scrambled eggs

Len opende zijn ogen langzaam en trok zijn plug-in uit het stopcontact zodat hij wakker werd, zijn ogen gingen meteen naar het bed naast de zijne, waar zijn zusje nogsteeds lag te 'slapen'. Geluidloos stapte hij uit bed, hij kon het niet laten om heel even voorzichtig met zijn hand langs Rin's haar te gaan voor hij stilletjes de kamer uit ging. Het huis was rommellig, ze huurden het en leefden er maar met z'n tweeën. Over een tijdje zouden ze misschien in een kamer op agent high slapen, maar zo lang het nog kon bleef Len liever hier. Voorzichtig stapte hij over de stapeltjes kleding die op de trap lagen heen en waande zich zo een weg naar de keuken zonder al te veel lawaai te maken. Hij pakte alle ingredienten voor zijn zus haar perfecte ontbijt klaar en liep ze nog even na: twee eieren, kaas, de spek was op, een tomaat en brood. Oh, shit... De broodrooster was ook kapot gegaan... ,,Ehr..." dacht hij hardop, waarna hij maar gewoon begon de eieren te bakken met de kaas erdoor. Toen hij het ei om wou draaien, bleef er een deel aan de koekepan plakken en hij zuchtte diep. Het was hem opnieuw niet gelukt... Hij pakte een spatel en maakte er met tegenzin geklutst ei van, als Rin nu maar niet teleurgesteld zou zijn...

Rin Zuchtte. Nu moest ze toch echt opstaan. Ze trok haar stekker eruit, en ging rechtopzitten. Ze rekte zich uit, knipperde even met haar ogen en keek rond. Waar was Len..? ze rook de geur van gebakken eieren en glimlachtte even. Hij was het weer aan het proberen. "Onii-Saaan!" Riep Rin, en stapte rustig uit bed, ze wankelde even, Rin moest nog even wakker worden. Langzaam en op haar blote voeten liep ze richting de keuken waar haar Broer eieren stond te bakken. Ze sloot eventjes haar armen rond hem, maar liet Len al gauw weer los. "Good morning Onii-San" Zei ze vrolijk, ze krabde wat aan haar enkels en nam plaats aan de tafel.

,,Ohayō nee-sama." zei Len met een glimlach, maar ergens leek hij niet echt vrolijk, hij pakte het borjde met haar ontbijt en legde het voor haar op tafel, het bestond deze keer uit normaal brood, geklutst ei met kaas en een tomaatje. ,,Gome... It failed again..." zei hij een beetje teleurgesteld, waarna hij omdraaide om zijn eigen ontbijt, wat gewoon bestond uit een broodje met kaas met stukjes banaan en nam plaats tegenover zijn tweeling. Hij bleef gewoon naar zijn eten kijken tijdens het eten omdat hij de teleurgestelde blik van Rin probeerde te ontlopen.

Rin keek naar haar ontbijtje waar Len zo goed zijn best op had gedaan. EN inderdaad; een teleurgestelde blik op haar gezicht. Ze keek op, toen ze zijn gezicht ag glimlachtte ze eventjes. "Dankjewel Onii-Sama" Zei ze zachtjes, en deed maar alsof ze er blij mee was. Rustig prikte ze in haar ei en stopte een stukje in haar mond. "Het is lekker" Zei ze met een flauw glimlachje. Daarna keek ze op Naar Len. "Ik wil naar buiten, het sneeuwt" Zei ze op een bazige toon, en wachtte even op antwoord, Terwijl ze toch wel wist dat ze haar zin zou krijgen. Ze at haar Ei verder op, omdat zij Len niet wilde kwetsen.

Len richtte langzaam zijn blik op toen Rin hem bedankte en keek haar eventjes met licht glimmende ogen aan. Toen ze met een flauw glimlachje zie dat het lekker was, wist hij was ze loog, maar het maakte hem zo blij... Dat ze loog om hem op te vrolijken, hij glimlachte breed. ,,Volgdende keer..." begon hij met een wat onzekere glimlach, maar die glimlach werd al snel echt vrolijk ,,Volgende keer gaat het me lukken." hij had zijn eigen eten al klaar en legde zijn bord in de gootsteen. Len's blik ging naar buiten toen Rin had 'voorgesteld' om naar butien te gaan, eigenlijk hield hij niet van sneeuw, zijn blik ging met een grijns naar zijn zusje ,,Ja, leuk!" zei hij vrolijk, ook hij zou alleen maar liegen als zijn zusje er blij van zou worden. Len wachtte geduldig tot Rin haar bord leeg had voor hij ook haar bord in de gootsteen zette. ,,Als je je jas alvast aan doet dan kom ik zo."

