Master Akio...

Akio zat aan de bureautafel. Stapels van papier lagen voor zijn neus. Hij was duidelijk druk bezig met nakijken, tenminste dat leek zo. In werkelijkheid zat hij heel ergens anders. Hij klikte wat met zijn pen en zuchtte diep. Er werd op zijn door geklopt maar reageren deed Akio niet. Hij was te diep in gedachten. Zouden die 2 het wel redden. En waar was Ryan heen gevlucht? Hij moest en zal hem nog te pakken krijgen. Hij zou zijn geheim door vertellen, en dat mocht niet gebeuren. Hij hoopte dat de 2 nieuwe aanwinsten niet gepakt werden en deden wat hij zei. Opnieuw werd er op zijn deur geklopt. Akio keek op richting de deur. ''Binnen'' zei hij kalm. Hij legde zijn pen neer en kruiste zijn armen terwijl hij tegen de rugleunging van de stoel aanleunde.

de eerste die reageerd is de gene die op de deur heeft geklopt.

Jenna opende voorzichtig de deur en zette een stapje in het lokaal waardoor haar hakjes voorzichtig op de tegels van de vloer tikte. Jenna keek op en zag een man in zijn bureaustoel zitten. ''Ehm.. sorry dat ik stoor maar ik ben nieuw hier en bij de administratie vertelde ze me dat ik me hier moest melden..'' begon Jenna en ze glimlachte even.

Akio keek naar het meisje die binnen was gekomen. Hij trok zijn wenkbrouw op. ''Zie ik eruit als 1 of andere oppas!'' bromde hij geirriteerd. Hij pakte een formulier.''Naam?'' vroeg hij geirriteerd. Het meisje dat voor hem stond,stond hem al niet aan, ze was te overdreven gekleed met die hakjes, net alsof ze 1 of andere blonde bimbo was. Akio zag altijd het slechte in mensen op het begin tot hij een labeltje op je voorhoofd plakte, een soms verspelde dat niet veel goeds. ''luister goed, etertje, in mijn lessen gaat het niet om je uiterlijk maar je presentaties, is dat duidelijk!'' zei hij bot. Hij klikte wat met zijn pen. ''Denk niet dat je ook maar iets kunt bereiken door een paar keer met je wimpers te knipperen. Welcome in the real world.'' zei hij kill. Niemand mocht Master Akio echt...

Jenna keek even op toen Akio haar wat grof aansprak. Maar in plaats van geschokt te reageerde, glimlachte ze alleen maar. ''Ja, dat begrijp ik, sempai..'' antwoorde ze en ze gaf het formulier aan hem die hij wild uit haar handen gritste. Hij vroeg om haar naam. Jasmin Callabero, maar u mag me ook gewoon Jenna noemen.. zoals iedereen doet..'' zei ze beleefd. Maar haar 'beleefdheid' hielp niet echt. Want ze kreeg weer een kleine uitbrander van Akio. Als 'antwoord' op Akio's kleine preek begon Jenna weer te glimlachen. ''Dus.. bent u klaar met het formulier of moet u nog iets invullen?'' vroeg ze na een kleine stilte.

Master Akio klikte met zijn pen, hij las het formulier door. Hij mompelde alles wat er stond en zetten daarna een krabbel onderaan. Hij bekeek het meisje opnieuw aandachtig. Ze was beleefd. Tenminste dat probeerde ze te lijken. Eerste indruk was belangrijk bij Akio dat telde mee voor je label en dossier die hij apart schreef. ''Hoe wil je dat je in de klas word aangesproken Miss Callabero?'' vroeg hij dit keer rustig, maar de irritantie was in zijn ogen af te lezen. Hij was ook geirriteerd, al die leerlingen die naar hem toe kwamen en dan weer vrolijk naar buiten gingen terwijl hij hier die dossiers zat bij te werken en de proefwerken zat na te kijken. Haku vertrouwde hij voor geen cent dus die hielp hem hier niet mee. Ook had hij niets gehoord van Eve, hoe zou het haar vergaan? Er viel een korte stilte en Jenna glimlachte alleen maar, ze vroeg of hij klaar was zuchtte hij kort. Hij reikte haar het formulier uit. ''Dit formulier moet je naar de administrie brengen, daar krijg je te horen waar je je kamer kan vinden, je krijgt je boeken mee en je rooster voor deze periode'' zei hij kort. ''Je kunt vertrekken...''

