You missed my birthday..

Sauri liep door de kille, verlaten straten, ze kon redelijk zien aangezien de tegels van steen waren gemaakt. ze keek om zich heen, allerlei rare figuren liepen rond. De een kon ze beter zien dan de ander, maar ze kon niet echt onderscheid maken tussen de mensen. het enige wat ze zag was een waas, alsof ze met infrarode ogen keek. In de verte zag ze een blauwe vlek, een koudbloedig iemand, dacht ze. Maar dat kon niet, want het had dezelfde vorm van een mens. Ze keek om zich heen, ergens in de verte zag ze iets wat op een bankje leek. Ze ging maar zitten en hield de waas goed in de gaten, je wist maar nooit. Het kwam steeds dichterbij. "Wie ben je, ga weg!" Zei Sauri fel, ze klemde haar handen om de bank, en keek weg. " Ik doe je geen pijn, ik wil alleen praten.." Zei de waas met een kille, lage stem, alsof het tegen een kleuter praatte. "Wat is je naam? Ik heet Kira" Zei Hij bijna beangstigend. " S-sauri.." Stamelde ze en slikte.

Jenna zat rustig op een bankje wat met haar mobiel te klooien. Ze zuchtte even. Als ze niet gauw iemand vond om de wapens van het bedrijf aan door te verkopen, gingen ze écht failliet. Jenna bekeek haar schoenen even. Misschien zou ze nog net voor sluitingstijd een paar nieuwe schoenen kunnen scoren..

Wat Sauri niet zag was dat hij een masker op had. En een metalen voorwerp in zijn handen.. Kira greens. Het ratelen van een kettingzaag begon. " You missed my birthday.. Die for it!" Lachtte hij, maar voordat hij zijn handen kon opheffen werd zijn been vast gezet met een stuk steen. "Je kan mij echt niet zo snel doden Jongetje" Zei Sauri hijgend en in vechthouding. Kira lachtte psycho. "Dat heb ik gemerkt, Sauri. Maar.. dit gaat niet lang duren, het zal maar eventjes pijn doen, schatje.." Zei hij poeslief en greens eng, maar dat was niet te zien. Zijn Masker was toch al zo eng. Zelfs sauri was bang, ookal kon ze hem moeilijk zien, als een waas. Maar de energie die Kira afgaf was gewoon schrikwekkend.

Jenna hoorde het geluid van een kettingzaak en ze schrok zich kapot. Ze liet haar iphone uit haar handen vallen. ''Godver..'' mompelde ze en ze gritste haar mobiel van de grond. Wie loopt er nou in hemelsnaam rond dit tijdstip met een kettingzaak rond te zwaaien? Vroeg Jenna zich af. Ze stond op en keek heel even in de ruiten van een etalage winkel of haar haar nog goed zat. (XD)

"G-ga weg.. monster, ga weg, laat me met rust!" Riep ze, ze begon zachtjes te huilen, traantjes rolden over haar wangen. Ze stond te knikken met haar knieen, zo bang was ze. "Neeneenee.. niet huilen. Ik heb geen medelijden meisje. ik ga je alleen maar doodmaken!" Riep hij, in de houding hoe hij nu stond zwaaide hij met zijn kettingzaag die haar haar raakte, de haren vielen op de grond. "Daar ga je voor boeten" Zei ze, een brok steen kwam omhoog uit de grond, en bleef hangen boven Kira's hoofd. Kira lachtte en trok zichzelf los uit het steen, daar wa shij krachtig genoeg voor. Hij liep weg toen de grote steen naar beneden kwam, en kwam dichterbij op Sauri.

[sauri gaat dood :'3]

((agoshi.. arme saori xd suzjeslosh xd))

Geirriteerd klakte Jenna met haar hakjes op de stoeptegels. ''Gosh.. kunnen mensen niet wat zachter doen..'' mompelde ze. Ze gritste haar handtsjes van het bankje, stopte haar mobiel weer in haar zak en ging opzoek naar waar het geluid vandaan kwam..

