Beye beye Ryan.

Een jongen kwam in de boeien geslagen en met zijn hoofd hangend naar beneden onder toezicht van personeel naar binnen geleid. Waarom was hij zo dom geweest, om naar die man te luisteren. Hij zuchtte. hij ging staan op de plaats die hem werd aangewezen en zuchtte weer, zodadelijk waren vele mensen getuige van de dood van een moordenaar. "Zo Ryan. En is dit wat je wou?" Ryan zei niks. hij bleef naar zijn schoenen staren met tranen in zijn ogen. Dit was de eerste keer dat hij huilde..

Yumiko gromde naar een politieagent. ''Laat me er door!'' ''Sorry meisje maar je zo dit niet trekken'' ''Luister goed smerris of je laat me er door of ik zorg er voor dat jij de volgende bent die dood gaat'' snauwde ze. De man tilde haar op maar Yumiko teleporteerde achter hem. ''Denk niet dat je mij kan stoppen!'' siste ze en rende naar de executie kamer waar ze de deur openen deed. Met grote ogen keek ze naar Ryan. Tranen begonnen in haar ogen te vloeien. ''Ryan'' piepte ze. ze kon het nog steeds niet geloven. De politieagent greep haar vast. ''Dit kan jouw geen goed doen, ga naar huis naar je kamer'' ''Nee! Ik blijf hier! Als Ryan sterft zal hij mij als laatste zien! Jullie is hij niet waardig om te zien!'' snauwde ze. De man gromde, ''Ik begin jouw spuugzat te raken'' ''Wen er maar aan!'' snauwde ze terug. Ze rukte zich los en ging voor Ryan zitten. Ze legde een hand op zijn schoot. ''Ik ben er ryan...'' zei ze zachtjes met tranen in haar ogen.

Ryan keek op en sloot zijn armen om haar heen en drukte Yumiko tegen zich aan. "Yumiko.." Zelfs het personeel vond het ontroerend. Hij had een trillerige stem. "Ooit zien we elkaar weer. Ik beloof het. maar ik ben nu fout geweest, ik ben er klaar voor." Fluisterde hij en streek over haar hoofd. "Je hebt nog 10 minuten.." Zei een van het personeel. "10 Minuten.." Herhaalde Ryan.

Yumiko sloeg haar armen om hem heen en legde haar hoofd op zijn borst. Ze was op zijn schoot gaan zitten. ''Waarom heb je het gedaan Ryan... Waarom heb je me niets verteld'' zei ze rustig. Ze beet op har onderlip, 10 minuten... Ze keek naar het personeel en zuchtte heel even en keek naar Ryan. ''Dit zijn jouw 10 minuten samen met mij oké, ik blijf bij je tot ze...'' Ze zuchtte ''Je weet wel wat ik bedoel'' Ze drukte een kus op zijn mond en hield die een tijdje aan. Dit was de laatste keer dat ze Ryan kon kussen. ''Ik hou je aan je beloofte'' zei ze zachtjes met tranen in haar ogen. Ze streelde zijn wang. ''Ik ga je missen Ryan''

Ryan kustte terug. Hij streelde haar rug kalmerend. "Ik werd gedwongen.. Als ik het zou vertellen zou hij me afmaken, had hij verteld.. maar dat ging toch wel gebeuren.. dus ik dacht.. als ik nou gewoon slordig te werk ga.. dan is dit alles voorbij, maar ik had nooit gedacht dat ik zo'n mooi en lief meisje zoals jou zou ontmoeten" Zei hij zacht, een echte traan rolde over zijn wang. "Ga met me me Yumiko.." Fluisterde hij zacht.

Yumiko luisterde aandachtig en bleef hem liefjes aan kijken. Ze glimlachtte eventjes. ''Ik had nooit gedacht dat ik jouw zou ontmoeten, je bent alles voor me Ryan...'' Zei ze liefdevol. Ze veegde de traan van zijn wang af. ''Niet huilen asjeblieft....'' zei ze zachtjes. ''Ik hou van je Ryan met hart en ziel... Alleen soms zijn we debiel voor al als we wat op hebben'' zei ze lachend door haar tranen heen. Ze zuchtte even en pakte één hand vast en kneep er zachtjes in. ''Ik zou dat zo graag willen Ryan...'' zei ze zachtjes. ''Ik beloof je dat we zelfs na jouw dood en de mijne weer bij elkaar zijn'' zei ze liefjes. Ze drukte haar lippen op die van hem, ze kuste hem tedere maar die kus ging over in veel passie.

Ryan begon te huilen. "Ik wil bij jou blijven! Ik wil niet dood! Ze kunnen allemaal de pot op.. Meneer.. Ik beloof dat ik me zal gedragen"Zei hij en wou op staan, maar voordat hij het wist werden Yumiko's lippen op die van hem gedrukt. De laatste keer.. De laatste keer.. galmde het door zijn hoofd. Dit kon gewoon niet waar zijn.

Yumiko haalde haar lippen van hem af. Met tranen in haar ogen bleef ze hem aan kijken. ''Ik hou van je Ryan'' zei ze liefjes. ''Als je sterfd zal ik jouw dood wreken dat beloof ik je'' zei ze zachtjes. Ze streelde zijn wang en kuste hem. De deuren werden opnieuw openen gedaan alleen nu kwam er een man binnen. hij liep naar het personeel die ook zowat zat te janken en fluiterde iets in hun oor en vertrok. Yumiko hield Ryan nog steeds vast.

"Ryan Uzuki. Ik heb goed nieuws voor je"Zei een van het peroneel en veegde een traan weg. "Wat" Zei Ryan en slikte. "Je mag ook de bak in. levenslang." Zei hij. Ryan schudde zijn hoofd. "Nee. Nu wil ik dood ook, jullie hadden het voorspeld en ik wil het lot niet ontlopen.."

