Beye beye Ryan.

Yumiko keek hem nu kalm aan. "Rustig, we komen hier wel uit'' fluisterde ze zo dat hij het kon horen. ''Geen gesmoes achterin'' zei de man achter stuur. Yumiko keek de man fel aan. ''Je hoefd niet welk woord mee te genieten ja!'' snauwde ze. ''Luister dame'' ''Nee Jochie, luister jij maar eens, hij gaat dadelijk de gevangenis in en ik spreek hem amper dus laat ons gewoon!'' snauwde ze. De man gromde maar zei niets. Yumiko keek Ryan aan. ''Wil je ontsnappen of je tijd braaf uit zitten'' zei ze tegen Ryan maar zo dat de bestuurder het niet hoorde.

"Ik.. ik wil ontsnappen" Fluisterde Ryan in Yumiko's oor, De bestuurder en de man naast hem konden het niet horen. "Ik wil bij jou blijven" Zei hij dit keer hardop. De man huiverde. "Leuk zo'n stel, vind je ook niet?" Zei hij hardop. Ryan keek de man naast hem fel aan. "Je patient word aggresief.. ik zou maar een beetje op je woorden passen.. hij is geen lieverdje" Siste de man, Ryan greens. Geen lieverdje he, Yumiko was de enige die hem in bedwang kon houden.

Yumiko keek de man aan en trok haar wenkbrouw op. ''Dat gaat je niet lukken vriend'' zei ze droogjes. Ze keek naar Ryan en boog zich naar zijn oor toe. ''Ik kan ons teleporteren maar ver kan niet, hooguit 100 meter'' ''Dus we moeten daarna rennen'' zei ze zachtjes. Ze kneep zachtjes in zijn hand. ''Zodra je 2x achter elkaar in mijn hand knijpt gaan we...'' zei ze zachtjes. Ze keek naar de man en snoof. ''Ik zal als vast gaan huilen...'' siste ze zachtjes.

Ryan slikte. "Maar.. als het lukt.. moet ik voor altijd schuilen" Zei hij en slikte weer. Dit was een dilemma. Of voor altijd voortvluchtig, of nooit meer Yumiko zien. wat moest hij kiezen, wat moest hij doen.

Yumiko beet op haar onderlip. ''Je bent veilig als je een ander land binnen gaat... En anders ja tot ze je niet meer kunnen vinden en ze je vergeten... Wat ook helpt is een gedaante verandering, ander kleur haar, kleurlenzen enzovoorts'' Ze zuchtte even. Haar blik was even naar buiten gericht. ''Het is jouw keuze Ryan...'' ''Of je bent dadelijk vrij en voorvluchtig tot ze je niet meer kunnen vinden of je zit de tijd uit en ben vrij op je 42ste''

Ryan pakte een pluk haar van zichzelf vast. Haren kleuren. dat was een idee. en een tatoage zetten, en kleurlenzen in. Ze was soms zo geniaal. "Ik kies.. voor het eerste" Fluisterde hij. Hij drukte ene kus op haar lippen en kneep twee keer in haar hand, zoals ze had gevraagd hem te doen.

Yumiko glimlachte en drukte een klein kusje terug. Ze keek naar de bewakers en drukte vervolgens opnieuw een kus op zijn mond maar dit keer telporteerde ze. Ze stonden uiteindelijk op de grond en haalde haar lippen van de zijne af. Uit de wagen klonk geschreeuw en piepende banden. ''Rennen'' zei ze tegen Ryan. Ze pakte zijn hand steviger vast en zetten het op het lopen. Yumiko was ook een vampier dus dit was totaal geen moeite voor haar.

Zoals een vampier kon begon Ryan te rennen, rennen, zo hard als hij kon. Weg moest hij. weg van die nare gevangenis. "Pak ze!" Hoord eje en man roepen, amar het geluid stierf al snel af. "Laat ze.. ze zijn te snel!" Riep de ander. Er werd iets omgeroepen, dat er iemand was ontsnapt ofzo. Met een lach, meer een grijns op zijn gezicht rende de twee over de snelweg, alsof ze snoep hadden gestolen uit een snoepwinkel.

