De onbekende...

Het was midden op de dag. Rusine zat weer eens buiten maar dit keer hard studerend op het plein. Ze wou over dus dit moest wel. Maar ondanks ze aan het studeren was ontkwam niets haar. Een vogel floot een irritant liedje. Geirriteerd keek Rusine omhoog. Ze haten vogels, vooral vogels die vrolijk floten. Ze moesten die afschieten. Met een brede grijns van haar nieuwe idee klapte ze haar boek dicht. ''I know who you are'' hoorde ze een donkere stem zeggen. Rusine's ogen speerde wijd openen. Ze keek de man niet aan. Maar ze zweeg. ''Zwijgen heeft geen zin'' hoorde ze de man zeggen. Ze hoorde ergens een lichte grinnik. ''you know nothing about me'' zei Rusine dodelijk. ''Ow zeker wel, black Roses...'' Rusine ogen werden nog groter, dit was krankzig hoe wist iemand van haar. ''U heeft de verkeerde voor u'' zei Rusine droogjes. ''Doe niet zo dom Rusine...'' Rusine draaide met een ruk haar hoofd naar de man. Een gespierde man met een lange zwarte jas aan en een donkere bril keek haar aan., zijn haren waren lang en blond. ''what do you want from me'' zei Rusine droogjes. De man greens breed. ''Kijk nu doen we zaken...'' ''Ik wil dat je mijn ex vermoord'' Rusine greens breed, ze hield wel van zaken. ''what do I get in return'' zei Rusine rustig. ''Dat lijkt me wel duidelijk, maar om het aanbod nog wat aantrekkelijker te maken krijg je nog wat extra's'' Een zwarte koffer werd haar toe geschoven. ''Hier zit alles in wat je nodig heb...'' Rusine keek weg. ''I do it, but...'' ''how did you find me'' ''Ik heb zo mijn mensen'' ''geen zorgen, dit blijft onder ons'' ''I've done it before so this is me you had nothing to say here, nice to do business with you Try to be a little more discretion. You woman get tonight the nightmare of her life. Good day'' De man knikte en stond op, tenminste dat hoorde ze. Maar toen ze weer keek was hij verdwenen. Ze keek naar haar boek maar stopte die uiteindelijk weg. Ze kon niet meer leren na deze verstoring. Ze was bijna ontdekt. Ze moest oppassen. Ze pakte de koffer op en liep weg verder weg naar de donkere steeg waar ze deze open maakte. Er lag een blauwe map in, in deze map zatten de gegevens van de vrouw. Ze greens breed. Meer had ze niet nodig. Ook lag er 1000 biljetten van 200 op een stapeltje. tenminste het waren tien stapeltjes van elk met 100 biljetten. De man wou echt heel graag dat de vrouw dood ging. Maar toch moest je oppassen met deze lui. Het kon een val zijn. Maar aan het geld en de gegevens te zien was dat niet het geval alleen die man was een echte amateur. Ze stopte de spullen van de koffer weg maar liet de koffer achter maar zonder vingerafdrukken. Rustig liep ze het donkere steegje uit. Het was 5 uur om 8 uur zou ze vertrekken. Ze had dus nog 3 uur de tijd om na te denken over haar nieuwe kunstwerk en hoe ze dit ging aanpakken. Voor dat geld moest ze de vrouw nog erger laten lijden dan haar andere kunstwerken. Met een brede grijns liet ze haar fantasie de vrije loop gaan.