Twinkle, twinkle, little star...

- zelf verzonnen
- heeft niets met de rpg te maken
- ja, ik heb te veel Asian horror gekeken xD


Zo weerklonk het door de donkere straten van Kobe, een kleine havenstad in de buurt van Kansai, in Japan. Een klein meisje van ongeveer 1 meter 55 slenterde door de straten. And she was set to kill. Haar lange, zwarte haren wapperde als wiegde ze in de wind en haar diep bruine ogen stonden vol leegte en psygopathie. Met haar kleine zakmesje in haar handen geklemt liep ze een lange, donkere steeg door. Als je het zo vanaf een afstandje bekeek, zou je denken dat het arme meisje verdwaalt was en opzoek was naar haar pappie en mammie. Maar Jinn wist wel beter. Jinn beter bekend als Jigoku Shōjo (Hell Girl) was absoluut niet verdwaalt. Nee, ze was op zoek. Op zoek naar een nieuw slachtoffer. Haar oog viel even op een man die aan het eind van het steegje in elkaar gedoken zat. Langzaam en voetje voor voetjes liep Jinn op de man af. De man keek op toen hij twee kleine voetjes voor hem zag staan. ''eh? b-ben je verdwaalt klein meisje?'' vroeg de man vriendelijk. De man was zo te zien rond de 40 en had een stoppelig baardje waardoor hij iets weghad van een zwerver. Jinn keek de man aan met haar diep bruine oogjes en zei niets. ''hallo?'' probeerde de man weer en dit keer ging hij ietsjes rechtop zitten. Jinn antwoorde weer niet. Voorzichtig verschoof Jinn haar voet ietsjes. Daarna sprak ze heel kalm en zacht op haar, niet al te beste, Engels;


De man keek haar niet begrijpend aan. ''Is dit een grap ofzo?'' zei hij toen schamper en staarde het meisje aan. Jinn begon te tellen; ''ichi.. ni.. san!'' *one.. two.. three!* sprak ze. Na drie klapte ze haar zakmesje open en hield haar hoofd ietsjes schuin. Het gezicht van de man vertrok ietsjes. ''Wat ga je daarmee doen..?'' stotterde de man en hij wees zwakjes naar het mes. Jinn boog zich wat voorover met dezelfde enge, staarende blik. ''Bye bye..'' zei ze met haar zachte kinderstemmetje. Vervolgens begon ze op de man in te hakken. De man schreeuwde het uit van de pijn. Een oorverdovend gegil en hulpkreten vulde de verlaten straten van Kobe. Bloedspetters vlogen in het rond en bevuilde Jinn's mooie, witte jurk. Geen enkele emotie was te zien op Jinn's gezicht terwijl ze bezig was met het doden van een ontschuldige, Japanse burger. Toen de man zich niet meer bewoog bleef Jinn steken met haar mes. Alsof het haar 'doel' was om zoveel mogelijk gaten in de man te boren. Na nog 30 steken stopte Jinn en klapte haar mes weer dicht. Ze ging van de man af en veegde haar slanke handjes af aan haar jurk. Ze draaide zich om en liep de steeg huppelend uit terwijl ze zong;


Het was een koude nacht. Zo eentje in de winter. En zoals je weet, kunnen die écht genadeloos koud zijn, vooral met wind. Maar toch was er één iemand die nog in haar witte zomer jurkje liep. Die 'iemand' was Jinn. Met haar zwarte haaren wapperend in de wind, en haar ogen gericht op de weg, zat ze wat in elkaar gedoken in een verlaten bushokje. Natuurlijk was dit volkome zinloos omdat er geen bussen meer reden rond dit tijdstip. Maar toch zat ze er. Op zoek.. naar weer een slachtoffer. Jinn werd even afgeleid door een fel licht uit de verte. Het felle licht kwam van 2 grote koplampen van een auto. De auto reed erg hard. Maar hoe dichter hij bij Jinn kwam, hoe meer hij zijn vaart minderde. Uiteindelijk kwam de auto vlak voor de busstop tot stilstand. Jinn volgde de auto met haar ogen maar bleef nog steeds roerloos inelkaar gedoken zitten. Haar haar zat wat voor haar ogen maar ze had geen zin om het weg te halen. Zoals Jinn er bij zat, of eigenlijk lag, zag ze er best wel eng uit. Alsof ze dood was. De deur van de auto ging na 3 minuten open. Er stapte een jonge vrouw uit. Ze zag er nogal bezorgt uit. ''Shōjo, Shōjo.. daijōbu?'' *little girl, little girl.. are you okay?* riep de vrouw met een lichte angst in haar stem. Jinn reageerde niet en bleef de vrouw alleen maar met haar wijd open gesperde ogen, vanonder haar haar, aankijken. De vrouw kreunde wat en liep om haar auto heen om bij Jinn te komen. Voor Jinn bleef ze even staan. Jinn was nog steeds doodsstil. Voorzichtig tilde de vrouw haar trillerige hand op en schoof wat haar weg voor het gezicht van Jinn. Meteen daarna slaakte de vrouw een gil. Het gezicht van Jinn zag er gewoon angstaanjagend uit. Maar ondanks dat Jinn er 'creepy' uitzag, sloeg de vrouw een hand voor haar mond alsof ze medelijde had met Jinn in plaats van bang voor haar te zijn. De vrouw zakte door haar kniën zodat ze op ooghoogte van Jinn zat en voelde voorzichtig aan haar wang. Deze voelde ijs en ijs koud aan! Maar net op het moment dat de vrouw haar hand weg wou trekken, greep Jinn deze vast en haar mondhoeken krulde om in een psychopatische glimlach. Daarna zong ze zacht;



