Old memories..

Chriss keek op. ''Wat?'' zei ze onbegrijpenlijk en keek Ryan aan alsof hij iets voor haar verborgen hield. ''Wat is er..'' zei ze dringend. Ze liet haar blik even over Ryan glijden alsof ze het misschien zou kunnen zien..

"Een.. litteken. niet een, maar een paar.. eigenlijk een heleboel" Zei hij en keek voor zich uit. hij leek zich ongemakkelijk te voelen, maar met Chriss kon hij overal over praten.

Chriss fronste haar wenkbrauwen. ''Dat heb je me helemaal nooit verteld..'' zei ze en ze keek Ryan onderzoekend aan. ''Waar zitten ze?'' vroeg Chriss op een toon die een beetje nieuwsgierig was.

Ryan keek Sara aan. "Wil je het echt weten.." Zei hij een beetje moedeloos en keek weg. Hij vond het duidelijk ongemakkelijk. Als het over zijn broertje ging, was hij koud en harteloos, maar als het over de littekens ging dan was hij teruggetrokken.

Chriss keek Ryan aan. ''Ryan.. kom op.. mij kun je het toch wel laten zien?'' probeerde ze. Ze merkte dat hij het er duidelijk neit over wilde hebben..

[qq post.. maar zo voel ik me ook nu..']

Ryan zuchtte. Langzaam hief hij zijn shirt op. Littekens over zijn borst en buik ten grootte van een zaag liepen kruislings, over elkaar, horizontaal, verticaal, in alle richtingen liepen ze, en ze zaten overal. Terwijl hij het liet zien had hij zijn hoofd weggedraaid. 'Dus.. dat zijn die littekens" Zei hij en beet ongemakkelijk op zijn lip.

Chriss keek met een stalen gezicht naar zijn littekens. Die had ze nog nooit eerder gezien. Maar ze schrok wel, heel eventjes. Ze dacht gelijk aan haar eigen litteken en uit automatisme greep ze even naar haar buikt. Daarna keek ze Ryan aan maar ze wist niet zo goed wat ze moest zeggen.

Ryan deed zijn shirt weer naar beneden. "Dus je bent niet de enige met littekens" Zei hij. "Je wilt zeker weten hoe het kwam" Zei hij bijna verveeld en liet zich tegen de deur op de grond zakken, zijn benen stonden tussen die van Chriss in.

Chriss knikte. ''alleen als je er écht over wilt praten..'' zij ze toen. Chriss zakte door haar kniën en liet zich naast Ryan op de grond zakken. Ze keek even wat afwezig naar een van de toilethokjes en wachten op antwoord van Ryan.

"Ik was.. 11. Mijn broer en ik speelde een spelletje.. en dat is niet zo goed af gelopen. Altijd treiterde we elkaar, het ging van kwaad tot erger. al van af heel klein. het begon met elkaar uit de box duwen, een jaar later werden er speelgoedblokken naar elkaars hoofden gegooid. De stenen werden vervangen door stenen, en de stenen werden messen" Zei hij en keek voor zich uit. "Tot een dag dat we het allebei zat waren. Mijn broer had de houtzaag uit de gereedschap kast gestolen en kwam op me af, ik wou me verdedigen maar hij was te snel. Maar ik was ook snel, maar niet snel genoeg om die bewegingen te ontwijken.." Even was hij stil. "Ik was bijna doodgebloed. ook toen was ik al een bloedzuiger. Terwijl ik smekend op de grond lag, draaide iets in me, de knop werd omgedraaid.. Ik verloor mijn controle en greep die zaag uit zijn handen, trok hem op de grond en stak de zaag door zijn hart.. De zaag had een punt aan het einde dus dat was gemakkelijk om te doen" Ryan keek weer voor zich uit. "Ik dacht dat hij een kakkerlak was dus trapte ik hem dood." Zei hij en sloot even z'n ogen.

''dat.. is verschrikkelijk..'' zei Chriss tot slot. Troostend legde ze een hand op zijn knie. Eigenlijk was Chriss een beetje verbaast om dit verhaal. Ze had dit nooit verwacht van Ryan..

