Akio's scheikunde examen

Rusine die tijdens het gesprek naar haar voeten stond te staren keek Kira nu met een opgetrokken wenkbrouw aan. ''Jigsaw?'' ze zei het alsof ze het niet kon geloven. Natuurlijk kende ze hem maar al te goed. Tenminste ze kende de man met het masker niet in het gewoon. ''Die naam is al om van de kotsen'' zei ze op haar normale russische toon. Ze legde haar hand op Kira's vuist en keek hem rustig aan. ''Maak je niet zo druk om die gast, binnenkort zal hij ons leren kennen'' zei ze met een brede grijns. Haar ogen twinkelde.

"Ik zou dolgraag die jongen.. of man.. willen ontmoeten in het echt.. dan alleen zijn naam horen" Zei Kira, hij maakte zichelf echt te boos. Hij zuchtte. "En dan laat ik eens zien wie de beste hier zijn.." Zei Kira.

Rusine keek toe hoe Kira zich op fokte. Ze dacht na hoe ze hem weer rustig kon krijgen. Na een tijdje had ze het. Rusine liet haar ijskoude vingers langs zijn nek glijden en draaide vervolgens zijn gezicht naar har toe om een kus te geven net naast zijn mond. ''Het lukt je wel, en anders lukt het ons wel. Niemand pikt onze plaats in weet je nog?'' zei ze rustig. ''JA kachaju ciabie'' *I love you(russisch)*

Kira kreeg kippenvel en keek Rusine aan. Hij slikte even, maar hij was wel rustig. "Bedankt.." Zei Hij en sloot heel eventjes zijn ogen om diep in te ademen. "Ik kan er gewoon niet tegen."

Rusine knikte begripvol en legde haar hoofd tegen zijn arm aan. ''Het geeft niets, ik vind het wel leuk aan je'' zei ze eerlijk. Aan haar accent was echt te horen dat ze uit Rusland kwam.

"Hmpfh. wat is daar nou leuk aan.." Zei Kira, maar ergens begreep hij he theus wel. "De bel gaat zo." Zei hij plots en keek even op de klok die ook in de hal hing.

Rusine knikte kort en stond op, maar inplaats van weg te lopen ging ze voor Kira staan en boog ze zich voor over om hem een korte tedere kus te geven op zijn mond. ''Zullen we dadelijk wat gaan doen, ik heb wel zin in een spelletje namelijk'' zei ze met twinkelde ogen.

Kira keek Rusine verbaast aan. "..Een spelletje? Wat voor spelletje?" Vroeg Kira nieuwschierig. Hij kuste net zo teder terug voordat hij dat zei.

((Ik heb wat meer informatie bij Chishio's persoonlijkheid geschreven))

''Ik dacht aan een spel dat het levensspel heet, je kiest een slachtoffer uit en je maakt er een kunstwerk van. En daarna kunnen we naar jouw huis gaan als je dat wild, aangezien ik dan toch onder de vlekken zit en ik de school dan niet echt in kan'' zei ze met een licht grijnsje. ''Of had jij iets beters in gedachten?''

"Geweldig idee." Zei Kira en zijn ogen straalde ondeugend. Hij stond op en knakte zijn vingers. "Let's go.." Zei hij met een gemene grijns.

Rusine greens breed en ging eerst op de verwarming staan en sprong vervolgens op Kira's rug. ''Altijd al eens willen doen'' zei ze poeslief. Rusine kon erg vrolijk zijn bij Kira maar deze vrolijkheid kon snel om slaan in een zwarte wolk.

Kira greens en nam Rusine op zijn rug. "We gaan!" Riep hij en liep met haar door de school, sommigen dachten echt zo van wtf, waarom zijn die zo vrolijk O__0

Rusine grinnikte en sloeg haar armen om zijn nek en drukte een kus op zijn hoofd. Ze keek even naar de leerlingen die hun raar aan keken. Haar ogen glommen gemeen. Ze maakte een ik hou je in de gaten gebaar en greens breed. Sommige fluisterde even maar Rusine legde haar hoofd op zijn hoofd en sloot haar ogen even.

De twee liepen naar nuiten, en toen ze buiten waren Stopte Kira met lopen. "Zo.. nu moet je toch echt van me af" Zei hij met een grijns en liet haar los. "Of was je al in slaap gevallen?"

Rusine gleed van zijn rug af en grinnikte. ''Ik ben een nachtpersoon slapen doe ik in de ochtend tijdens de lessen'' zei ze met een speels grijnsje. ''Maar goed, wie nemen we als slachtoffer?'' zei ze met een grijnsje.

"Ik doe mijn maske rniet op.. Ik heb zin om eens iemand flink dood te bijten" Zei Kira met een brede grijns. "Jij kiest.." Zei hij. "Maar op een afgelegen plek, zodat ik niet word gepakt.."

Rusine greens, ''Sure my love'' zei ze poeslief. Ze liep rustig vooruit, het schoolplein af. Ze wachten even tot Kira haar zou volgen en toen hij dat deed liep ze naar het afgelegen straatje. Daar zouden ze wel wat slachtoffers vinden. Zwervers waren er vaak te vinden in de steegjes niemand miste hun toch.