Het 8ste uur _ voor de redactie van 'DE JOEPIE'

Ik ga een stukje voor 'de joepie' schrijven in de afdeling Love story (:
Eerst moet het ge-chekt worden door jullie! D;
Het gaat over een meisje 'Annastasia' dat stapel verliefd is Op William... Oeeeh xD
(Vooral op situaties comentaar geven omdat ik echt perfect wil zeggen hoe een meisje zich gedraagt -DAT WEET IK NIET DUS xd- zeg ook zeker welke zinnen ik beter kan formuleren enal xD)

Het was avond, En terwijl het hele gezin tijdens het avondmaal het irritante ge-miauw van de kat aan moest horen, deed ik de moeite om al mijn boontjes op een vork te krijgen. Verspilde moeite aangezien ik het toch niet op ging eten.
Ik kon niet eten als ik verliefd was. Ik had er gewoon geen tijd voor! Ik had het véél te druk.
Mijn vader keek mij nors aan en trok een wenkbrauw op. "Anna, Je krijgt echt geen 42 boontjes op een vork, Geloof me" Zei hij droog.
Ik keek kwaad omdat ik natuurlijk niet wou gestoord worden uit deze vreselijk mooie gedachten. "Padre! Hou je domme commentaar voor jezelf!" Ik kieperde mijn bord leeg op het zijne en ging mijn kamer in. "Wat nou? Ben je kwaad omdat ik je zelfvertrouwen afbreek? Go Anna! Prik die boontjes er maar op! Nou goed?" Riep hij me nog na. Ik stond voor de spiegel. Te draaien en te keren. Verwisselde van topje, Deed mijn haar anders, Probeerde stiekem mijn BH te vullen op de ene of ander manier,...
Niets hielp. Voor de eerste keer was ik er niet zeker van dat ik er fatsoenlijk uitzag. "Verdomme William! Waarom moet ik toch zo goed uitzien voor jou!" Ik woelde dus snel mijn piama aan en dook in mijn bed. Niet echt met de bedoeling om te slapen, Dat kon ik immers niet. Ik leek wel een mentale beperking te hebben als ik verliefd was. Het was een soort ziekte die erger was dan de ergste verkoudheid. Toen mijn ogen eindelijk uit vermoeidheid toe sloegen trilde mijn gsm. Toen ik het met zware tegenzin oppakte en het aangekomen sms las bleek het van william te zijn. 'Hb jy morgn een 7de uur? Loop je Andrs mt my mee? x' Ik werd rood en voelde dat mijn oren warm werden. In mijn gedachten zag ze de beachboy met lang blond haar en schitterde blauwe ogen al naast me lopen. 'Ja ik he...' "Wat?? Ik heb een 8ste uur! Verdomme!" Schol ik luidop. Ik tikte op mijn hoofd, wat kon ik doen? 'Ok, ik loop met je mee xx' drukte ik in. Ik wist nog niet hoe ze het ging doen... Maar ik vond het wel uit.
De volgende ochtend had ik er niet meer bij stil gestaan wat ik gezegd had. Ik kleedde me om, deed mijn dagelijkse routine voor de spiegel, Stak een boterham in mijn mond en vertrok op de frisse donderdag ochtend. ik ging mijn gewone gang tot ik een stem achter me hoorde. "Annastasia! Wacht een secondje!" Dat was William die over de grond slefferde tot hij bij mij was.
Op zijn gsm speelde 'Billionaire' en hij neuriede een beetje mee. "Hay! Vanavond stap jij dus met mij mee? Dan vind je het zeker niet erg om een omwegje te nemen?" Hij keek schuin naar mij. Daar hield ik zou van. Die blik, met zijn ogen half op mij gericht en dan die grijns erbij. Ik werd een beetje ongemakkelijk... Wat moest ik doen? Zeggen dat ik niet kon? "Ehhh... Niet erg, niet erg...Leuk zelfs" Ik lachte flauw. William zette zijn geplooide vinger op mijn kin en hield het wat omhoog. "Wat is er Anna?" Hij trok een wenkbrauw op. Een grote kriebel ging door mij heen en werd weer meteen blij. "Niets!" En nu meende ik het. Er was niets en ik begon zelf ook lekker het refrein mee te zingen. Niet wetend dat William blij werd van naar een zingende Annastasia te kijken.