Yumiko keek naar Ryan en vervolgens naar het personeel. ''Ryan... Je hoefd niet dood en levenslang is maar 25 jaar en als je gedraagt 20 jaar, dan zijn we na die jaren weer samen....'' zei ze met een glimlachje. Ze drukte een kus op zijn wang. ''Ik zal op je wachten Ryan dat beloof ik je...'' Als hij nu dood wou ging zij daar mooi een stokje voor steken.

Ryan zuchtte. "Akkoord.."Zei hij zacht. hij kneep in Yumiko's hand. "Dan ben ik 42.." Zei hij, misschien kon hij zichzelf nog vrijspreken..

Yumiko keek hem met twinkel ogen aan en drukte opnieuw haar lippen op die van hem. Toen ze ze eraf haalde knipoogde ze, ''Was het toch niet de laatste keer'' zei ze met een glimlachje. ''Ik kom je zovaak mogelijk opzoeken...'' zei Yumiko met een glimlachje, ''Ik ben dan 36 of 37, ben namelijk bijna 17'' zei ze met een brede glimlach.

"Ik onstnap gewoon." Zei hij met en grijns. "Meneer Uzuki, wilt u meelopen? Neem afscheid van uw vriendin." Ryan zuchtte. "Mag ze alstjeblieft mee.." Vroeg Ryan, De man knikte. "Jullie zullen worden afgevoerd door Een politieauto. Uw vriendin zal later worden thuisgebracht." Zei de man, en er kwamen twee politieagenten binnen.

Yumiko lachtte even. ''Daarvoor moet je kunnen teleporteren'' zei ze fluisterend. Ze keek naar de bewaker en knikte even. Ze pakte Ryans hand vast en kneep er zachtjes in. ''We gaan'' zei ze zachtjes. De politieagent ging hun voor en Yumiko trok Ryan eerst zachtjes mee. Ze legde haar hoofd op zijn arm terwijl ze nog steeds liep en keek hem aan met een glimlachje.

Ryan stond op en werd al meteen in de boeien geslagen. maar toch hield hij haar hand nog vast. Ze stapten de politieauto in en werden naar de gevangenis gereden.

Yumiko stapte in. Maar ze bleef Ryan aan kijken, Toen ze in de auto zat kneep ze zachtjes in zijn hand. ''Beloof me dat je daar m=niemand leuk ga vinden van de vrouwelijke killers'' zei ze met een glimlachje.

Ryan greens. "Mannelijke gevangenis. Het gaat ruig worden.." Zei hij. terwijl zijn handen nog in de boeien zaten drukte hij zijn lichaam Tegen Yumiko aan. "Ik ga je missen.." Zei hij en drukte een intense kus op haar lippen.

Yumiko glimlachtte en legde haar hoofd tegen zijn borst aan. ''Ik ga jouw ook missen Ryan maar dat hoef ik niet meer voor altijd'' zei ze met een glimlachje en kuste hem tedere terug. ''En je heb meteen een naam in de gevangenis de man die met een jong meisje binnen komt'' zei ze met een grijns. ''Niet zo goed'' ze stak haar tong uit en greens breed.

Ryan grinnikte. "Over vijf minuten arriveren we. Dan zie ik je voor het laatst" Zei hij en zuchtte diep.

Yumiko schudde haar hoofd. ''Nee hoor, ik zal je komen opzoeken als dat mag'' zei ze met een glimlachje. Iedere gevangenis heeft een bezoekers uur. Ze drukte een kus op zijn wang. Ze zuchtte even, Ryan zal een zware tijd door maken in de gevangenis. Maar als het hem lukte en hij alles zou vertellen zou hij mischien zelfs eerder weg mogen.

Ryan zuchtte. Hij keek vanaf de achterbank naar de bestuurder, hij minderde vaart. Nu ging hij gek worden, hij voelde het aan komen. "Ik.. ik wil niet" Zei hij en begon zijn armen met kracht te bewegen, zodat de handboeien het op een gegeven moment zouden begeven, Want ryan had namelijk een stuk meer kracht dan een doorsnee mens.

Yumiko legde haar hand op zijn handen. ''Ryan...'' ze zuchtte zachtjes, ''Je moet even doorbijten'' zei ze rustig. Waarnaar ze in zijn oor begon te fluisteren. ''Rustig maar, je ontsnapt wel daar. Ik help je wel...'' zei ze zachtjes.

"Nee Yumiko. nee, ik wil niet, nooit!" Begon hij te roepen, het ijzer van de boeien brak en schaafde over zijn huid, wat een snee achterliet. Hij keek om zich heen, De politieagent achter het stuur stopte meteen. "Ryan Uzuki, word rustig, anders moeten we harde maatregelen treffen" Zei hij, maar Ryan luisterde niet. hij zette zijn nagels in de hendel van de autodeur en trok er als een wilde aan. Op slot. "Laat me eruit!" Riep hij, zijn ogen waren van woede naar een rode kleur veranderd.

Yumiko pakte Ryan's pols beet en keek hem doordringend aan. Wat kon ze doen als ze zou teleporteren dan zou hij vluchten voor goed... ''Ryan rustig...'' zei ze tegen hem en duwde hem tegen de leuning van de stoel.

[Moet Yumiko Ryan laten ontsnappen?]

Als een psychopaat leunde hij tegen de deur aan, maar al snel werd hij naar achteren gedrukt door Yumiko. Zijn nagels zette hij in de leren bekleding van de achterbank. Hij werd echt aggresief. "Yumiko.." Hij keek haar aan. Als het ware werd hij gekalmeerd door haar, hij wist niet wat het was..