' barman en wachtte rustig op haar bacardi cola. Het was niet de eerste keer dat Jenna mot had gehad in een café. Het gebeurde haar wel vaker. Mensen vonden meestal dat ze er wat hoerig uitzag, en dat klopte ook wel. Maar Jenna had er niet zoveel van. Teminste, zo liet ze het overkomen. Haar 'ruzietjes' in cafés is nog maar één keer uit de hand gelopen. Maar dat was een lange tijd geleden. Toen vond een of ander wijf het nodig om Jenna zomaar voor niets uit te schelden met haar 3 vriendinnen. Jenna was op de vuist gegaan met de 4 bitches. Ze hield er 4 gebroken nagels, een gescheurde lip en diverse schrammen aan over maar het was het waard geweest, vond Jenna. Want uiteindelijk was zij de genen die de 'bitchfight' had gewonne..

Yumiko keek Jenna aan. Dat ze klein was wist ze ondertussen wel. ''Altijd beter dan grote wijven die boven jongens uitgroeien zodat hun op een trapje moeten staan'' antwoorden ze rustig. ''Klein maar fijn'' zei ze rustig. ''Ken je dat spreekwoord, zal vast niet... Voor zo'n dom hoerig meisje... Ja daar zie ik je wel voor aan'' zei ze rustig alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Ze sloeg haar drankje achter over en vulde deze bij. Maar dit keer ging het over Jenna heen. ''Oepsie, wat dom van dit kleine meisje'' zei ze fel. Sommige mensen hielden gespannen hun adem in. De meeste wisten wel dat Yumiko aardig kon slaan. Angst tonen deed ze niet, waarom zou ze bang moeten worden van een paar lege woorden. De meeste gingen al huilen als hun nagel was gebroken. Yumiko daarin tegen deed daar niets aan. Ze had iemand die ze lief had, waarom zou ze zich dan zichtbaar willen maken voor andere mensen.

De deur ging open met een rinkel. Het regende in, Een jongen, met blond haar, groene ogen kwam binnenlopen. Niemand wist wie het was, hij was hier nog nooit eerder geweest. Tenminste, dat dachten ze. "Dames, geen ruzie maken" De stem van de jongenw as herkenbaar, maar alleen voor Yumiko. Zonder Yumiko te waarschuwen werden er twee doorweekte armen om haar heen geslagen. "Yumiko" Fluisterde hij zacht in haar oor. "It's me.. Ryan" Zijn naam fluisterde hij heel zacht in haar oor. Ryan, was teruggekomen, en zoals Yumiko hem had aanbevolen zag hij er anders uit. Zijn haren waren geverfd, en hij had lenzen in. Maar om eerlijk te zijn, zag hij er wel knapper uit nu, Hij leek niet meer op een moordenaar. Er keken een paar meisjes om, die glimlachend en ogenknipperend naar hem keken. Maar dar reageerde hij niet op. Hij was veranderd.

Jenna draaide zich om. ''sorry, zei je wat?'' zei ze terwijl ze deed alsof ze iemand zocht. Daarna keek ze naar beneden. ''owja, daar zit je.. ach ja.. je bent ook zo klein.. ik zag je bijna niet..'' zei ze met een lief glimlachje. Daarna rolde ze met dr ogen en nam een slok van haar, inmiddels geariveerde bacardi cola. Niet veel later voelde Jenna iets nats over haar spijkerbroek en shirt. Met een ruk stond ze op en bekeek haar shirt die nu onder de drank zat. Het geroezemoes in het café werd nu bijne gefluister. Jenna keek Yumiko woedend aan. Ze pakte haar bacardi cola en goot het in één keer over Yumiko's hoofd heen. ''Ach, je bent toch al nat dus dit kan er nog wel bij he..'' sneerde ze naar Yumiko en keek haar fel aan.

Yumiko keek Jenna droogjes aan, ''Help ik smelt van een beetje bacardi cola, is het niet jammer van je geld. Moet je het weer met iemand doen om het te kunnen betalen'' kaatste ze fel terug. Nee Yumiko had altijd het laatste woord. Achter haar hoorde ze een bekende stem iets zeggen, ze draaide zich in een ruk om en zag een blonde jongen staan met groene ogen met een zuch richtte ze zich weer op Jenna. ''Laat me toch met rust, ga iets nuttig doen met je leven, inplaats die te verneuken'' zei ze toonloos. Yumiko schrok van de 2 natte armen om haar heen. Yumiko wou eerst uit zijn greep ontsnappen maar toen ze het gefluister hoorde bleef ze rustig staan. Haar ogen werden groter en ze draaide zich om. Ze was sprakeloos. Hij had gedaan wat ze had gezegt. Een brede grijns sierde haar gezicht. Zonder er bij na te denken drukte ze haar lippen teder op die van hem die ze een tijdje aan hield. Na een langdurige kus legde ze haar hoofd op zijn borst. ''Ik heb je gemist'' fluisterde ze zachtjes. Haar dag kon vanaf nu niet meer vergald worden wat die Jenna ook deed, ze zou haar niet raken. Ze zou toch alleen maar vrolijk zijn. Zo weer in ryan's armen. Ze voelde zich gelukkig en blij.