"Ik zal je écht geen pijn doen" Zei Kira met een grijns. Hij wist dat dit ging lukken, anders had hij zijn naam niet verteld. Met een hand greep hij Saori vast, en trok haar naar zich toe. "Laat me los! Asstjeblieft!" Gilde ze, ze begon te spartelen, Als ze eenmaal van de grond af was kon ze niets zien, en dat was ze nu. Ze werd tegen een muur aangedrukt. "Zo. Laten we dit even afhandelen. doe je oogjes maar dicht, of weet je, het maakt eignelijk niets uit. pijn doen zal het toch.. maar héél eventjes maar.." Sauri begon weer te gillen. "Help! Iemand, help me dan toch!" Gilde ze, tranen stroomde over haar wangen.

Jenna liep zoekend rond en hoorde plot een harde gil. Ze schrok zich kapot en draaide zich in de richting waarvan het geluid kwam. Het kwam uit een zijsteegje. Jenna twijfelde even. Dalijk zat er een enge verkrachter of zo iets. Even moest Jenna denken aan iets wat er vroeger was gebeurd.. Snel wuifde ze die gedachte weg. Nee, dat was vroeger. Nu hoefde ze niet bang te zijn. En trouwens, ze had een wapen bij zich. Als een soort reflex gleed haar hand naar haar tas, waar haar pistool in verborgen zat. Maar ze stopte even. Eerst zeker weten wat er aan de hand was. Heel langzaam liep Jenna het steegje in. Ze slaakte een harde gil toen ze een of andere freak met een hockeymasker op zag, die trouwens heel erg op Jason leek uit die horrorfilm, die met een kettingzaag aan het zwaaien was. Hij had een meisje beet en was zo te zien niet van plan om haar los te laten. Vlug sloeg Jenna haar hand voor haar mond en bleef roerloos staan.

Kira draaide alleen zijn hoofd richting Jenna. Hij lachtte schamper, en keek weer naar Sauri, die huilde alsof haar leven er van af hing. en dat hing het ook. ALs ze nu niks zou doen, zou ze dood zijn. " Je kan haar niet helpen, en mij doden gaat ook niet lukken meisje.." Zei Kira gemeen, hij hief De kettingzaag op. "Nee.. astjeblieft, laat me gaan, nee.." Sauri was helemaal door de war geraakt door alles wat er gebeurde. Ze huilde zachtjes, en niemand was er om te helpen. "Nog een paar laatste woorden, Mijn lief?" Vroeg Kira, maar hij meende het niet. "Ik hoop dat je stikt in je eigen graf" Zei ze en sloot haar ogen, nu was ze er klaar voor.

Jenna stond aan de grond genageld. Ze zag hoe het meisje wanhopig los probeerde te komen. Jenna hing met haar duim boven het allarmnummer van haar mobiel. Maar ze zag de jongen met het masker en ergens herkende ze hem. Snel wierp ze een blik op zijn kettingzaag en zag bij het handvat een klein rood logo zitten. Dat was hun logo.. Die jongen moest dus 'inkopen' gedaan hebben bij hun bedrijf. SHIT.. nu kon ze het niet maken om hem te snitchen (XD sorry maar die MOEST echt even..!) Jenna sloot haar ogen even en draaide zich toen langzaam om en liep zonder om te kijken weg. Vlak om het hoekje bleef ze even staan. ''dat was echt een laffe actie van je! dat arme meisje gewoon zomaar laten stikken..'' galmde het door Jenna's hoofd. Jenna beet hard op haar lip. Ze kón niet anders. Iedereen die een wapen had gekocht bij hun, moesten ze hun 'gang' laten gaan. Anders gingen ze zoiezo failliet. Maar toch voelde Jenna zich schuldig..

Het geluid van een kettingzaag was te horen, en gegil. Dit wou je gewoon niet zien. bloed, overal bloed, en schel gelach. Sauri, was dood. Kira liet het meisje, tenminste, wat van haar over was, los, en ze viel op de grond met een plof. Met een vermaakt gezicht keek hij naar het resultaat. Moorden om bloed te zien, dat was waar het om ging. Kira wou bloed zien vloeien, en dat was hem gelukt. En nog eens goed ook. Kira lachtte schel, hij verdween in een steeg, En kwam niet meer terug. Laf, om weg te rennen, weg te rennen van je schuld.