Jenna knikte. ''Oke, dankuwel..'' zei ze ten slot. Ze raapte het papiertje op van het bureau en liep de deur uit. Toen ze de kamer had verlaten vertrok haar gezicht direct. Ze haatte het als mensen haar zo onbeschoft behandelde. Maar ze had wel meer dingen gehoord over Akio. Ze kon zich maar beter gedragen in zijn buurt..

Een tengere jongen kwam rustig de deuropening binnenlopen. Daarachter liep een meisje met roze haren, Niemand op deze school had roze haren behalve Eve. Ze klopte beleefd op de deur, de tengere jongen met het gitszwarte haar deed dat niet. "Master Akio.." Zei Eve voorzichtig, Akio was niet in zijn beste bui dus deed ze maar voorzichtig. "Ik kom mijn rooster en boeken ophalen voor deze periode" Zei ze zacht met een klein glimlachje, Akio begreep wat ze met die glimlach bedoelde. Kira, de jongen met het zwarte haar, keek Eve dodelijk aan. "Je dringt." Zei hij dodelijk rustig en deed zijn armen over elkar. "Euhm.. sorry.." Zei Eve schuldig en kuchtte wat ongemakkelijk met haar vuist voor haar mond.

Master Akio keek Jenna na en ging weer verder met de dossieren van de leerlingen. Hij werd weer gestoord door de deur. ''Binnen'' gromde hij geirriteerd, echter wist hij niet dat Eve dit was. ''Zien jullie etterjes niet dat ik het druk heb! Nou vul die Formulieren in en donder maar weer op!'' Zei hij zonder op te kijken. Hij wees met zijn vrije hand naar de formulieren die op zijn bureau lagen. ''Naam,leeftijd,afkomst,ouders,telefoonnummer, leerlingen mobiele nummer en leerjaar'' zei hij terwijl hij nog druk bezig was. ''Formulier laten doortekenen door mij en inleveren bij de administratie...'' vervolgde hij. Hij schreef het dossier af en klapte hem dicht. Vervolgens keek hij op en zag hij Eve en Kira staan. Hij glimlachtte zwakjes naar Eve wat al veel betekende voor hem als hij zijn bui niet had, dat was wel duidelijk. ''Voor jouw kira, laat je je een paar dingen leeg, je weet wat'' zei hij dodelijk kalm. Hij richtte zich op Eve, ''Hoe gaat het, Eve? Ik heb je al lang niet meer gezien? Had je het te druk met je zaak?'' vroeg hij vriendelijk wat eigelijk best wel eng was.

Achter Eve kwam Rusine tevoorschijn. Ze had haar hand om de deurpost gevouwen en keek zo naar binnen, ze zag er even griezelig uit als altijd. Haar witte haren streken voor haar gezicht terwijl haar ogen dodelijk keken. Akio deed zijn mond openen maar Rusine was hem voor, ''Ik weet wat ik moet doen sempai'' zei ze toonloos en liep naar binnen gevolgd door Yumiko die weer eens met een fles malibu aan kwam. Verslaafd? Hoe kom je daarnou bij... Rusine liep naar de stapel formulieren en griste er één af en begon met een pen te schrijven, nouja pen, het leek een echte zwarte veer maar deze schreef rood. Kort keek ze naar Kira maar richtte zich weer op het formulier. Yumiko volgde Rusine's voorbeeld maar dan iets beleefder en vulde het formulier in met een gewone pen.