''ow ik laat je niet met rust bitch..'' zei Jenna droogjes en ze wenkte de barman om nog een bacardi cola. Jenna negeerde de laatste opmerking van Yumiko en nam een slok van haar nieuwe drankje en keek toen even de andere kant op. Toen Jenna weer terug keek naar Yumiko zag ze haar in een innige omhelzing met een best wel knappe jongen. Jenna trok haar wenkbrauw vermakelijk op. ''ach wat lief.. is dat je grote broer?'' zei Jenna wat sarcastisch.

Yumiko trok haar wenkbrouw op. ''Moet je zelf weten'' zei ze toonloos. ''Je verspilt alleen maar je tijd'' zei ze vervolgens droogjes. Ze keek naar Ryan en glimlachte even. Toen Jenna een opmerking maakte over Ryan, keek ze haar droogjes aan, ze verzetten geen spier. ''Nee, het is mijn vriendje, in tegen stelling tot jouw. Heb ik een vaste relatie, dat jij nou met iedereen in bed kruipt kan ik niets aan doen'' kaatste ze terug. Ze besloot er geen aandacht meer aan te geven en haar te negeren. Ze kon dood vallen, negeren was soms nog erger dan antwoord geven.

Ryan zuchtte. " Meiden.. Moet ik helpen ofzo?" Zei hij nu geirriteerd maar voordat hij het wist werden Yumiko's lippen op de zijne gedrukt. Hij ging mee in de kus en glimlachtte. "Ik jou ook. Maar remember.. I'm not Ryan anymore" Fluisterde hij onhoorbaar voor anderen behalve voor Yumi. Hij nam plaats op een barkruk naast haar. "Doe mij maar.. een glas bier." Hij kon nu moeilijk het gebruikelijke gaan bestellen, alsmaar door, Het zou verdacht zijn.

((KK post.))

Yumiko schudde haar hoofd. ''Nee, hoor het gaat prima'' zei ze droogjes en pakte haar glas malibu vast en dronk die leeg. ''Voor mij blijf je altijd het zelfde, de jongen waar ik zielsveel van hou'' zei ze onhoorbaar voor de andere en drukte een vlug kusje op zijn wang. De barman kwam terug met een glas bier en zetten die neer voor Ryan. De barman grinnikte, ''Hoe heet je vriend, Yumi-chan'' Yumiko was een vaste klant en daardoor was iedereen vriendelijk tegen haar omdat ze veel geld in het laatje bracht. Ze keek naar Ryan. Moest ze zijn naam zeggen? Mischien had hij wel een schuilnaam. ''Dat kan hij het beste zelf vertellen'' zei ze met een glimlachje richting Ryan.

[Inspriloosheid D:]

"Andrew. Andrew Moores" Zei hij met een knik. Ryan dronk een slok uit het glas en zette het glas weer neer. Hij keek naar Yumiko, er was zo veel speciaals aan haar. Haar ogen, de manier waar op ze sprak, haar malibuverslaving, haar lengte, werkelijkwaar alles. Hij ging met een hand door Yumi's haar en glimlachtte. Daarna wierp hij een blik op Jenna. "En waarom hebben jullie vit?" vroeg hij met en engels accent.

((Vit= ruzie xD))

Geirriteerd rolde Jenna met haar ogen en besloot het kleine mormeltje met rust te laten. Ze had geen zin om nog moeite te doen voor zo'n nutteloos iemand. Half volgde ze het gesprek van het kleine meisje en de jongen. Hij vroeg waarom ze ruzie hadden. Jenna draaide zich nu weer om en keek de jongen aan. ''ach, mevrouwtje tuinkabouter hier, vond het nodig om een iets wat misplaatste opmerking te maken..'' zei ze bits en ze keek vanuit haar ooghoek naar het meisje. Daarna bleef haar blik even hangen op de jongen. Zijn ogen.. Jenna staarde er even in. Ze.. kwamen zo bekend voor. Even knipperde Jenna en keek toen weer weg voor ze nog een slok van dr bacardi nam. Jenna had natuurlijk geen flauw idee dat Ryan nu voor dr neus zat. Ze kende Ryan best wel goed door haar broer Joey, die de laatste tijd best wel vaak contact had met Ryan.. totdat ze allebij werden opgepakt. Jenna had daarna niets meer van Ryan vernomen. Ze had geen idee.

Shit. dat was waar ook. Jenna, was de zus van Joey. Nu moest hij voorzichtig zijn. Hij sloeg een arm om Yumiko. "Kunnen jullie elkaar niet met rust laten dan.." Zei hij en keek van Jenna naar Yumiko.