Eens op de speelplaats splitste we en bleef er enkel nog een 'salut' over. De bel ging en de lessen konden beginnen, Veel rode nota's konden in mijn agenda omdat ik de helft vergeten was en op mijn pen kon ook weer geknaagd worden. Alles ging als normaal. Eén enkel iets was anders, Die fijne kriebel in mij buik. Ik schreef zijn naam overal en keek meteen op als de deur van het lokaal open ging. Zo gingen de lesuren voorbij en geraakte mijn cursussen weer een deeltje voller. Gelukkig bestond er nog zo iets al een bel, die mij verloste van een helse vier uur en het teken gaf dat ik eindelijk mijn brooddoos kon openen zonder een nota te krijgen. Op de speelplaats liep ik naast mijn vriendin maar was met mijn gedachten op een andere plek. Al zoekend naar William's gezicht propte ik een pistolé met salami in mijn mond. Ik had zelfs niet eens door dat mijn vriendin vroeg of ik wel luisterde of niet. Ach daar had ze dan zelf wel achter gekomen. De volgende lessen waren nog erger dan de vorige. Omdat ik hier voor niets bij had. Nerveus wachtte ik tot de bel zou gaan zodat ik eindelijk naar buiten kon lopen en mijn 8ste uur over kon slaan. De tik-tak van de klok leek wel slow motion. En de leerkracht sprak Afrikaans in mijn oren. Tot dan eindelijk die bel ging. Ik spurtte naar buiten tot ik Mevr. Devian tegen kwam. Dat was de leerkracht van het uur dat ik nu zou moeten hebben "Dag Annastasia! Loop jij met me mee naar het lokaal?" Vroeg ze uiterst verrast. "Ik..Ehhh...nope DOEI" Riep ik en zette het op een spurtje. Een dame van het secretariaat liep me achterna en kon me nog net met mijn boekentas vast houden. "Wat heeft dat te betekenen? School is nog niet gedaan voor jou!" ik werd meegenomen naar het straf lokaal met nog een dikke nota in mijn agenda ook. Daar waar de tijd nog trager ging en de vibratie van een sms'je nog harder weergalmde. Al een geluk had de oppas een oor apparaat. Ik smste naar William dat hij door kon gaan maar hij antwoordde niet. Ik dacht dat hij kwaad was en mijn buik draaide helemaal om. Wat vanochtend zo makkelijk leek, Was nu zo onbereikbaar. De vlindertjes in mijn buik gingen harder te keer en mijn hart klopte in mijn keel. Had ik nu de enigste kans verprutst? Hij vroeg nooit of ik met hem mee wou stappen. Ik was zo teleur gesteld dat toen de bel ging ik niet eens met haast mijn boekentas maakte. Ik moest toch nog een kwartier extra blijven. Toen ik eindelijk mocht vertrekken en ik de koude en lege speelplaats overstak chekte ik mijn gsm nog eens om te hopen op een antwoord van William. Zoals te verwachten negeerde hij mij compleet. Ik wandelde de poort uit en schrok me een bult. William stond voor mijn neus al een uur en een kwartier speciaal te wachten voor mij. Een walm van warmte en vreugde ging over mij heen en bleef verbaasd staan. "Dat duurde langer dan ik dacht, Zo'n 8ste uur" Zei hij droog en hij keek recht in mijn ogen. Het stak als een stel speren maar ik vond het niet erg. Ik had niets te zeggen. Op deze momenten kussen ze altijd in de films. Maar dat moment kwam er niet. Het duurde eeuwen dat ze daar stonden en er gebeurde niets. Teleurstelling vulde het diepste van mijn longen en keek nog steeds recht in de ogen van William. Net op het moment dat ik dacht dat het er niet van zou komen en ik me omdraaide werd mijn hand vastgegrepen. Hij trok mij terug en duwde mij dicht tegen zich aan. Hij voelde warm aan. Hij kuste mij vol op de mond en ik was tevreden. hiervoor wou ik vroeger doorgaan. Niet wetend dat het ook later kon komen. Alle dingen die vandaag waren gebeurt duurde stuk voor stuk oneindig lang. Ik was er blij om. Anders was deze kus veel te snel voorbij geweest.

Wauw, erg mooi geschreven, wel helaas in de ik-vorm maar dat vind ik dan jammer. Maar hij is erg mooi <3

» bezoek voor Eve~
» Stel jezelf even voor
» Bezoek voor Joey..
» Ideeen voor de 'nieuwe' site
» Vragen voor Niet-leden