'flaptext.' dus de text die achterop een boek staat.
Emily, een meisje met een uiterlijk van een porselijnen pop,dat als gothic word gezien in andermans ogen, is een meisje met een persoonlijkheidstoornis en een apart uiterlijk. Ze is talentvol, en bescheiden. Maar Emily heeft een probleem. Emily werd vaak gepest op de middelbare school, ze werd gezien als een buitenbeentje, ze was 'anders.' Emily accepteerde dit totdat ze haar pijn gingen doen. Met stenen gooien, maar ook haar boeken in de wc laten vallen. Dit pikte ze niet, en haar probleem legde ze neer bij haar vader, die er niets aan deed. Haar vader vond haar ook maar raar, en mishandelde zijn eigen kind omdat het 'anders' was. Emily heeft wraak. wraak op de gene die haar pijn hebben gedaan, en vooral de mannen, de mannen die zo harteloos zijn.
afspelen
Om dit deuntje, om dit deuntje draait het. Het deuntje dat word afgespeeld, nadat de dood je heeft gevonden..
Gothic Lolita
I am your sugar, i am your cream. i am your anti american dream. Gothic lolita, gothic lolita i am, murdered i am, murdered you will be, it seems.
Proloog
Stil. Het was stil. Sterren stonden aan de donkere zwarte hemel. De maan was het enige licht dat de straten verlichting bood. Het was een spookachtig licht, een licht dat je in horrorverhalen altijd omschreven kreeg of in horrorfilms zag. en dat was het ook. Een horrorverhaal dat begon met een donkere zwarte nacht, verlicht door de volle maan. En een hoofdpersonage. Iemand, waar het allemaal om draaide. goed of slecht, het maakte niet uit in een horrorverhaal. als er maar mensen sneuvelden. En in dit verhaal, sneuvelden mensen. mensen, die onschuldig waren. mensen die niks te maken hadden met dit personage, mensen die smeekten om niet gedood te worden.
En het verhaal begint hier...
Chapter 1 Het kistje
Het was een koude nacht. Een nacht, die je zag in horrorfilms. nergens brandde licht, maar in een huisje, in een huisje wel. een zwak licht. Het was een huisje waar altijd licht brandde. Het ging nooit uit. Ook s'nachts niet. Altijd, in een kamer maar. Een meisje zat voor de spiegel, te kijken naar zichzelf. Ze had lippenstift in haar hand die ze zacht over haar bloedrode lippen bewoog, om haar lippen nog roder te maken. Ze wist dat er niemand zou komen, maar toch maakte zichzelf op. Op het makeuptafeltje, met de grote spiegel, lag een zwart poederdoosje, met letters gegrafeerd. "Emily" Was er in gegrafeerd met mooie gouden sierletters. Ze pakte het poederdoosje en poederde haar gezicht, ze maakte het nog witter dan het al was, van nature. Emily was een raar meisje. ze was anders dan de rest, mensen noemden haar gothic. Misschien was ze dat ook wel. Emily zag er ook anders uit, ze had een zilver gekleurd oog en het andere was een helder glimmend blauw. 'odd eye' noemden ze dat ook wel. Haar zwarte haren die ze in een staart had gebonden haalde ze uit de staart, en het viel stijl langs haar gezicht. ze fixeerde de pony in model hen keek zichzelf weer aan. "Emily. How are you to day?" Zei ze tegen zichzelf. Haar ogen Waren donker opgemaakt en haar lippen waren vuurrood. Ze keek naar een doosje, een zwart doosje. er zaten witte versiersels op, het leek net uit een antiekwinkel te komen. "Dear Emily.." Fluisterde ze in zichzelf. "Would you please go out with me?" Zei ze, ze praatte altijd in zichzelf. Ze opende het doosje, een melodie was te horen. een melodie die de rillingen over je rug deed lopen. en haalde er een mesje van een scheermesje uit. Een onschuldig mesje, leek het, maar dat was het niet. Ze vouwde het in haar hand, en het verdween. Nu pakte ze een klein zakmes uit het kistje. het was een zwart mesje, en het zag er bijna uit als het kistje. Ze stopte dit in de zak van haar zwarte lolita jurk." Afcourse, i'd love to go." Een psyghopatische glimlach verscheen op haar gezicht. ze stond op, de melodie uit het doosje bleef spelen, en terwijl ze de deur uit liep, stopte het met spelen. vandaag, vandaag was haar dag. De dag dat zij het middelpunt van de aandacht was.