Zo rende de 2 door, niemand zag iets ja mischien een schim die hun voorbij kwam. Alsof ze uit licht en duisternis bestonden. Ze keek even opzij naar Ryan. ''Dadelijk ben je vrij voor goed... maar beloof me dat je nooit meer zo iets stoms doet'' zei ze met een lachje. Ze kneep zachtjes in zijn hand terwijl ze rende. Yumiko had een goede conditie. Rennen was nooit een probleem geweest voor haar. Maar aangezien ze kleiner was dan Ryan ging ze ietsjes langszamer maar toch kon ze hem aardig bij houden.

"Ik beloof het" Zei hij en kneep terug. Hij keke voor zich uit. waarom. waarom had hij ooit naar die man geluisterd. Hij moest Eve waarschuwen.. maar.. maar hoe? ze haatte hem..

Yumiko knikte en bleef rennen. Ze waren al de stad uit, de snelweg. Ze wist niet eens waar ze heen ging. ''Uhm waar gaan we eigelijk heen?''

"Ver weg.." Garandeerde Ryan haar.Hij keek strak voor zich uit, ja, waar gingen ze eigenlijk heen?

Yumiko keek Ryan recht aan. ''Zou je dan willen vluchten met mij?'' vroeg ze. Het idee om vooraltijd samen te zijn met iemand waarvan je echt hield was geweldig. Alsof er 1000de vlinders in je buik aan het kriebelen waren.

Ryan bleek niet na te denken. "Ja." Zei hij, en glimlachtte. "Maar we moeten eerst een schuilplaats zien te vinden.." Zei hij tussen het hijgen door, na 5 minuten rennen werd hij toch wel moe.

Yumiko keek rond, ''Als we hier naar rechts gaan komen bij een oude loods'' zei Yumiko. Ze gaf een rukje aan ryan's arm en rende naar rechts. Aangezien vampieren erg snel waren waren ze al in een achterstand wijk gekomen.

Ryan knikte en rende achter haar aan. toen ze eenmaal stil stonden heeg Ryan het uit. "We hebben het gehaald.." Zei Ryan en ging op de grond zitten.

Yumiko heeg en boog zich voorover. Haar handen steunend op haar boven benen. Ze knikte. ''Ja maar voor hoe lang? ze kunnen ons mischien opsporen?'' zei ze langszaam.

"Niet als ik mijn uiterlijk verander" (Die shit hoe ryan er nu uit ziet xd) Zei Ryan. "Vanaf nu ben ik Andrew.."

Yumiko knikte, ''Ja dan niet'' ''Oke, andrew, laten we dan maar aan de slag gaan, wat is je achternaam Andrew?'' vroeg ze heel serieus.

"Andrew.. Andrew Moores. Aangenaam" Zei hij op een engelse toon. Ryan was toch een engelsman, dus dit zou niet verdacht zijn. "Waar gaan we heen? Worden we zwervers?" Grapte Andrew.

Yumiko lachtte, ''Ja natuurlijk wat dacht jij dan'' zei ze met een grijns. ''Ik word een dikke stinkende zwerver'' grapte ze. ''Dan hoef ik nooit meer te douche'' zei ze met een grijns.

Andrew zuchtte even. "We springen dan wle in de sloot om schoon te worden" Zei Andrew met een grijnsje. "Dus.. Wat gaan we als eerste doen."

Yumiko lachtte, ''spring de sloot dan maar eerst in'' zei ze lachend. Ze drukte een kus op zijn neus. ''We gaan je haar knippen en verfen'' zei ze rustig. ''Daarna gaan we lenzen bestellen en kopen'' ''En daarna nieuwe kleren'' somde ze op.

Andrew knikte. "Jij mag een model kiezen" Zei hij en pakte haar hand vast. "Op naar dichtsbijzijnde kapper"

Yumiko knikte, ''Ja let's go'' Ze kneep zachtjes in Andrew's hand en liep de loods uit. Het was best een schattig gezicht want Yumiko was best klein.