Geluiden van een kettingzaag, een spychopatisch gelach en een oorverdovend geschreeuw was te horen door het steegje. Daarna, doodtse stilte.. Jenna stond wat tegen de muur geleund met een wazige blik die vooruit staarde. Jep, het meisje was nu dood.. morsdood. En dat was Jenna's schuld. Tenminste, zo voelde het. ''Stoer he? Je hebt nu de dood van een meisje op je geweten..'' galmde er weer door Jenna's hoofd. Wild schudde Jenna haar hoofd. Nee, zo moest ze niet denken. Ze had geen keus.. toch? Heel voorzichtig gluurde Jenna met haar hoofd om het hoekje. Wat ze zag, was walgelijk. Een inelkaar gezakt lijk met losse ledematen op de grond en bloed.. Overal bloed.. De dader was gevlucht, natuurlijk. Jenna slikte. Het beste wat ze nu kon doen, was doorgaan met het gebruikelijke; liegen. Ze viste haar mobiel uit haar zak en toetste het nummer van Eve in. Hij ging over.. Toen er werd opgenomen begon Jenna gelijk te praten. ''EVE!.. OW EVE.. ER IS EEN MOORD GEPLEEGT.. EN IK.. IK ZAG HET.. ik stond erbij.. of nouwja.. bijna.. ow Eve.. het is zo verschrikkelijk.. en de dader.. de dader.... hij..'' ratelde Jenna door met een goedgeacteerde paniek in haar stem.

Eve's telefoon ging over. "Gosh.." Ze zat net in bad, te genieten van haar vrije tijd. "Wat is er nou weer" Zei ze toen ze het nummer van Jenna op haar beeldscherm zag staan. Ze nam op, en zuchtte. "Eve..." Ze hield de telefoon van haar oor toen er in werd geschreeuwd. "Rustig! Rustig.. Jenna, ik kom eraan oke!" Zei ze snel en hing de telefoon op. Ze stapte uit bad en droogde zichzelf af, waarna ze zichzelf insmeerde met een of andere zalf voor haar littekens, het zou het minder moeten laten worden. Eve kleedde zich snel aan met een wijd shirt en een lange 'boyfriend pants' en deed haar oude gympen aan, deze look was niks voor haar, ze leek net een jongen zo. Ze deed haar haren in een staart en keek naar zichzelf in de spiegel. daarna vluchtte ze de badkamer uit op naar het plaats delict.

((Ik ga slapen. ben ziek >__<))

((qq neeee. wat hast du dann? D:))

Jenna hing op en keek over haar schouder nog even naar het lijk. Ze kreeg er de rilingen van. Voor de zekerheid deed ze een stapje van het lijk af, ookal stond ze aan de andere kant van de steeg. Haar toneelstukje had gewerkt, Eve had het gelooft. En trouwens, het was niet eens een leugen.. niet helemaal althans.. Ze dacht even na over wat ze zou zeggen tegen Eve. Waarschijnlijk dat ze aan het winkelen was en toen een kettingzaag hoorde. En dat ze ging kijken en toen een of andere gek zag met en masker. En dat Jenna wilde helpen maar die gek dreigde haar ook te vermoorden.. en alles ging zo snel en ze 'freakte out'. Best wel geloofwaardig en niet eens zo ver van de waarheid..

Eve haastte zich en binnen no time stond ze naast Jenna. "Goed, vertel me nou wat er is gebeu-" Ze ging bijna over haar nek toen ze het lijk zag liggen. "O gadver.. o gadver gadver gadver" Zei ze, ze draaide zich om en kreeg kotsneigingen. Ze kon best aardig tegen bloed, maar dit liet gewoon de rillingen over rug lopen. Hoe kon iemand, nou zoiets doen. Ze hield haar hand voor haar mond. "Ik kan mijn ogen neit geloven.. Jenna, wat si er in hemelsnaam gebeurd" Vroeg ze met grote ogen en bekeek het plaats delict. "Ook zo'n leuke locatie om iemand te vermoorden.. Ik krijg er de rillingen van" Zei ze eerlijk, ze deed een stap dichterbij. Walgelijk was het. "Oh als ik die gast te pakken krijg.." Mompelde ze onder haar adem en balde haar vuisten.

