Live or Die, it's your choice..

blijkbaar was Kira's probleem dat hij een paar dagen geen bloed had gezien ofzo. fel keek hij Korosu aan. Korosu greens. "Wat ben je schattig zo." Zei hij spottend, Kira vloog hem aan, Maar Korosu was sneeler en greep zijn pols vast om hem vervolgens op zijn rug te draien, in een rustige en gecontroleerde beweging. "Doe maar even rustig." Zei hij en bleef hem vast houden.

Gogo keek wat verveeld naar de twee. Ze zuchtte. Ze keek van Kira naar Jigsaw. Ze vond het aan de ene kant wel grappig dat Jigsaw vrij kalm bleef. En dat irriteerde Kira mateloos.

"Laat me los engerd.." Zei Kira en probeerde hem in zijn arm te bijten. Korosu zette een vinger op zijn nek. "Ik kan je out laten gaan, dan kan je even slapen.. Wil je dat?" Zei hij kalmpjes.

Gogo gritste haar mes tevoorschijn en wierp deze behendig naar de twee. Het mes kwam precies tussen hun in in de muur te zitten. ''darè!!'' *shut up* riep ze chagrijnig. ''jullie maken te veel lawai.. als de politie deze 'ruimte' ontdekt zijn we er alle 3 geweest...''

Korosu drukte hard in Kira's nek zodat hij out ging, hij had een gevoelige zenuw geraakt. moedeloos zakte hij ineen. "Dan moet je maar niet zo bijdehand zijn.." Zei hij met een grijns.

Gogo rolde met haar ogen. ''was dat nodig..'' zei ze terwijl ze naar de twee toeliep en haar mes uit de muur trok.

"Eigenlijk..Wel." Zei Korosu droog. Zijn gezicht vertrok toen hij voetstappen hoorde. "Let our little game begin." Zei hij en verborg zijn gezicht weer in zijn masker. Hij trok Kira naar de zijkant en begon richting de utigang te lopen.

Gogo hield zich gedeist naast het slappe lichaam van Kira. Ze bekeek hem even. Zo was hij een stuk minder stoer dan hij zich altijd voordeed, vond ze. Ze greens eventjes, heel eventjes en richtte zich daarna weer op de 'voetstappen'.

Rusine liep rustig vooruit. ''Damn waar is hij'' mompelde ze rustig. Voetje voor voetje kwam ze dichterbij. Maar op haar hoede. De deur ging openen. Haar blik ging door de kamer, ''Uhm aardig optrekje'' zei ze rustig. Ze had Kira en de rest nog niet gezien de machines stonden in de weg. ''Kira!'' ''Jeez waar zit die gozer''

Geirriteerd stond Gogo weer op. ''loos alarm..'' zuchtte ze. Ze bekeek Kira even die nog steed slapjes op de grond lag.

Kira kwam langzaam weer bij, en stond wel onmiddelijk op. Hij keek om zich heen. "Oh wacht ji maar.." Zei Kira boos en vloog op Korosu en zijn masker af. (lol.) Kira greep hem vast bij zijn keel, Maar Korosu bleef relaxed staan alsof er niks aan de hand was. "Nou toe dan, knijp dan." Zei Korosu kalmpjes. Maar Kira deed het niet. "Ik vermoord je alleen niet omdat mijn leven dan niet zo saai is.. dan heb ik tenminste concurentie.." SIste Kira tussen zijn tanden door. "Zou je je woede besparen als je me zou vermoorden.. oh, en je mag mijn marteltuigen heus wel erven hoor" Zei Korosu alsof hij hem smeekte om hem te vermoorden.

Gogo schudde haar hoofd. Ze snapte jongens echt niet. Altijd vechten om de beste te zijn. Wat dachten ze eigenlijk wel? Dat jongens beter waren in dat 'werk' dan meisjes. Pff, ze durfde te wedden dat ze meer moorden had gepleegd in een week dan hun in hun hele miezerige leventje. Maar ach, concurentie was ook wel leuk. Zoals Kira zei; dan is het leven niet zo saai..

Rusine trok haar wenkbrouw op. ''Oke hallo'' zei ze met een russisch accent. Ze keek naar Kira die de jongen aan vloog. Maar ze deed niets. Ze bleef rustig staan, haar blik ging door de kamer. Haar koude vingers gleden langs de zijkant van het marteltuig.