Haar hakken klakten op de grond, het geluid galmde door de straten. Ze zong het deuntje, hetzelfde deuntje dat uit het zwartje doosje kwam. Ze gleed met haar hand naar de zak van haar jurk toen ze een jongen, zelfde leeftijd als haar zag zitten. Hij had blond haar, maar dat was verborgen onder zijn capouchon. Hij bleek wat met zijn Ipod te zitten klieren, want hij had hem in zijn handen. De jongen keek op toen Emily plots voor hem stond. Hij keek op, met zijn blauwe ogen keek hij in de verschillende ogen van het meisje, het meisje dat als gothic werd beschouwd. "Hmm? Kan ik je helpen?" Vroeg de jongen en haalde een ipod oortje uit zijn oor. Emily schudde haar hoofd, ze bleef stil, stokstijf staan, met haar hoofd schuin. "Nee, maar ik jou wel" Zei ze met een grijnsje. Ze haalde een mesje, het zwarte mesje te voorschijn.
"I am gothic lolita.. you are the criminal. I may look like something, an innocent little girl..
But i'm not, i'm just like you A criminal, a criminal, i know what i should do
Murder you, murder you Like an criminal. Let's see if i'm still the innocent little girl.."
De jongen lachtte schamper. "En me dan steken met dat kleine mesje zeker" De jongen schudde zijn hoofd alsof het een grap was. " My name is Emily, and i'm the murderer in your nightmare.." Fluisterde Emily, ze greep de jongen vast en trok hem omhoog. Wild begon ze de jongen te steken, bloed sijpelde langs haar armen op haar jurk. Haar jurk, die nu niet meer wit was. Steken, ze ging maar door, de jongen schreeuwde maar niemand was er om te helpen. De jongen bleef schreeuwen, tot dat hij roerloos op de grond lag. Hij was dood. Het deuntje van het kistje dat deze nacht op haar kastje stond te spelen, Kwam nu uit de Ipod van de jongen.
"I am your sugar, i am your cream. i am your anti american dream. Gothic lolita, gothic lolita i am, murdered i am, murdered you are, it seems."
Een vermaakte grijns verscheen op haar bleke, jonge gezicht. In haar hand verscheen het mesje wat ze toen in haar hand had gelegd. Ze keek naar het gezicht van de jongen, ze draaide zijn gezicht naar boven. Emily greens koud, ze nam het scheermesje in haar twee vingertoppen en drukte het op de lippen van de jongen. Het begon te bloeden, maar niet veel, aangezien zijn bloedstroom was gestopt. Ze bleef doordrukken totdat het mesje door zijn lip zat. Dat was haar traditie, haar ritueel, ze drukte altijd een 'razorblade' door de lip van haar slachtoffers. dan wisten mensen dat zij het was geweest. 'razorblade kiss.' noemde ze het ritueel. Mensen noemden haar ook de Razorblade, omdat z eniet wisten wie de echte dader was die deze arme zielen doodde. haar bebloedde vingertoppen legde ze op haar lippen, en likte deze af. Dat vond ze heerlijk. maar niet om mensen te bijten, nee, ze was geen vampier, die bestonden niet. maar moordenaars, die bestonden wel. Ook het kwaad bestond er. Zonder kwaad had je het goede ook niet.. Emily lachtte liefjes. "Goodbeye, sweetheart" Fluisterde ze, ze draaide zich om en verliet de straten, en liet de arme jongen achter zich. De politie zou het wel onderzoeken, dacht ze, maar ze zouden nooit achter haar identiteit komen. Weer had Emily een geslaagde moord neer gezet..