De vrouw trok zich wild los en begon te rennen. De pech voor haar was; ze bleef met haar hakken tussen een stoepttegel haken en knalde op de grond. Hierbij stote de vrouw haar hoofd hard tegen de grond en het begon wazig voor haar ogen te worden. Jinn stond op en begon met haar kinder stemmetje te tellen; ''ichi.. ni.. san!'' *one.. two.. three!*.De vrouw kreunde wat en stak haar arm hulpeloos in de lucht. ''tasukete kurasai'' *help, please* bracht de vrouw uit. Maar in plaats van de hand aan te nemen en haar te helpen, glimlachte Jinn erg vals en klapte haar kleine zakmesje open. Met een snelle haal sneed ze met het mesje de pols van de vrouw open, precies door haar slagader. De vrouw schreeuwde het uit van de pijn en trok vrij direct haar hand terug. Jinn ging op haar kniën zitten en voor ze dit deed, tilde ze haar jurkje netjes op. Daarna hield ze haar mesje stevig met twee handen beet en hief haar handen hoog in de lucht. ''JOTTO.. MATT....'' *WACHT.. WA...* kermde de vrouw, maar de arme ziel kon haar zin niet af maken, want Jinn had haar mesje al helemaal door de buik van de vrouw geboord. Jinn draaide wat rondjes met het mesje in de buik en hield hem er daarna uit. Ze bekeek de vrouw. Ze was lijk bleek en zat nu onder het bloed. Jinn hief haar mesje weer op en begon een 'glimlach' te trekken met het mesje door de lippen van de vrouw door te trekken over haar wangen. Toen Jinn vond dat haar 'kunstwerk' af was, stond ze op. Voorzichtig, alsof haar handjes van porselein waren, veegde ze haar handen af aan haar, nu niet meer zo witte, jurk. Daarna draaide ze zich om en huppelde als een vrolijk meisje van 3;


