The story's of the Kagamine twins

The best story's fot he Kagamine twins

Oké, dit zijn gewoon verhaaltjes vna mij om mijn grote fandom voor Vocaloid (met name de Kagamine Len) te uiten in de form van verhalen.
Ik heb het officieel in het engels geschreven, maar vertaald naar het nederlands. Toch heb ik op sommige momenten de zinnetjes engels gelatne omdat het zo beter uit komt... ^^'

The 'daughter of evil' series

"Shht, Len, ik probeer me te concentreren..." zei Rin lichtjes geïrriteerd terwijl ze met een paar takjes en bloemen worstelde, Len keek er geïntereseerd naar, het was altijd leuk om te zien hoe zijn zusje weer eens iets onmogenlijks uit probrobeerde te halen. "Het is klaar!" brak Rin vorlijk door de prettige stilte, Len keek glimlachend naar de bloemenkrans die Rin zelf in elkaar had gezet en wachtte eigenlijk op het moment dat ze het op haar eigen hoofd zou zetten. "Het is voor jouw, Len." zei ze liefjes, terwijl ze het naar Ren uitstak, deze wist op het begin niet hoe hij moest reageren maar pakte het uiteindelijk grijnzend aan. "Zo zal je altijd iets van mij bij je dragen." zei ze vrolijk. En op dat moment beloofde Len zichzelf dat hij nooit, maar dan ook nooit van zijn zusjes zeide zou wijken. Maar die belofde werd gebroken, niet door hem, maar door de zelfzuchtige volwasennen die Rin als prinses hadden gekozen. Hij had altijd gedacht dat ze als ze ouder werden samen over het land zouden heersen... Dus waarom..?
En zo vertreken de jaren, Len werd opgeleid om een bediende voor zijn 'prinses' te worden en Rin werd opgeleid tot prinses omdat ze ooit de troon van hun moeder over zou nemen... Ze had bijna geen vrijetijd meer om Len te zien, maar ze keek altijd uit het raam en zag hem dan op het strand staan met een fles in zijn hand. Op een dag wist ze eindelijk voor even uit haar les te ontsnappen en rende ze richting het strant, waar Len opnieuw stond met zijn brief in zijn fles. "That can't possibly make whishes come true." bij het horen van de vertrouwde stem keek Len direct op, met een lichte glimlach op zijn gezicht "Would Milady want to try it too?" vroeg hij, beleefd, zoals het hem geleerd was. Ergens deed het pijn om te realiseren dat ze zo ver uit elkaar waren gegroeid. "It's a game for peasants, I don't need to try it." reageerde Rin uit de hoogte, Len zuchtte lichtjes en keek naar de zee die zijn wens langzaam met zich mee droeg. ,,Ik bedoel..." brak ze door de ongemakkelijke zweer ,,Jij geeft me alles waar ik voor wens, toch?" zei ze met haar vertrouwde grijns, Len glimlachte liefjes terug.
De volgende dagen besloot Rin elke dag weg te lopen van haar werk om haar tweeling weer te zien en Len en zij begonnen weer steeds closer te worden, alsof ze nooit vna elkaar weg waren geweest. "Neh, Len..." vroeg Rin op een dag "Ik vroeg me af... Je staat hier elke dag om je wens uit te laten komen, als het zo belangrijk voor je is... Mag ik weten wat het is?" Len glimlachte even en keek zwijgend naar zijn fles, tot die weer in de verte verdwenen was. "Ik wens... Dat Rin-sama voor eeuwig gelukkig zal zijn." sprak hij stilletjes, Rin keek in verbazing naar haar broer. Zelfs in al die tijd dat hij haar niet meer gezien had, was hij blijven wensen voor haar geluk... "Als dat echt is wat je wilt, blijf dan bij me, voor eeuwig." zei ze, teriwjl ze dichter bij haar broer ging staan "Ik ben het gelukkigst als jij bij me bent." ze schonk hem een veel betekenende blik, Len werd lichtjes rood en keek met een gelukkige glimlach weg "Ik ben blij zolang ik je gelukkig kan maken."

Spoiler: