Live or Die, it's your choice..

''We zullen zien Gogo, we zullen zien'' zei ze rustig. ''Maar ik denk dat ik de mensen meer laat lijden dan jij. Bij jouw is het een bal met een aantal spijkers en dan zeg je laten we een spel spelen en dan bam dood'' ''Ik denk dat ik dan beter ben in moorden, ik ben namelijk nog nooit gezien met moorden en jij wel, ze weten al bijna alles al van je, het enige wat ze hoeven doen is wachten op het juiste moment om je te grazen te nemen'' zei ze liefjes. ''Dus eigelijk ben ik een betere moordenaar want ik laat ze lijden en ben nog nooit gezien of gepakt en er loopt al 10 jaar een onderzoek naar me uit'' zei ze met een grijnsje. ''Maar goed, Gogo. Blijf lekker in je fantasie...'' zei ze met een fake glimlachje en liep rustig achter Kira aan.

Gogo zuchte. ''ik weet niet waar je allemaal mee bezig bent maar het is zinloos. ik hoef me teminste niet telkens te verstoppen als de politie komt, of mijn identiteit te verbergen. ik ben teminste niet bang voor de politie in tegenstelling tot.. eh.. ''sommige mensen''.. '' zei Gogo met een veelbetekende blik naar Rusine. ''maar goed.. ga jij maar eens lekker nadenken over hoe jij je slachtoffers laat 'lijden' terwijl ik er al een stuk of 17 door midden gesneden heb..'' zei Gogo nuchter.

''mmm dat zijn dan wel erg veel mensen, je praat over Kira, Korosu en mij'' ''Maar goed als je gepakt word, het is je eigen schuld'' zei ze emotieloos. Ze zou er eigelijk niet mee zitten. Al zou Gogo veel mensen vermoorden, veel had je er niet aan als je er geen plezier mee kon hebben. Je moest al snel een nieuw speeltje vinden. En daarbij kwam ook nog dat niets dan echt een uitdaging werd, ja wegrennen voor de politie. Niet bang om gepakt te worden door de politie, Ja Sure. Ze rend anders wel als een angst haasje weg. Achja over haar moorden werden al vele jaren gepraat. Ook gewoon omdat ze niet wisten wie de moorden had gepleegt. Ondertussen kende ze Gogo's spelletje maar al te goed en wisten ze zo dat zij het had gedaan. Achja ze moest het zelf maar uitzoeken. Ze keek nog even naar Korosu. ''Tot ziens'' zei ze rustig en liep achter Kira aan de deur uit.

Korosu lachtte nuchter. Hoe die twee over het lijden praatte van hun slachtoffers, Liet hem koud. Want als het Over Jigsaw ging, Korosu dus, Ging het over zijn wrede martelingen. Over mensen die rustig dood bloedde of levend werden bevroren, Of gewoon rustig in een bad met zuur moesten gaan zitten. Geweldig, Vond Korosu."Kom nog eens langs... Lijkt me vooraal heel.. Gezellig" Zei hij en knakte zijn vingers. Korosu deed zijn masker op, hij ging opzoek naar L.

''Ja-ne.. Itekimas..'' *later, I'm leaving..* zei Gogo met een zucht en ook zij verdween de loods uit...

Korosu liep, liep de loods uit todat hij in de straat was. hij had een soort van tasje bij. Er zat iets in die tas.. maar niemand wist wat. zijn looppas veranderde al snel in een renpas en zo snel als zijn benen hem konden dragen rende hij. Op zoek naar L..

[toppic out btw xd?]