Chapter 2 Geen genade
Weer zat Emily aan haar makeup tafeltje. maar dit keer niet met haar poederkwastje of haar lippenstift, nee, dit keer zat ze met haar telefoon. Ze was van plan om een oude 'schoolvriendin' te laten komen. Een meisje, dat haar vroeger jarenlang had gepest. Emily was nu 20, dus vond ze het wel tijd voor wraak. Emily's wraak was zoet, suikerzoet. En die wraak kwam nu. Ze klapte haar telefoontje open en toetse het nummer in. De telefoon ging over. "Konichi'wa, Sama-Chan Hai?" Klonk het aan de andere kant. "Hello, speaking with Emily-Chan.. spreek ik met Sama, Yes?" Vroeg Emily, haar gezicht was als staal, Zonder uitdrukking. "Hai Hai, met Sama yes" Klonk het aan de andere kant. "Zeg Sama.. Met Emily. van de middelbare.. Wij zijn nooit echt goede vrienden geweest, maar ik vroeg me af of je langs kon komen, gewoon, voor de gezelligheid, en misschien kan je blijven slapen.. Het word heel gezellig.." Dat laatste zei ze met een stem alsof ze uit een horrorfilm kwam. Het was even stil. "Ooh, Emily, lang niet gesproken.. nee, inderdaad, het spijt me. Maar tuurlijk, het lijkt me echt leuk om te komen. Ik zal er zo zijn!" Klonk het aan de andere kant, daarna werd er opgehangen. Sama had een fout gemaakt. een grote fout. Bij Emily kwam je nooit levend naar buiten als ze het over een 'slaapfeestje' had. Ze klapte haar telefoontje dicht met een koude en enge grijns. Sama, had zich in de nesten gewerkt. e keek in de spiegel. "Hmm. Dear Emily. will you go out with me?" Vroeg ze weer, dit deed ze altijd als ze een moord ging plegen. Emily praatte altijd tegen zichzelf, alsof ze twee personen in zich had, maar dat was niet zo. Emily had een lichte persoonlijksheid stoornis, maar daar kon ze aardig mee overweg, vond ze. Eigenlijk was dat niet zo. "Afcourse, i would love tog o." Beantwoordde ze zichzelf en greens. ze pakte haar lippenstift weer en bewoog deze over haar lippen. daarna poederde ze haar gezicht. Ze keek naar het kistje waar dat deuntje altijd uit speelde. De bel ging, Emily stond op, en liep rustig naar beneden naar de deur. haar voeten zette ze stap voor stap neer, totdat ze bij de deur aan kwam. Ze opende hem, daar stond Sama.. Ze was doordrenkt. "Ach, meid, kom binnen.. je bent verzopen" Sama grinnikte en stapte binnen. Ze bekeek Emily, en schudde haar hoofd. "Je bent geen steek veranderd. nog steeds het meisje dat zo anders is" Emily keek op, met grote ogen. Anders. Dat moest nooit iemand zeggen. dan stoorde er iets in haar hersenen, alsof ze een robot met een rekenfout was. Ze glimlachtte schamper. "Achja.. sommige mensen veranderen.. sommige niet.." Zei ze kil, ze nam Sama's jas aan en hing die aan de kapstok. "Je spullen? Waar heb je je spullen?" Vroeg Emily, bedoelend op Sama's logeerspullen. "Oh, hier" Sama hield een tas omhoog. "Kom, we moten ons even verfrissen.." Zei EMily alsof ze een pop was. Sama knikte, waarna ze samen naar de badkamer liepen. Sama pakte bijna direct haar stijltang en begon haar haren te stijlen. Emily keek toe met een gezicht alsof ze van porselijn was. Opeens knipte ze het licht uit, ze trok Sama aan haar haren naar beneden en lachtte als een klein kind. Sama gilde, natuurlijk. Ze greep zich vast aan de wasbak maar Emily had geen genade. "Dat zal je leren, Sama, I'm NOT different.." Zei Emily, ruw gooide ze Sama in de douche en sloot haar op. ze keek vermaakt toe hoe Sama schreeuwde. "Laat me eruit! Laat me eruit!" Gilde ze, ze huilde, Emily keek naar haar hand. een pluk haar van Sama lag in haar hand. ze gooide het op de grond, en liep weg, om een mes te halen..
Sama zat huilend in het douchehok. Ze kon geen kant op, Emily had de deur gebaricadeert zodat ze niet kon ontsnappen. ze ging met haar hand over haar hoofd, het bloedde. Snikkend pakte ze het oogpotlood op dat ze in haar hand had. 'Help' Schreef ze op haar arm, ookal wist ze dat er niemand was om haar te helpen. gespannen wachtte ze af. Dit werd haar dood. Op de radio was een deuntje te horen, het deuntje uit de sieradenkist.. het deuntje dat werd afgespeeld als je dood ging. Emily stond plots met een koksmes in haar hand in de deuropening van de badkamer. Ze greens, haar ogen, zo veel wraak was er te zien in haar ogen. Ze lachtte als een psychopaat. voetje voor voetje kwam ze dichterbij.