Rin sprong vrolijk op. "yay!" Zong ze bijna en liep weg van de tafel, waarbij ze bleef haken achter de tafelpoot en naar voren viel. Ze wreef over haar hoofd. "Ow ow ow.." Stamelde ze en kroop omhoog. Fel keek ze naar de tafel, en zei allemaal onaardige dingen (( xD )) Ze snoof en liep naar de gang, maar herrinerde zich dat ze nog in haar pyama liep. ze liep terug, en keek even of Len stiekem niet keek, waarna ze zich begon om te kleden. Ze kamde haar haren en borg het kammetje op in haar nachtkastje, waarna ze opstond en weer naar d egang liep, daar deed ze haar jas en schoenen aan en wachtte geduldig op Len.

Toen Len de verwijten naar de tafel hoorde, kon hij neit anders dan inwendig grinniken, natuurlijk hielt hij zijn lach verborgen achter zijn hand, hij wist hoe fel Rin kon zijn als ze dacht dat ze uitgelachen werd. Teonz e uit de kwmaer verdween draaide hij zich naar het aanrecht en begon alles schoon te maken, daarna liep hij zo snel mogenlijk naar de gang, waar hij zijn jas ook aantrok. ,,Rin, het sneeuwt." herrinnerde hij haar, waarna hij een sjaal pakte en die voorzichtig om haar nek wikkelde en haar een muts op deed. Daarna drukte hij haar twee handschoenen in haar handen voor hij zijn eigen paar aan deed en daarna zijn muts en sjaal. Hij opende de deur alvast voor Rin en verliet vlak achter haar aan het huis.

"Niet lachen." Zei Rin met een felle blik, soms kon ze echt een kreng zijn naar haar broer, terwijl ze wist dat hij ook z'n goede bedoelingen had. Ze keek droogjes naar de deur toen de sjaal om haar heen werd gewikkeld. "Ohja." Mompelde ze en trok de handschoenen aan, maar ze kon het niet helpen om er eerst mee in gevecht te gaan. Vandaag leek alles wel tegen te zitten, Misschien was het wel haar ongeluksdag? haar handen legde ze op de deurknop en zachtjes opende ze de deur, waarna ze voor Len het huis uitliep. bewonderd keek ze omhoog naar de sneeuw, die zijn zo bijzonder vond. Eigenlijk had het wel iets romantisch, die sneeuw die zo uit de lucht dwarrelde. En waarom was het wit..? Vroeg ze zich af, ze keek naar beneden, Haar voetafdrukken waren in de sneeuw achtergelaten. "Kom!" Riep Rin overblij, ze trok haar broer mee verder de straat op. Rin was gek op sneeuw en Len wist dat.

Rin hielt van sneeuw, dat wist hij maar als te goed, maar hij hielt niet van sneeuw, nouja... Hie hielt neit van de combinatie Rin en sneeuw, de laatst ekeer dat ze in haar eentje ging sleeën was ze bijna gewond geraakt. Dat gebeurde er dus als ze alleen was, daarom liet hij haar sinds die dag neit meer alleen weggaan. Len hielt Rin's hand vast terwijl hij verder de straat op werd getrokken. Hij moest grijnzen van die overblije toon in Rin's stem. Even remde hij ze metzin af en ging iets langzamer lopen ,,Rin... Ik wil..." weer terug naar binnen. dat was wat hij wou zeggen, maar hij wist dat Rin dat niet zou willen ,,Ik wil..." zie hij opnieuw, denkend aan iets wat hij daar aan toe kon voegen ,,Naar het park." voegde hij grijnzend toe. ,,Laten we naar het park gaan!"

Rin stond verbaast even stil toen Len hun pas vertraagde. "Wat wil je dan..?" Vroeg ze bijna geirriteerd, Maar zo bedoelde ze het niet. Ze bekeek Len even, hij zat onder de sneeuw. Ze grinnikte en veegde wat sneeuw van zijn hoofd af, waarvoor ze op haar tenen moest gaan staan aangezien Len wat langer was dan haar. Toen Len zei dat hij naar het park wou, knikte ze. "Oke! Dan gaan we naar het park!" Zei ze hardop, en trok Len zoals gewoonlijk weer mee, wat vaker gebeurde aangezien zij altijd de baas speelde over Len. Uiteindelijk kwamen ze dan toch aan in het park. "Kom, We bouwen een sneeuwpop" 'stelde' Rin voor, ze pakte al wat sneeuw tussen haar handpalmen en begon er een sneeuwbal van te maken. "Jij maakt het hoofd!" Riep ze blij, ze rolde de bal in de sneeuw alsof haar leven er van af hing.

