A day in the prison

Alice sloeg haar armen om zijn nek en hield zich goed aan hem vast. Alice lachtte niet om zijn grapje en zei ook niets. Haar ogen werden groter toen ze de buitenwereld weer eens zag na 5 jaar. De lucht was blauw en de zon scheen fel. Zo fel dat het pijn deed aan haar ogen. Tenminste ze was het zonlicht niet gewend. Haar huid was zo wit dat zelfs de zon schrok.(XD) Ze leek net een vampier maar dat was ze niet. Het was raar, Alice herkende helemaal niets meer van de buitenwereld. Ze was de 4 muren om haar heen gewend geraakt. Eerlijk gezegt schrok ze van alle geluiden die voor de normale mensen normaal waren. Auto's, spelende kinderen. Mobiele telefoons. Nee Alice was rust en stilte gewend en afentoe wat geschreeuw van paniek of gepraat van gevangen. Ow en de bewakers die niets beters te doen hadden dan eten, lachen, praten en mensen straffen.

"Hoe ver wil je rennen? Ik ga een oude vriendin opzoeken.." Zei Thomas met een enge grijns. Eve.. hij ging Eve eens flink straffen, net zoals zij hem had gestraft.

Alice kende niets van de butenwereld waar moest ze heen. ''Ik ga met je mee, dan kun je me ondertussen uitleggen wat ik hier moet doen, ik ben tot tegenstelling tot jouw al vanaf me 11de geen daglicht gezien''

"Als ik de weg nog maar weet.." Uiteindelijk waren ze ver van de gevangenis af. Thomas had een tas bij zich. "Ik heb wat kleding, ik was al van plan om te ontsnappen, du ik heb alles wat ik nodig heb bij me.. gekregen voor iets anders in de gevangenis" Zei Thomas. "Je kan natuurlijk niet in je gevangenisuniform gaan rondlopen.." Zei Hij en opende zijn tas.

Alice gleed van zijn rug af en knikte, ''Als je een shirt heb vind ik het prima'' zei ze rustig. Haar gevangenispak was blauw dus het viel niet erop alleen de boven kant. Alice rommelde in haar broekszakken en haalde er een klein mesje uit wat eerst een scheermesje was geweest. Ze zetten het in het midden van haar pak en begon het los te halen zodat je 2 stukken had. Een opgerolde broek waarvan ze een klein broekje van maakte met moeite. De afscheurde reep die gebruikte ze als riem voor haar broekje zodat deze niet afzakte. Alice keek rond, er was niemand alleen Thomas maar dat boeide haar niet. Ze deed het bovenstukje uit. Een stof zwart hempje zat onder het bovenstukje. Ze keek naar het bovenstukje, die was niet meer bruikbaar, er zat te veel bloed op en overal stonden wel cijfers en code's van de gevangenis die je niet makkelijk kon wegwerken. Ze gooide het bovenstukje op de grond. Ze had dus nu een kort broekje aan gemaakt van haar gevangenis pak en een hempje, dus veel was het niet, maar ze liep niet naakt rond dus Alice vond het best al was het wel koud.

"Een shirt.. Ja hoor, even kijken" Thomas rommelde wat in zijn tas. "Hier.." Hij haalde een zwart shirt tevoorschijn. "Deze is veel ste klein voor mij, dus die pas jij makkelijk" Zei Thomas. Zonde rmoeilijk te doen trok hij zijn pak uit en tork snel een wijde spijkerbroek aan, die hij van een van de gevangenen had geruild. Daarboven een wit simpel wijd shirt.

Alice pakte het shirt aan en trok het aan. ''Dankje'' zei ze rustig. Ze draaide een rondje. ''En hoe zie ik eruit?'' vroeg ze benieuwd want zelf zag ze het niet.

Thom hield zijn duim omhoog. "Perfect.. En nu snel naar een vriend van me, scheren, douchen, eten, ik sterf van d ehonger en ik zie er niet uit.. jij kan ook vast wel wat gebruiken" Zei Thom en keek naar Alice.

Alice knikte, ''Ik weet niet hoe het eten daar is maar het altijd beter dan gevangenis zooi'' ''Maar vind die vriend het dan niet erg? Nou eigelijk kan dat me niet echt schelen maar als nog''

"Nee. tuurlijk niet.." Zei Thom overtuigd. Rustig liepen ze verder. Even later kwamen ze bij een huis aan, Thom belde aan.

Alice keek rustig rond. Alles was zo anders, ze keek naar haar schoenen en naar de stenen daaronder. Het was zo raar, alles voelde zo raar. Ze was blij dat ze niet alleen was in de buitenwereld want anders redde ze het niet.