Jenna zat zowat te hyperfentileren. ''Ik.. ik..'' stamelde ze en ze leunde wat tegen de muur aan. ''Ik.. ik was aan het winkelen en toen.. een geluid.. van een ketting zaag.. dus ik.. ik ging zoeken en.. toen.. een jongen.. met een masker! en hij.. hij'' stamelde Jenna, daarna barste ze in tranen uit.

"Rustig jenna.. Rustig. Het is nie tjouw schuld. wat er ook is gebeurd, het is niet jouw schuld" Stelde Eve haar gerust, en inderdaad, ook al dacht ze dat het haar schuld was, dat was het niet. Alleen maar omdat de kettingzaag van hun bedrijf was? Kom op zeg. Ze wreef even over haar rug, maar stopte abrupt toen ze voetstappen hoorde. Het was Kira. Maar, zonder zijn masker, niemand wist dat hij het was geweest. Even keek Eve naar de muur waar het meisje tegenaan lag. "BB" Stond er in bleodletters op geschreven. "Oh gadverdamme." Zei Eve en schudde haar hoofd.

Jenna's uitbarstend gehuil veranderde in rustigere, korte snikken. Ook Jenna keek schichtig om toen ze voetstappen hoorde. Toen ze zich om had gedraait, keek ze recht in het gezicht van Kira. Jenna's mond viel even open. Ze stond nu oog in oog met de moordenaar van het meisje. Dit bracht Jenna een beetje in een lastig paket; ze was niet van plan Kira te verlinken, maar wist niet wat ze nu moest zeggen tegen Eve terwijl Kira er naast stond...

((Ze weet niet dat hij het was :/))

((jawel.. T__T hij heeft wapens bij hun gekocht.. dan heeft ze hem toch gezien/gesproken enz..))

((Ah sorry.))

Kira keek met grote ogen naar Eve. het was meer iets van observeren. "Wie, wie heeft dit gedaan?" Vroeg Eve met een hand voor haar mond. Ze schrok toen ze opeens twee grote ogen naar zich zag kijken. Ze slikte, tegen deze jongen durfde ze niets te zeggen. Kira deed een stap achteruit. "Weet ik het, ik weet alleen dat het afschuwelijk is" Zei hij en keek 'verbaast' om. Eve keek Kira wantrouwend aan. "Zeg, waarom ben je hier, je hoort hier niet te zijn" Kira snoof. "Ik heb het recht om hier te zijn. De straat is van iedereen" Zei hij nonchalant maar toch terughoudend. Na zijn jeugd vol gevechten, was Kira niet zo van de opmerkingen.

Jenna bleef even staren naar Kira. Ze wist even niet wat ze moest zeggen. Uiteindelijk wende ze haar blik af van Kira en veegde wat tranen weg. Ze slikte even en keek weer naar Eve. ''wat... wat moeten we nu doen.. ik bedoel.. zij en.. haar.. delen en .. '' stotterde Jenna weer. Even leek het erop alsof ze weer in tranen zou uitbarsten.

"Dat laten we aan L over.." Zei ze alsof ze het zelf had bedacht. Kira keek schichtig naar Eve. Als zijn 'broer' zich hier mee ging bemoeien, dan zou het fout aflopen. "L..Mijn broertje" Een vermakelijke grijns verscheen op Kira's gezicht. Volgens L waren ze geen broers, L had altijd volgehouden dat hij de duivel was en dat Kira was gemaakt, gemaakt door de duivel, en als vondeling op hun stoep was gelegd. Deel daarvan klopte, Het vondleingen gedeelte. Maar hoe, hoe kon Kira dan op L lijken. Nog steeds was het een mystery, een mysterie van L's verloren broer.

Jenna knikte en haar handen trilde een beetje. Ze liet een trillerige zucht ontsnappen en keek even niemand aan. Ze hoopte dat Eve niets doorhad en dan Kira snapte dat ze niet zo dom was om hem te veraaden.

[qqposst]

Kira keek Jenna even aan. Ik hoop dat je me niet verraad of ik.. je weet wel wat ik ga doen met jou Galmde het door haar hoofd. Hopelijk was ze niet zo dom om nu in het wilde te gaan schreeuwen. Eve hiled het oogcontact tussen de twee in de gaten. "Hmm." Was het enige wat ze zei. ze deed haar armen over elkaar. "Ik ga L bellen" zei z evastberaden en greep naar haar telefoon.