Toen ze een sneeuwpop begon te maken en wou dat hij mee deed, zuchtte hij even. Hij probeerde het toch, ookal had hij er geen zin in, het lukte gewoon niet. De bal bleef in elkaar zakken zodra hij iets groter werd dan een normale sneeuwbal. De derde keer raakte hij echt geïrriteerd en begon met zijn voet de hele bal in te trappen, waar hij achteraf best spijt vna had, aangezien zijn zusje het graag had gehad. ,,Rin ik..." hij ademde even diep in, zijn stem klonk lichtjes geïrriteerd, maar dat was eerder op zichzelf ,,Ik heb hier geen zin meer in!" hij leek een moment verbaasd te zijn door zijn eigen woorden en keek Rin eventjes aan. ,,Sorry..." zei hij al bij voorbaat.

Rin keek verbijsterd toe hoe Ren de sneeuwbal in elkaar stond te trappen. Ergens deed het haar pijn. Had zij dit veroorzaakt? Teleurgesteld keek ze naar de half afgemaakte sneeuwpop en een zucht ontsnapte uit haar mond. "Eh.. We maken hem wel een andere keer.." Zei Rin wat beteuterd en wreef even in haar handen. Zo had ze het niet gewild. ze draaide zich om, maar al gauw draaide ze zich weer naar Len en keek hem aan. "Oke, We doen het voor een keertje anders, wat wil jij doen..?" Vroeg ze, Maar haar stem klonk nog steeds teleurgesteld en er zat een lichte irritatie in. ze wist niet dat dit Len zou verbazen, aangezien ze niet vaak vroeg wat Len wou doen. "Hmm..?" Vroeg ze met een schuin hoofd, ze keek haar tweeling met een vragende blik aan.

Rin's verbijsterde blik deed hem weer even opschrikken ,,N..Nee..." stamelde hij zachtjes toen rin zo beteuterd praatte. 'Oke, We doen het voor een keertje anders, wat wil jij doen..?' zei Rin, Len keek haar wat verbaasd aan, haar stem klonk nogsteeds teleurgesteld en ook licht geïrriteerd. ,,I...Ik..." stamelde hij verder, hij knipperde even verbaasd en keek haar aan, zijn blik ging weer naar de sneeuwpop ,,Ik wil hem afmaken..." mompelde hij nu iets duidelijker, hij liet zich weer op zijn knieën vallen en begon sneeuw te verzamelen en probeerde er een bal vorm van te maken, dit deed hij zonder Rin aan te kijken en zijn blik bleef strak naar het sneeuw gericht.

Verbaast keek Rin op. "maar.." Begon ze. "Het hoeft echt niet hoor" Zei ze, maar uiteindelijk begon ze het sneeuwsculpuur samen met Len af te bouwen. Hij werd groot, en mooi, vond Rin zelf. Uiteindelijk was ze toch blij dat Len had geholpen. "Thankyoou Onii-San" Riep ze gelukkig, ze omhelsde haar tweeling met een blije lach en keek trots naar de sneeuwpop die was ontstaan. "Hij si mooi geworden" Fluisterde ze zachtjes alsof de sneeuwpop hen kon horen.

Toen Rin hem met een blije lach een knuffel gaf, knuffelde hij zachtjes terug en keek met haar mee naar de sneeuwpop ,,Ja." zie hij terug, zijn stem trilde ietsje. Hij kon niet goed tegen de kou en begon er nu wat last van te krijgen. Hij haalde zijn digitale kamera uit zijn tas en probeerde een foto te maken, maar zijn handen trilden te veel dus de foto bewoog steeds. ,,Eh... Nee-chama, wil jij de foto nemen?" vroeg hij toen glimlachend en hij gaf de kamera aan Rin.

Rin knikte. "Uhu uhu" Zei ze, ze nam de Camera over. Ze had niet echt door dat Len het ontzettend koud had, maar dat kwam omdat ze te enthousiast bezig was met het bewonderen van de sneeuwpop. Trots maakte ze een foto en liet hem aan Len zien. "Hij is mooi~" Zei ze en glimlachtte liefjes, ze gaf de camera terug, en keek nog een laatste keer naar de sneeuwpop. "Zullen we naar binnen gaan..?" Vroeg ze, voor het eerst vroeg ze iets normaal. (( xd ))

Toen ze voorstelde om naar binnen te gaan, dit keer wel op een normale manier, glimlachte hij eventjes dankbaar ,,Ja, laten we naar binnen gaan." reageerde hij vrolijk, waarna hij zijn hand met een glimlach naar haar uitstak, zodra ze zijn hand had aangepakt begonnen ze te lopen.

Tijdens het lopen begon Rin wat zacht te zingen, ze was blij dat ze naar buiten waren geweest. Wat ze alleen niet doorhad, was dat Len rilde van de kou en zo snel mogelijk naar binnen wou gaan. Uiteindelijk aangekomen bij het huis keek ze haar tweeling met een vrolijke blik aan. "Jij hebt de sleutels~" Zong ze half.