"I am your sugar.. I am your cream, I am your Anti american dream.. Gothic lolita, Gothic lolita i am, Murdered i am, Murdered you are, it seems.."
Waren haar woorden voordat ze de deur van de douche opende. Ze sloot deze, en trok Sama omhoog. "LAAT ME LOS!" Gilde Sama hard, ze werd met haar buik tegen de douchewand aangedrukt waardoor het woord help op haar arm zichtbaar werd. "Help! Astjeblieft! Iemand He-.. AAH" Gilde ze, een mes werd in haar rug gestoken. "I'm not different!" Riep Emily, voordat ze het mes naar beneden trok. Het mes gleed door haar rug alsof ze een stuk kip was, dat werd gefileerd. Schreeuwen dat ze deed. Schreeuwen voor haar leven, maar het was nutteloos. Ze kon niks meer, ze kreeg geen lucht, haar longen waren beschadigd. Emily haalde het mes uit haar rug, het was bebloed. ze greens, Sama gleed tegen de douchewand naar beneden. Ze was dood.
"Murdered you are.. It seems.." Herhaalde Emily, ze liet het mes op de bodem vallen, het kletterde. Bloed stroomde door het doucheputje. Ze drukte zoals gewoonlijk weer een razorblade in de lip van het arme meisje..Met een grijnsje opende ze de deur van de douche, en liep de Badkamer uit. 2-0 voor emily.
Chapter 3 Oogcontact
Emily's ogen gleden over het plein. Het was winter, en er lag sneeuw. haar ogen leken nu nog bijzonderder dan dat ze waren, haar ene zilveren oog leek bijna te schitteren, net als haar Blauwe oog. Ze zat op een bankje, haar jurk leek nog witter, en het zwart was als inkt. ze had een stalen gezicht. Ze hield van sneeuw, vooral omdat het bloed van je slachtoffers dan beter zichtbaar werd. Ze keek op toen er in de verte een jongen liep met een winterjas aan. Emily had nooit een jas aan, meestal zat ze in haar blote onderarmen, met alleen haar jurk dat haar warmte bood. Ze volgde de jongen met haar ogen. Ze bekeek hem eventjes, hij werd vast ook gepest toen hij nog op school zat. Eens kijken, dacht Emily. Hij liep niet echt onzeker, dat kon je zien aan zijn houding, zijn schouders waren niet in elkaar gebogen, en zijn rug was niet krom. Hij zette grote stappen, dus bang was hij niet. Zo observeerde Emily haar Slachtoffers, en wist ze wat voor vlees ze in de kuip had. De jongen keek om, en zag Emily zitten. Toen hij zag dat Emily hem aanstaarde, glimlachte hij. Ze hadden oogcontact, en dat was nooit iets goeds bij Emily. meestal had je dan nog maar kort te leven. Haar gezicht vertrok even toen hij op haar af kwam lopen. Nooit was iemand zomaar op haar af komen lopen. Toen hij voor haar stond, keek hij even op zijn horloge. "Ik zoek het treinstation.." Zei hij, zijn stem was kalmerend, vond Emily. Even bekeek ze de jongen. Hij had een piercing door zijn neus, en had een mutsje op. hij was lang, en droeg een skinny, maar dat interesseerde haar niet. als er maar bloed kon vloeien, vond ze. Ze haatte jongens, mannen, en alles wat daar mee te maken had. Haar vader was een man, en die had haar mishandeld. ze gromde binnensmonds, maar zei niks. "Kun je me vertellen waar ik het station kan vinden..?" Vroeg de jongen, en keek Emily vragend aan. "Tuurlijk.. ik kan je het ook laten zien hoor" Zei Emily met haar vingers gekruist achter haar rug om. Ze greens. Ze ging de jongen ook wel het station laten zien, maar dat was dan ook het laatste wat hij zou gaan zien. "Kom maar mee.." Zei ze met een ijzige klank in haar stem. De sneeuw smolt onder de voeten van de twee. "Zeg.. Hoe heet je eigenlijk?" Vroeg de Jongen haar. "Emily. Emily Winter" Zei ze. "Oh, wat toevallig dat het dan winter is" Grapte de jongen en greens. "Ik ben Dean. Ik woon hier pas net, daarom is mijn japans niet zo goed.." Legde hij uit, dat was dus de oorzaak van zijn buitenlandse naam. Ik woon hier al sinds mijn 4de, ik kom oorspronkelijk uit engeland" Dean keek Emily aan. "Ik ook" Zei Emily, ze was al helemaal in haar hoofd aan het bedenken hoe ze deze jongen voor de dood kon trekken. Voor de trein duwen? Nee. Te opvallend. Ze kon hem ook neer steken.. Nee, dan zou er bloed op haar jurk komen en dan zouden mensen haar vragen wat er was gebeurd. Ze moest goed nadenken. Hoe kon ze hem vermoorden?