"Dus. knijp je mijn keel nou nog dicht of hoe zit dat." Zei hij kalmpjes. Kira gromde wat onduidelijks en liet hem uiteindleijk los. 'Waarom ben je ook altijd zo kalm.." Mopperde Kira. "Ik snap jou echt niet.." Kira keek hem fel aan, Duidelijk was Kira de enige die het probleem opzocht, Korosu ontweek het niet maar zocht er ook neit naar.

Gogo richtte zich even op Rusine. ''Ne.. Rusine.. wie was die man waarmee ik je laatst zag..'' vroeg Gogo ineens. ''met die koffer..'' ze keek Rusine serieus aan.

Rusine keek Gogo aan. Haar blik was neutraal maar het zo ook dodelijk kunnen zijn. Je zag nooit hoe Rusine zich voelde. ''Mijn vriend nu goed'' zei Rusine zonder emotie. Kira wist dat dit sarcaistisch was bedoeld maar zij ging dus mooi niet aan Gogo vertellen wie die man was. Want de moord moest nog gepleegt worden. En die geniepige meisjes als Gogo kon je nooit vertrouwen.

Kira keek Korosu nu fel aan. "Heb je een citroen in je gat, je kijkt zo zuur." Was een van zijn droge opmerkingen die Korosu maakte. Kira snoof. "Zeker bijdehantjes gegeten.." Zei hij bijna sissend.

Wat Rusine deed was niet echt slim. ''Rusine houdt iets achter voor Gogo..'' zei ze liefjes op een enge manier.

((AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAHAHAHAH JENNI!! XD))

Korosu schudde zijn hoofd. "Jij kan beter gaan Kira.." Zei hij kalmpjes. "Ik hou niet zo van bezoek.." Zei Hij, en dat was waar. hij hield niet zo van de mensen, en hield eigenlijk ook niet zo van praten.

''als je niets zegt is 't ook best hoor, Black Rose...'' zei Gogo op een sluwe toon. ''ik kom d'r toch wel achter..'' Gogo vestigde haar aandacht niet meer op Rusine maar ging weer op zoek naar Korosu's kat. ''Ne Korosu-chaaan~ waar is je kat?'' vroeg ze schattig en ze zocht even om zich heen.

Rusine keek emotieloos naar Gogo. ''En Gogo moet niet zo kinderlijk praten'' zei Rusine poeslief. Ja Rusine was niet echt iemand die daarvan bang werd. Ze keek naar Korosu, ''Je heb aardig wat apratuur Korosu... wat is je favorite?'' vroeg ze heel gewoontjes.

Korosu wees naar de grote klem. "Die daar. Dan zie je lekker de ingewanden aangezien de borstkas uit elkaar word getrokken." Zei hij alsof hij een nieuw juweeltje presenteerde. "KURAI!" Riep Korosu hard, en niet veel daarna kwam een grote pluzige zwarte kat aanlopen. hij plakte bijna onmiddelijk aan Goo's been.

''Kurai~ watashiwa hontoni skidayoooo'' *I really like youuu~* zei Gogo op een kinderlijke toon tegen de pluizige kat. Ze hurkte weer en krabte de kat liefdevol onder zijn kin. Ze voelde hoe Kurai begon te spinnen.

Rusine knikte, ''Maar is het niet veel leuker om zelf de ingewanden eruit te rukken, ik bedoel de jouwe zijn denk binnen 3 seconde dood'' ''Kira en ik laten ze echt lijden, ik bedoel ik spijker ze vast als jezus en snij ze langszaam en pijnlijk door midden, of ik snij de arm er af. Ow en soms een tekst in de huid voor de politie mensjes'' zei ze met twinkelogen. ''Maar goed. Dit kan natuurlijk ook'' Ze keek even naar Kira en glimlachte lichtjes naar hem, al kon deze glimlach net zo goed fake zijn dat zag je nooit goed.

"Ach nee. Kira, jouw slachtoffers zijn in een opslag dood. bam, kettingzaag erdoorheen en klaar. Nee, ik kan toekijken hoe mijn slachtoffers zichzelf proberent e redden van mijn spelletjes.. Die pogingen falen meestal door paniek.. en oh, dat is zo heelrijk. Die krijsende vrouwen.. maar ik ruk ze vaakgenoeg er zelf uit. Als het te lang duurt.." Zei hij met een brede grijns, die niet zichtbaar was door zijn masker.