De deur ging open. "Ja..?" Zei de jongen die in de deuropening stond. "Kira, herken je me nog?" Zei Thom. "Wie de fuck ben jij.. wacht.. Thom! hoe de peep ben je uit die gevangenis gekomen!" Thom greens. "Met dank aan dit meisje hier.. Alice." Zei Hij.

Alice keek Kira aan, ''Hoi'' zei Alice beleefd. Alice leek veel op Rusine zoveel dat het bijna eng was. Maar dat wist ze zelf niet eens. ''Thom heeft het meeste werk gedaan, ik heb alleen de ingang openen gedaan, best simpel alleen die bewakers zijn bloedirritant, je zo ze wel willen vermoorden maarja, ik hou me gedeist, ik heb geen zin in nog 5 jaar'' mompelde ze uiteindelijk.

Kira knikte. "Jij.. je lijkt op Rusine" Zei Kira. "Zijn jullie zussen?" Vreg hij nieuwschierig. "Oh.. kom binnen trouwens" Zei Kira en stapte naar binnen.

Alice keek Kira raar aan, ze trok haar wenkbrouw op. ''Ik heb geen familie, al sinds mijn geboorte niet. Ik ben te vondeling gelegd'' zei ze rustig. Alice wist weinig van haar jeugd af, ze was gevonden door een vrouw die haar in een weeshuis had gestopt en daar begon haar ''spelletjes''. Ze liep naar binnen en keek rond.

"hmm.." Kira liet de twee binnen. Thomas keek om zich heen. "Je huis is niets veranderd.." Zei hij en keek nog eens goed rond. even keke hij naar Kira. "Kira, kan ik even douchen? ik ben smerig.." Vroeg Thom neutraal.

Alice liep rustig door de hal. Met grote nieuwgierige ogen keek ze rond. Ze raakte de muur aan met haar kleine stengere vingers. ''Het is mooi'' zei ze met een lief stemmentje. Ja Alice zat weer in haar rol.

Kira keek Alice droog aan. "Doet ze altijd zo..?" Vroeg Kira met een kille stem aan Thom. "Nee.. maar laat haar maar, voordat je dadelijk verminkt het leven in gaat" Zei Thomas voordat hij de trap op liep.

Alice keek Kira aan. ''Doe ik iets verkeerd?'' vroeg ze poeslief. Alice was een normaal huis niet gewend, ze was niets gewend alles was zowat nieuw voor haar. 5 hele jaren in een gevangenis deed veel met je, en daarbij kwam ook nog dat ze niet meer zoveel wist van haar verleden. Tot haar 8ste ging ze naar school, daarna leefde ze op straat, ze kreeg geld als ze mensen vermoorden het was haar brood. Het leven van iemand anders ontnemen.

"Nee hoor.." Zei Kira met een druppelhoofd. Hij vond haar best eng. "Eh.. Je weet dat wij geen goodguys zijn he?" Vroeg Kira. "Ken je.. ken je BB?"

Alice knikte, ''Ik weet dat Thoma geen goodguy is anders zat hij niet in de gevangenis'' zei ze rustig. ''BB? Uhm komt me vaag bekend voor, in de gevangenis vang je zo afentoe wel wat op ja? Hoezo?'' vroeg ze rustig.

"Omdat ik hem ben" Zei Kira. Hij gleed met zijn vingers langs de muur. "En het bevalt me wel.." Zei hij met een klein grijnsje.

Alice knikte kort. ''Kijk uit dat je niet gepakt word, vertrouw niemand Kira, vertrouw niemand...'' ''Zelfs de partner waar je alles meedeelt mag je niet vertrouwen met dit, ookal zijn het moordenaars, ze verraden je'' ''En uiteindelijk word je net als mij'' ''Dun, onverzorgt,geschift, je word gek tussen de 4 muren Kira, Je word gek...'' ''Dus mijn raad is, vertrouw niemand.''

Kira luisterde naar Alice en leunde tegen de muur. Rusine niet vertrouwen.. Was ze gek soms? Hij schude zijn hoofd. Daarna knikte hij. "Ik zal er aan denken.." Zei hij en keek naar boven, Thomas stond nog steeds onder de douche.

Alice knikte even. ''Ik zal je geheim niet verklappen, killers onder elkaar, nouja Ex-killer en Killer, want ik moet me gedeist houden.'' zei Alice. Alice was niet van plan om metteen te beginnen met moorden nee, eerst 2 jaar of meer een gewoon leven leiden en alles over de buitenwereld te weten komen. Want ze liep wat jaren achter in de buitenwereld. Alice kende geen liefde en was nog echt een groentje met alles. Maar dat was logisch. Maar de laatste jaren was haar vertrouwen in mannen gedaalt, met vrouwen ook wel maar met mannen meer.