"Hier naar links.." Zei ze en wees naar links. Dean knikte. "Ik loop nog wel mee" Zei Emily duister, ze liep vooruit, de sneeuw kraakte. Opeens begon het weer te sneeuwen. "Perfect.." Fluisterde Emily. Dean liep maar achter haar aan, hij vertrouwde haar wel. Toen ze aankwamen op het station, keek Emily hem aan met haar zilveren en blauwe oog. "Wat zie je..?" Vroeg ze aan hem. Dean bekeek hhaar gezicht. "Je ogen.." Zei hij en was verrast. Emily schudde haar hoofd. "Wat nog meer" Dean dacht na. "Je lippen.. je neus.. ik weet niet wat ik moet zien" Zei hij, hij begreep het niet echt. "Wat ben ik, volgens jou..?" Vroeg ze dit keer. 'Een persoon die anders is' Spookte het door haar hoofd."Een meisje die mij de weg heeft gewezen" Antwoordde Dean. Emily wou haar mesje al uitklappen, Maar in plaats daarvan pakte Dean haar hand vast om het mesje eruit te halen. "Met een zakmes spelen is gevaarlijk.." Zei hij en stopte het zakmesje in zijn jaszak. Emily was verbaast. Hij was eigenlijk.. best wel aardig.. Maar, hij moest dood. Morsdood, vond ze. Achter haar gezicht voelde ze een glimlach prikken, maar ze kon het niet. ze kon het gewoon niet, jaren had ze met die haat geleefd en dan zou ze nu zomaar glimlachen? Mooi niet. Ze keek naar beneden. De omroepster riep om dat de trein over enkele minuten vertrok. Maar eigenlijk wou ze dat hij bleef. Waarom? Om hem te vermoorden? Ze wist het niet. Ze keek Dean even aan, zijn ogen waren groen, ze spraken de waarheid, ze kon er niet uit aflezen dat hij haar raar vond. Wat haar nu overkwam hoopte ze diep van binnen dat het ooit eens in haar leven zou overkomen. Dean omhelsde haar, het voelde warm. Haar ogen werden groot, en ze durfde niet terug te knuffelen. wat was het eigenlijk, zo'n warm gevoel? "Wat.. wat doe je?" Dean glimlachtte, zijn hoofd rustte hij op Emily's hoofd. "Je hebt het nodig. je ogen vertellen alles, ze verraden het al" Zei hij. Emily sloot eventjes haar ogen, daarna werd ze losgelaten. "Je kent me niet eens.." Zei ze nors. Dean lachtte. "Dat kan nog gaan komen" Zei hij, en stapte in de trein die inmiddels was aangekomen. "Dag Emily, ik hoop dat ik je vaker zie" Emily knikte. "Dag.. Dean.. tot de volgende keer.." Zei ze, haar ogen straalde blijdschap uit.