Len probeerde de sleutel in het slot te steken, maar steeds als hij hem er net in wou doen begon zijn hand te trillen. ,,Eh..." mompelde hij even vaagjes, net toen hij de sleutel eindelijk in het sleutel gat had, werd hij omver geworpen door een sneeuwbal. Aikori, die eigenlijk weg rende voor Hibari nadat ze een sneeuwballen gevecht waren begonnen, stopte abrubt met rennen toen hijd e jongen op de grond zag liggen. ,,Oh, gome!" riep hij wat verbaasd uit, zijn sneeuwbal had Len perongeluk geraakt. ,,Ik zal je hel..." ,,Nee, het geeft niet." onderbrak Len hem, teriwjl hij weer overeind krabbelde en de jongen gewoon even aankeek.

Rin wou net naar binnen lopen, maar een stem van een jongen stoorde haar. Ze keek om, en een blosje verscheen op haar gezicht. De jongen was duidelijk veel ouder dan haar.. maar zijn ogen spraken haar aan. En hij was wat anders, want de jongen had paarse haren, en een charmante lach op zijn gezicht. Ze keek weg en schraapte haar keel even. Iets zeggen durfde ze niet, en al helemaal niet tegen de jongen.

Len keek gewoon even naar Rin, maar toen hij haar blik zag wist hij bijna direct wat er aan de hand was, zijn blik ging naar Aikori, die gewoon nog glimlachend hun kant op keek. Len balde zijn vuisten, maar zei geen woord. ,,Hé, gaat het wel?" vroeg Aikori even verbaasd, de jongen had geen woord meer gezegd nadat hij op was gestaan... ,,Het gaat prima." zei Len kortaf, iets wat hij niet vaak deed, maar deze man... Op één of andere manier was hij zó chaggereinig op hem. Jaloezie..?

"L-Len! Doe eens niet zo stom!" Riep Rin, ze slikte. "Eh.. Sorry, sorry dat hij zo eh.. vaag doet" Zei Rin wat nerveus, ze streek wat haar achter haar oor en keek even naar beneden naar haar voeten, die wel opeens heel interessant leken. Hibari lachtte even kort, Hij wist al direct wat die blik van Rin betekende, Maar hij was niet zo snel jaloers. Behalve natuurlijk als ze hem af zou pakken. "Oh! Eh, Stom van me. Ik ben.." Ze keek even in de ogen van Aikori, even was ze haar woorden kwijt. Ze keek weer weg, maar herstelde al snel. Wees rustig, en praat langzaam.. Ging het door haar hoofd, ze ademde even in en knikte alsof iemand vroeg of het goed met haar ging. "Ik ben Rin, Dit is.. Eh Dit is Len" Zei ze met een gespannen glimlachje.

Toen Rin tegen hem uitviel beet hij even op zijn lip en keek haar eventjes aan, zijn blik leek tijdelijk vol verdriet te zitten. Rin verontschuldigde zich, voor hem... Terwijl hij eigenlijk helemaal geen spijt had, wat zijn blik opeens weer bijna emotieloos deed lijken ,,Oh, het maakt niet uit." zei Aikori glimlachend, hij richtte zijn blik even op Len, maar die leek hem neit aan te willen kijken en keek toen weer naar Rin toen deze zich voorstelde. ,,Mijn naam is Aikori." stelde hij zich voor ,,En dit is Hibari." stelde hij zijn vriend ook meteen voor.

"Oh, Oke.." Zei Rin wat afwezig, de blik van Len viel haar niet op. Ze was zo blind als een kip, dat ze gewoon werkelijkwaar nog steeds niet door had. Ze liet even een blik over Hibari glijden, die wel heel dichtbij stond bij Aikori. Ze wreef wat zenuwachtig in haar handen. "Dus, Eh, Aikori dus.. Aikori-kun" Zei ze met een glimlachje, en met haar vertrouwde glimlachje keek ze Aikori aan.

Toen Rin hem 'Aikori-kun' noemde, gingen zijn ogen even richting Hibari, om te kijken of die het niet erg vond, nouja, als ze hem 'Air-kun' had genoemd had hij er iets van gezegd, maar dit was niet erg toch? Daarom glimlachte Aikori gewoon terug, het was een schattig meisje, erg verlegen... Hij moest n's weten! Len keek Rin aan, hij kon het niet hebben dat ze 'die' glimlach naar iemand anders lachte. Daarbij rild ehij van de kou, dus wou hij nu naar binnen. ,,Ik ga alvast naar binnen." zei hij, waarna hij zonder nog een woord te zeggen het huis in liep.