"Ach. ik heb het nooit erg gevonden dat mijn tweeling dood is. Hij was... vervelend." Zei Ryan en keek voor zich uit. Hij legde een hand op De hand van Chriss en keek haar aan. "Ik ben juist blij.."

Chriss keek even weg van Ryan en dacht aan haar eigen broer. ''Weetje, erens weet ik wel wat je bedoelt..'' zei ze en ze keek Ryan weer aan. Zei had ook haar broer omgebracht. Vroeger had ze hier af en toe spijt van, maar als ze er nu zo aan terug dacht, was ze er ook juist blij om.

Ryan keek Chriss aan. "Dat weet ik." Hij legde een hand op haar buik. "Ik vind het sneu wat hij je heeft aangedaan.." Zei hij en keek naar haar buik.

Met een wat verbitterd gezicht keek Chriss vooruit. ''Hij wás ook sneu..'' zei ze. Ze wou er niet meer aan terug denken, want dat maakte haar alleen maar verdrietig. En dat kon ze nu niet gebruiken. En Ryan ook niet.

Ryan keek Chriss aan. "Maar je hebt mij nu, en ik zal je geen pijn doen" Zei hij en haalde zijn hand van haar buik af. Ryan wachtte even. "Hoe zou jij reageren als ik je ten huwelijk vroeg? Zei Ryan, maar keek Chriss niet aan. "Gewoon, uit nieuwschierigheid" Zei hij er snel achteraan.

Chriss greens heel even. ''Ja, ik ben blij dat ik jou heb..'' antwoorde ze Ryan en ze kneep even in zijn hand. Chriss fronste haar wenkbrauwen even toen Ryan vroeg hoe ze zou reageren als ze ten huwelijk zou worden gevraagd. ''huh? wat is dat nou weer voor een vraag'' zei ze met een klein lachje erachter aan. Daarna dacht Chriss even na. ''Ik weet niet.. verrast.. of.. blij.. of.. eh.. ja..'' zei Chriss terwijl ze wat over haar hoofd krabte. ''Maar.. why?''

Ryan keek weg en verborg een kleur op zijn gezicht. "Oh, gewoon. zomaar. nieuwschierigheid.." Maar het was helemaal geen nieuwschierigheid. Ryan was iets van plan. ookal waren ze iets te jong, toch kende ze elkaar al dik 5 jaar, en hielden ze echt van elkaar. dus.. waarom ook niet?

''Oke..'' zei Chriss met een onbegrijpenlijke blik. Ze lachte. Soms stelde Ryan van die rare vragen. Ze leunde wat met haar hoofd op Ryans schouder en zuchtte even. Ze vroeg zich even af hoe laat het was. Maar dat maakte niet uit. Ze hoopte alleen niet dat JC haar zou bellen om te zeggen dat ze naar huis moest komen..

Ryan beet op zijn lip. Hij wist wat hij ging doen. Met een grijns voelde hij in zijn zak. een doosje. hij zat er wat mee te klieren om Chriss haar aandacht te trekken.

((NU GAAT HET KOMEN...))

Chriss gaapte even en rekte zich uit. ''Jeez, ik ben echt moe.. wat ji.....'' zei Chriss, maar ze stopte even toen ze het doosje in zijn handen zag. Chriss draaide zich een slag zodat ze het wat beter kon zien. Ze wees naar het doosje. ''Wat.. is dat?'' vroeg ze een beetje onzeker en ze keek Ryan met een vragend gezicht aan.

Ryan greens. "Oh.. gewoon.. niks bijzonders.." Zei hij en opende een doosje. "Gewoon.. een ring.." Zei hij alsof het doodnormaal was.

Chriss keek ernaar. ''Wauw.. '' zei Chriss en ze floot even. ''Ziet er duur uit.. waarvoor is ie?'' zei ze en haar blik bleef even hangen op de ring. Hij schitterde helemaal.

Ryan keek Chriss aan. "Dat is voor als je voor altijd met iemand samen wilt zijn" Zei hij en glimlachtte lief. niet om haar te verleiden ofzo, nee, hij glimlachtte gewoon.

Chriss gezicht vertrok even. Langzaam begon het te dagen. Ze draaide haar hoofd naar Ryan en staarde hem even aan. ''Ryan... wat..'' zei ze en ze knipperde even.