Chapter 4 Twee gedachtens
Het was avond, laat in de avond. Zoals gewoonlijk was alleen nog bij haar het licht aan. Ze dacht na, over wat er deze middag was gebeurd. Ze had een vriend gemaakt. maar hij moest dood.. Ze zat met een groot mes te spelen. Ze prikte zichzelf perongeluk, maar ze vond niet dat het pijn deed. Ze was het nu wel gewend. Ze zuchtte. Wat kon ze nou gaan doen, de komende nacht? Slapen deed ze niet, en TV kijken? Ze had niet eens een TV.. Ze keek op de klok. Half elf.. Ze mompelde wat onduidelijks, en stond op. Zonder een jas aan te trekken, liep ze naar de voordeur. Het sneeuwde nog steeds, zag ze door het raampje. Het mes had ze nog in haar handen, dat nam ze mee. 'een buitenwandeling' was voor haar een jacht op slachtoffers. Ze opende de deur en liep naar buiten nadat ze hem weer dicht had gedaan. Ze liep naar het pleintje, waar ze vanmiddag Dean had gezien. Stiekem hoopte ze dat hij weer zou komen, maar om hem te vermoorden. Ze wou geen vrienden, die waren alleen maar lastig vond ze. In de verte zat inderdaad een jongen. Aan zijn houding zag ze dat het Dean was, ook al was het donker. Ze liep naar hem toe met haar mes in haar hand, achter haar rug. Ze ging voor hem staan, toen Dean op keek schrok hij zich kapot. "Emily! Je liet me schrikken" Zei hij, hij haalde zijn oordopjes uit zijn oren en keek haar aan. "Je ziet er mooi uit, een pop in de sneeuw" Zei hij met een glimlach. Emily's gezicht bleef even strak als het voorheen was. "Een pop in de sneeuw..." Zei Emily haar na. "In de rode sneeuw.." Dean keek Emily aan. "Sneeuw is wit.." Emily greens. "Nu niet meer" Zei Ze, ze liet het mes zien, Dean sprong van het bankje af. "Wat moet je met dat ding?" Zei hij, hij klonk niet bang, maar dat was hij wel. En Emily zag het.
"You must be killed, You have to be dead.. Stabbed with a knife, or shot trough the head.. It doesn't matter though, i want to see blood.. It may hurt but believe me, death feels good"
Zei Emily en greep Dean vast bij zijn kraag. Dean vertrok geen spier, hij keek haar alleen maar aan.
"If you'll kill me.. Go with me. We'll see the death together Blood will drip and tears will fall.. but we'll be togehter, forever."
Waren de woorden van Dean. Emily's greep verslapte, en ze liet hem los. "Dat.. dat is.. lief" Zei Emily, ze keek weg. Hij was aardig, maar toch moest hij dood. Diep van binnen moest hij leven, maar ook weer niet. Het mes Viel in de sneeuw, en Een machteloze grijns verscheen op Emily's gezicht. "Ik mag jou wel" Zei ze en streek door haar eigen haar. "Emily, ik mag jou ook" Ze glimlachtte, ja, ze glimlachtte. Ze keek naar het mes op de grond, hoe kwam ze erbij om een steekbeweging naar hem te maken? Hoe kwam ze er zowiezo bij om hem vast te grijpen? Emily keek schuldig naar beneden. Dean greens. "Het maakt niet uit Emily. Het maakt niet uit" Hij stond weer op en omheldse haar weer. Dat voelde fijn, vond ze. Zo warm. De warmte die ze in geen jaren had gevoeld. Langzaam sloot ze zijn armen om hem heen.
Laatst aangepast door Jenni~ op zo okt 03, 2010 11:06 pm; in totaal 10 keer bewerkt
FFrancis ~ Special member
Aantal berichten : 2482 Registratiedatum : 15-08-10 Leeftijd : 29 Woonplaats : in de kast op de trap van je zolder...
Onderwerp: Re: Gothic Lolita wo sep 29, 2010 4:43 pm
cooooooooooool. en ik wil meer ! D;
[zo krantenwijk.. ben waarschijnlijk vanaaf online ^^]
Onderwerp: Re: Gothic Lolita do sep 30, 2010 9:56 pm
Is jouw verhaal al af?
FFrancis ~ Special member
Aantal berichten : 2482 Registratiedatum : 15-08-10 Leeftijd : 29 Woonplaats : in de kast op de trap van je zolder...
Onderwerp: Re: Gothic Lolita do sep 30, 2010 10:02 pm
neeh.. maar ik ga de lay-out nog een keer veranderen.. nu is hij best wel gay XD en daarna ga ik nog wel verder.. ik ben momenteel écht inspiratielosh!
wo sep 29, 2010 3:38 pm