''zeg, bemoei je lekker met jezelf..'' zei Jenna zonder de jongen aan te kijken. Ze keek express de andere kant op en zuchtte even. Ze dacht even aan Joey. Vanavond zou het gebeuren. Dan zou ze hem helpen met ontsnappen. Als alles maar goed zou verlopen. En hopenlijk zou niemand hen dwarsbomen.. zoals Alisa. Gosh, ze had zo'n hekel aan dat wijf. Altijd doemde ze ineens op, alsof ze je had bespioneerd. Bij die gedachte keek Jenna voor de zekerheid even het café rond. Maar ze zag niemand..

Toen Ryan een blik wierp naar de deuren die naar het restaurant leidde, hield hij zijn adem in. Eve. met Akio. ze leek gelukkig, maar dat boeide Ryan op dit moment even niet. Als Eve hem zou herkennen, zou hij regelrecht weer de gevangenis in draaien. Dat moest hij zien te voorkomen.. Vermoorden? Nee. hij had Yumiko beloofd niemand meer te doden. Niemand. Ook Eve niet. Maar.. als ze erachter zou komen..

Jenna zuchtte nogmaals en dronk in één teug haar cola bacardi op. ''nog een graag..'' zei ze tegen de barjongen en ze draaide zich om om te kijken wie er binnen kwam. Ze herkende Eve, een van haar nieuwe collega's. Ze had niet echt zin om speciaal gedag te zeggen ofzo. Ze zag een oudere man die met haar liep. Jenna trok even een wenkbrauw op. Zou Eve ook een maid meisje zijn..? nee toch.. Jenna's gedachten werden verstoord door de barjongen die seinde dat haar drankje klaar stond. Jenna knikte en nam 2 flinke slokken van haar drank.

Yumiko reageerde niet. ''Het gaat nu toch prima'' zei ze rustig tegen Ryan. Nee die Jenna zal ze de rest van de dag dood negeren, nouja dag, gewoon elke keer als ze haar zag. Yumiko had niet snel een hekel aan iemand maar zulke mensen als Jenna kon ze niet uitstaan. Wat dacht dat wijf wel niet. Met een zuchtje nam ze een slok van haar malibu. Even keek ze naar ryan. ''Kunnen we ergens alleen praten, andrew'' zei ze liefjes. Ze wou weten hoe alles was gegaan na zijn ontsnapping en met iemand erbij kon dat echt niet. Yumiko nam geen riscio's meer.

"Tuurlijk, geen probleem" Zei 'andrew' nonchalant. Hij stond op, en wachtte even op Yumi. De deur zwaaide open. Een meisje, ze zag er rock/emo achtig uit, met een gitaarkoffer in d'r hand liep binnen. Het meisje was Senna. Ze speelde altijd in dit restaurant, als de klanten in slaap begonnen te vallen was zij de gene die ze wakker maakte. Senna was een evrlegen meisje, maar op haar gitaar ging ze tekeer.

Yumiko stond op en pakte Ryan's hand. Een meisje met zwart haar en een gitaarkoffer liep haar voorbij. Yumiko leidde Ryan naar buiten. Eenmaal buiten keek ze hem aan maar zei nog niets. Te gevaarlijk. Ze bleef lopen en stopte bij het bankje waar ze de eerste keer hadden gezetten. Daar ging ze zitten en keek ze opvol naar Ryan. ''Je ziet er goed uit, andrew'' zei ze met een licht glimlachje. ''Maar kan je me zeggen wat er allemaal is gebeurd?''

Ryan keek voor zich uit. "Bedankt." Zei hij glimlachend, hij moest nog even aan zijn schuilnaam wennen. "Niet veel.. Nadat we zijn ontflucht, ben ik bijna direct aan mijn uiterlijk gaan werken.. Ik heb zelfs een 'emo' bril" Grapte Ryan, "Ik doe hem alleen nooit op.. hij staat stom" Zei hij en keek weer voor zich uit. Hij griste hem uit zijn zak. "Kijk" De bril stond nu op zijn neus, eigenlijk stond het best schattig. "Daarna ben ik meteen naar jou gekomen, ik wist dat je in dit cafe zou zitten" Ryan keek Yumiko aan. "En ik had gelijk"

Yumiko stond op en ging voor hem staan toen hij de bril op had. ''Wat schattig'' zei ze liefjes. ''Van mij mag je die wel vaker op doen'' zei ze met een glimlachje. Ze ging op haar tenen staan en pakte de bril af en zetten die op haar neus. Ze hield haar hoofd een beetje schuin. ''How do i look?'' vroeg ze met een grijns. Ze stond op nieuw op haar tenen en drukte een kus in zijn nek. Aangezien ze moest springen om een kus op zijn mond te geven. ''Je kent me te goed, overal waar malibu is ben ik, en trouwens. Ik heb jouw daar echt leren kennen dus voor mij is het een bijzondere plek'' zei ze liefjes.