Kira knikte. "Ja." Hij pakt een formulier van die stapel en begon hem in te vulen. Geboortejaar, geboorteplaats, geslacht, ouders, land van geboorte, vulde hij niet in. Nee, dat wist hij niet. Geslacht? Waarom hij dat nie tinvulde? Omdat hij dacht dat hij was gemaakt. Gemaakte mensen hadden geen geslacht. Hij keek naar het blaadje en hield hem omhoog. Hij zuchtte. Eigenlijk was Kira een triest mannetje, niemand keek naar hem om en hij had geen ouders, tenminste, dat dacht hij. Zijn broer had hem altijd verteld dat hij ter vondeling was gelegd door andere mensen, door mensen met zwarte vleugels, door mensen in een zwarte cape. Gevonden op de drempel, gemaakt door de duivel. Eve glimlachtte eventjes. Ze leunde over zijn bureau en fluisterde in zijn oor. "Heeft u vanavond wat te doen" Vroeg ze onhoorbaar voor de rest.

((jenni bitch, post @ wachtruimte, schietbaan, steegje (A'))

Master Akio keek naar het forumlier van Kira en zetten er een krabbeltje onder en gaf het terug. Ook Rusine kreeg een krabbel onder haar formulier, bij haar was alles ingevuld, alleen bij haar ouders stonden. R.I.P. Rusine vond het eigelijk niet erg. Ze begon zich nu al te irriteren aan de gedachten dat ze dadelijk van de administratie lieve woordjes kreeg toe gespeeld. Waarom mocht ze hun eigelijk niet vermoorden? Ze greens lichtjes bij de gedachten daaraan en pakte haar forumlier aan van Akio. Hopelijk hadden die wijven afscheid genomen van hun kindertjes, want dit zou hun laatste dag worden. Een twinkeling verscheen in haar ogen en een grijns sierde haar gezicht sierlijk. Akio keek haar dodelijk aan, met een blik. Als je het waagt. ''Ik zal braaf zijn'' zei Rusine toonloos, haar woorden bezorgde je de rillingen op je rug. Ze draaide zich om en wou het lokaal uitlopen. ''Ik hou je in de gaten Rusine'' zei hij alsof hij tegen een kind van 5 sprak. ''Ja Master Akio'' zei Rusine kill en verliet het lokaal, haar zwarte hakken klakte gevaarlijk op de stenen, iedereen ontweek haar het liefste.

Yumiko was ook eindelijk klaar met het invullen en kreeg haar forumlier getekend terug en verliet het lokaal ook weer achter Rusine aan. Yumiko wist niet waar het om ging, maar Rusine verspelde niet veel goeds dat was zeker. Master Akio keek de 2 nog na en keek Eve aan nadat ze iets in zijn oor had gefluisterd. ''Dat lijkt me leuk Eve'' zei hij vriendelijk. Hij schoof haar een leeg papiertje toe, ''Schrijf de tijd en plaats maar op en dan kom ik'' zei hij rustig. ''Ik geef je maar al te graag wat bijlessen'' zei hij kalmpjes en richtte zich tot Kira, ''Ga je boeken halen jij! Er valt niets te zien begrepen?!''

Eve grinnikte. "Ja, bijlessen, dat wil je wel he. We zouden nog uit eten gaan" Fluisterde Eve. ze schreef de tijd op, en de naam van het cafe. "7 uur" Zei ze en wierp hem een glimlach toe.
Kira keek Akio aan. "Hai Sempai" Zei hij, en draaide zich om. hij slikte, Akio was de sagerijnigheid zichzelf. Die man kon zo kil zijn.

((Hai = ja, maar dat wist je xD))

Akio greens lichtjes en knikte Eve toe. ''Ik zie je vanavond, Eve. Neem je boeken mee'' zei hij met een grijns. Natuurlijk was het sarcaistisch maar dat wist Kira niet en je kon maar niet voorzichtig genoeg zijn. Rustig keek hij hoe de 2 vertrokken nadat hij Eve's formulier had getekend. Hij was er niet helemaal bij eigelijk meer, hij werkte de dossiers af, wat best lang duurde en ging zelf ook maar eens naar zijn kamer om zich op te knappen, voor de ''bijlessen''.

[Topic uit..]