‘’MAMAAAAAH…. MAHAMAAAAAH..’’ een duidelijk geschreeuw van een kind die zijn moeder kwijt was, was te horen in één van de vele zijstraten van de stad. Een klein jongetje met een versleten beer in zijn handen, huilde tranen met tuiten om z’n moeder. Verblind door tranen keek hij om zich heen. Hij was in een onbekende, verlaten steeg belland toen hij zijn moeder probeerde te zoeken. Maar zijn moeder was nergens te bekennen. Het jongetje was hoogstens 7 jaar oud. Perfect slagtoffer dus, dacht Jinn. Haar favoriete zelfs. Ze haatte kinderen. Ze vond ze irritant en te veel aandachteisend. Ze zag hoe het jongetje zich wanhopig liet zakken op de grond. Jinn stond aan de andere kant van de steeg en staarde emotieloos naar het jongetje, in de verte. Ze vond het op de een of andere manier wel vermakelijk om te zien wat een pijn het jongetje leed, van binnen. En ze stelde zich voor dat het nóg vermakelijker moest zijn om te zien dat het jongetje dalijk ook een vreselijke pijn leed van buiten. Bij die gedachte glimlachte Jinn ietsjes. Het was meer een psychopathische glimlach. Jinn tilde haar voeten lichtjes op en wilde naar het jongentje toe lopen, maar op dat moment schoot er een schim razendsnel langs haar naar het eind van de steeg. Jinn stopte meteen met lopen en hield haar hoofd ietsjes schuin toen ze weer naar het jongetje keek. Ze zag dat er nu iemand bij het jongetje stond en even was het doodstil. Eindelijk, hij hield z’n kop, dacht Jinn. Maar niet veel later begon het gehuil weer. Alleen dit keer klonk het anders. Het klonk niet meer wanhopig, nee. Dit keer leek het net alsof het jongetje huilde uit paniek en angst. Jinn kneep haar ogen tot spleetjes en probeerde erachter te komen wat er zich allemaal afspeelden, daar aan de andere kant van de steeg. ‘’MAHAAAAAMAMA….’’ Krijste het jongetje. Ja, dit keer was het duidelijk. Dit was een schreeuw om hulp. Jinn liep langzaam door de steeg en hield haar blik nog steeds gericht op de schim die zich bij het kleine jongetje bevond. Het schreeuwen van het jongetje leek weg te sterven en na een klein minuutje was het stil. Naar mate Jinn dichterbij kwam zag ze dat de schim steeds meer weg had van een meisje. En ze had gelijk; het wás ook een meisje. Het meisje kreeg Jinn in de gaten en even deed ze een stap van het jongetje vandaan. Ze keek Jinn met felle blik aan, dat voelde Jinn gewoon. Toen Jinn 3 meter van het jongetje vandaan was, bleef ze staan. Langzaam gleed haar blik naar het meisje. Het meisje keek terug en zei niets. Het meisje had zwart, kort haar en fel rode ogen. Jinn schatte haar een jaar of 16, net als haar dus. De handen van het meisje zaten onder het bloed, maar gek genoeg was er geen spoor van een wapen. Toen Jinn wat beter keek zag ze ook dat de mondhoeken van het meisje onder het bloed zaten. Jinn keek weer naar het jongetje. Hij lag slapjes tegen de muur aan en was omringd door bloed. Vooral in zijn nek, waar ook twee diepe wonden te zien waren. ‘’vampire..’’ zei Jinn zachtjes. Het meisje ging rechtop staan en keek Jinn vragend aan. ‘’die was voor mij..’’ zei Jinn weer en ze wees naar het jongetje. Het meisje wierp wat haar uit haar gezicht en zette haar handen in haar zij. ‘’Te laat..’’ zei ze en nog voor dat Jinn iets terug kon zeggen, was het meisje langs Jinn verdwenen in de duisternis. Het meisje was zo snel, dat zelfs Jinn haar haren even wapperde alsof er een windvlaag lang haar waaide. Jinn bleef roerloos staan. Ze zuchtte en bekeek het jongetje. Ze had concurentie. Jinn stapte over het jongetje heen en liep, alsof er die middag helemaal niets bijzonders was gebeurd, de straat uit.



coming soon...

Mooi. erg griezelig :'3 Alleen een opmerking: Het twinkle twinkle gedichtje is niet goed opgeschreven. Het is een beetje slecht ge-engelst, maar voor de rest vind ik het een erg.. creepy rijmpje, dus is geslaagd.
zo heb je het opgeschreven:

If I find you, Then you failed.
You got killed so run and scream,
Are you sure you wanna play with me?''

wat er veranderd moest worden:

If I will find you, then you will fail ed.
You 'll get killed so run and scream,
Are you sure you wanna play with me?''

En zo is het.

If i will find you, You will fail.
You'll get killed so run and scream,
Are you sure you wanna play with me?

Sorry als het overbodig was.

ghehe, maakt niet uit..
ik helemaal moeite doen en aan Lauren vragen of ik het goed had geschreven en zei ja zeggen XD
HAHA, MOOI NIET DUS XD!!!
ik ga het ff veranderen :3

Jaa ik word gezien als engels expert dus tsjaaah. xD

pff nerd.. *O*

Kijk. dat zit er veel beter uit. en coming is met een m xd

weet ik. ik verveelde me gister dus toen dacht ik; ach... laat ik wat aan de lay out doen enz. xd

HOOOOOOOOOOOFDSTUK 2 IS GEPLAAATST ^^ ENJOY

wauw.
Alleen: weer een opmerking. Ik zie dat je korte hoofdstukken plaatst, op zicht is dat geen probleem maar het is gewoon zo stom als je in een spannend verhaal zit en het stopt ineens xd
das juist een compliment :3

ehm.. dank? XD
ja.. het is ook neit echt in een 'verhaallijn' fzo.. meer korte moordstukjes van haar.

NEW HOOFDSTUK GEPLAAAATST ^^